Γράφει: Ο Μενέλαος Καρυώτακης
Οι οικονομικές λύσεις για την Ελλάδα
Διλήμματα και απορίες, που αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία πριν και τώρα, λόγω των μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, μέσα στην σύγχυση της διεθνούς χρεοκοπίας. Το πρόσφατο ταξίδι του Πρωθυπουργού στην οικονομική συνδιάσκεψη του Νταβός, αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι : Τους δανειοδοτικούς όρους τους επιβάλλει ο δανειοδότης, παρά τις οποιεσδήποτε προτάσεις του δανειολήπτη. Για την αποπληρωμή του Ελληνικού χρέους, υπάρχουν σήμερα τρεις πρακτικές :
Α) Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους
Β) Η επαναγορά του Χρέους ( η επαναγορά των Ελληνικών ομολόγων σε τιμές μικρότερες από τις ονομαστικές ) και
Γ) Η αναδιάρθρωση του χρέους.
Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, πρέπει να είναι ευνοϊκή λύση για τον δανειολήπτη, αν βέβαια δεν του επιβληθούν νέοι όροι, που θα αυξάνουν το ποσό του χρέους ή να δημιουργούν δεσμεύσεις πολλών ετών. Η επαναγορά του χρέους είναι μια δύσκολη λύση, διότι, για να αγορασθούν εκ νέου τα ομόλογα χρειάζονται χρήματα, τα οποία το κράτος δεν έχει σήμερα. Η αναδιάρθρωση του χρέους, προϋποθέτει να καθοριστεί σε μικρό χρονικό διάστημα, σε μερικούς μήνες, ειδάλλως πάμε στην επίσημη πτώχευση. Με αποτέλεσμα να παγιωθεί το καθεστώς της δανειακής σύμβασης απ’ αόριστον μέσα από νέες θεσμοθετήσεις της εξόφλησης του χρέους. Αυτονόητο είναι ότι: η περίοδος της αναδιάρθρωσης συνοδεύεται από μερική ή ολική παύση πληρωμών του δημοσίου στο εσωτερικό της χώρας – επενδυτικά προγράμματα και κυρίως σε μισθούς και συντάξεις. Στο Νταβός ο Πρωθυπουργός δύο φορές διέψευσε κατηγορηματικά, ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, μιλώντας με 30 κορυφαίους δημοσιογράφους από όλα τον κόσμο. Ο υπουργός των οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε ότι : αξίζει να συζητηθεί η ιδέα επαναγοράς του Ελληνικού χρέους (η επαναγορά των Ελληνικών ομολόγων σε τιμές μικρότερες από τις ονομαστικές )
Η Παγκόσμια οικονομία ποτέ άλλοτε δεν βρέθηκε σε τέτοιο βαθμό εξαρτημένη από τις τράπεζες και των διεθνών επενδυτικών κεφαλαίων. Χαρακτηριστικό είναι ότι : ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΑΓΟΡΕΣ, είναι πολύ πιο ισχυρές από τα ίδια τα κράτη, τα οποία καταλήγουν να είναι υποχείρια και να εξουσιάζονται από το παγκόσμιο σύστημα κεφαλαίου. Τα κράτη, με την αγωνιώδη προσπάθεια; Να παρουσιάσουν στις παγκόσμιες αγορές διαγωγή υπακοής, ξεπουλάνε με εξευτελιστικό τρόπο την δημόσια περιουσία. Πρόσφατο σε εμάς είναι το ντόμινο των σκανδάλων, που όχι μόνο δημιούργησε την δημοσιονομική μας ισορροπία, αλλά και ο κόσμος έχει περιέλθει σε βαθιά απογοήτευση και φτώχεια. Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, κάθε μέρα η φτώχεια επεκτείνεται στο σύνολο της κοινωνίας, και η διαφθορά να κατέχει προνομιούχο θέση.
