Ένας χαμός γίνεται στην Ξάνθη. Οιμωγές και θρήνοι ακούγονται από το χώρο των υπαλλήλων Δημοσίου Τομέα. Και η γκρίνια μεγαλώνει όσο συνεχίζουν να λένε τα κανάλια και να γράφουν οι εφημερίδες για λιτότητα, για περικοπή επιδομάτων και για αύξηση της φορολογίας. Ένα δράμα ζουν οι καημένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Την ίδια ώρα στον ιδιωτικό τομέα εξελίσσεται η μεγάλη σφαγή. Με απολύσεις και ανεργία αδιακρίτως ηλικίας και ειδικότητας. Μείωση μισθών, αμοιβές γλίσχρες, άγχος, ανασφάλεια. Ιδίως για τις γυναίκες. Κι από όλα αυτά, λίγα, ελάχιστα στη βιτρίνα. Το καζάνι βράζει όμως. Κι όταν θα φύγει το καπάκι, θα ξεκινήσουν οι βαθυστόχαστες αναλύσεις από τους πολιτικούς. Η κυβέρνηση άλλαξε, άλλα δεν άλλαξε τίποτε στην πολιτική που ακολουθείται. (Αν δεν έχουμε τομές μέσα στον επόμενο χρόνο θα γίνει στην αγορά της Ξάνθης «ο θάνατός σου, η ζωή μου!!!).
