Κινηματογραφικό Εργαστήρι στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης
Τι είναι κινηματογράφος; Γιατί μας δημιουργούνται έντονα συναισθήματα
ενθουσιασμού, χαράς, τρόμου, αλλά και απόρριψης, βλέποντας μια ταινία; Πως
κατασκευάζεται μια ταινία; Μπορούμε να διαβάσουμε μια ταινία όπως διαβάζει
κάποιος ένα κείμενο, και αν ναι, πως; Ο κινηματογράφος είναι μια πολύπλοκη τέχνη συνδυάζοντας το χώρο, το χρόνο, την εικόνα, και τον ήχο. Εκφράζει, μεταδίδει, υποστηρίζει και υποβάλλει διάφορα μηνύματα τα οποία από τη μεριά τους συνιστούν τη κινηματογραφική γλώσσα. Με ποια λογική μπορεί ο κινηματογράφος να θεωρηθεί γλώσσα και ποια είναι η διαδικασία παραγωγής αυτών των μηνυμάτων; Από τους ρώσους φορμαλιστές (Eisenstein, Pudovkin), τον μεταπολεμικό θεωρητικό
Andre Bazin, ως τους θεωρητικούς του στρακτουραλισμου, ο κινηματογράφος για
αυτούς συγκροτεί ένα ιδιότυπο σύστημα επικοινωνίας. Για να τον κατανοήσουμε
απαιτείται η μύησή μας σε συγκεκριμένες συμβάσεις και στο ιδεολογικό πλαίσιο του
κινηματογραφικού λόγου. «Το ζητούμενο στον κινηματογράφο είναι το τι υπάρχει μέσα στο πλαίσιo και τι έξω.» Martin Scorsese
Το εργαστήρι κινηματογράφου θα επιχειρήσει να παρουσιάσει στους συμμετέχοντες
την αισθητική του κινηματογράφου εξετάζοντας τα βασικά θεματικά και τεχνικά
χαρακτηριστικά μιας ταινίας – mise-en-scene, μοντάζ, αφηγηματική τεχνική,
εικονοληψία κτλ. Κυρίως στόχος των μαθημάτων είναι η προσπάθεια να προβάλουν οι συμμετέχοντες απόψεις και ζητήματα ώστε να προκληθεί το αναγκαίο ερέθισμα για εποικοδομητικές συζητήσεις. Ο συνδυασμός του εργαστηρίου με τα κινηματογραφικά αφιερώματα που θα πραγματοποιηθούν, θα επιτρέψει στους συμμετέχοντες να εξετάσουν ένα σύνολο ταινιών προσεκτικά, εμπλουτίζοντας ιδιοβούλως την αντίληψή τους για την κινηματογραφική φόρμα και τεχνική. «Η ταινία μου γεννιέται πρώτα στο μυαλό μου, πεθαίνει στο χαρτί, νεκρανασταίνεται από ζωντανά πρόσωπα και αληθινά αντικείμενα που χρησιμοποιώ, τα οποία σκοτώνονται πάνω στο φιλμ αλλά, τοποθετώντας τα σε συγκεκριμένη σειρά και παρουσιάζοντας τα στην οθόνη, επανέρχονται στη ζωή και πάλι σαν τα λουλούδια στο νερό.» Robert Bresson
