Βρέθηκα χθες στο Δροσερό και συνάντησα μερικούς φίλους, συμπολίτες μας που ζουν και δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Ότι και να πω και να γράψω είναι λίγο. Ένας οικισμός ξεχασμένος από το κράτος και με παρεμβάσεις μόνο από τον Δήμο Ξάνθης που όμως δεν φτάνουν….
Ένας οικισμός που κανείς άλλος Ξανθιώτης δεν θέλει να πάει είναι όμως κομμάτι της πόλης και έτσι θα πρέπει να συνηθίσουμε να το βλέπουμε…
Βασικό αίτημα των νέων παιδιών 20άριδων 25άριδων που συνάντησα ήταν να σταματήσει η ρατσιστική συμπεριφορά των συμπολιτών μας για τον οικισμό. Και έχουν δίκιο. Υπάρχουν βέβαια κάποια παραβατικά άτομα άλλα σε ποσοστό είναι το 0,5% και αυτοί μάλιστα δεν είναι ΜΟΝΙΜΟΙ κάτοικοι του οικισμού αλλά περαστικοί που βρίσκουν ευκαιρίες. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του δροσερού είναι οικογενειάρχες με δουλειές σε Ελλάδα και εξωτερικό και κοιτάνε οι άνθρωποι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να ζήσουν λίγο καλύτερα από τους πατεράδες τους που η αλήθεια είναι ταλαιπωρήθηκαν αρκετά…
Ο κρατικός μηχανισμός, ο βαρύς κρατικός μηχανισμός πρέπει να δει τον οικισμό σοβαρά και με την βοήθεια του Δήμου Ξάνθης να φτιάξουν συνθήκες ανθρώπινες για όλους. Δεν νομίζω ότι θα είναι δύσκολο. Να μην θυμόμαστε το Δροσερό μόνο στις εκλογές… να κάνουμε κάτι γι αυτόν τον οικισμό που είναι η φτωχολογιά της πόλης… (Πρέπει να ξεκινήσουμε όμως).
Σταύρος Καρυπίδης
