Στην πολιτική τα πράγματα είναι ξεκάθαρα μόνο στο αποτέλεσμα. Νίκη στις εκλογές με οποιαδήποτε ποσοστό σημαίνει νίκη. Το Σύνταγμα καθορίζει ότι και με μια ψήφο διαφορά αυτός που είναι πρώτος είναι πρώτος και νικητής. Η πολιτική όμως έχει συνέχεια, συμμαχίες, πιέσεις και ανάλογα με την διαφορά του αποτελέσματος υπάρχει και η αντίδραση. Στις βουλευτικές εκλογές αυτό είναι επιθυμητό καθώς ισχνή πληοψηφία σημαίνει λιγότεροι βουλευτές άρα δυσκολία στην ψήφιση νομοσχεδίων, δυσκολία στην συναίνεση πολιτικών στο ίδιο κόμμα και δυνατότητα της αντιπολίτευσης να ελέγχει μερικώς κάποια σημεία. Στις Δημοτικές τα πράγματα είναι διαφορετικά. Λόγω της απλής αναλογικής ο νικητής βγαίνει μεν καθαρά έστω και με το 50,005% αλλά παίρνει ταυτόχρονα και τις περισσότερες έδρες στο συμβούλιο. Έτσι μένει μόνο η επίγνωση ότι έχει οριακά την ανεκτικότητα των Δημοτών και υπάρχουν 2 δρόμοι. Ή κάνει ότι θέλει εφόσον η ισχυρή πληοψηφία στο συμβούλιο του δίνει αυτό το δικαίωμα ή ακούει πιο προσεκτικά την γνώμη και των αντιπάλων και των Δημοτών για τις επιλογές του με σκοπό να αποδείξει ότι άξιζε τελικά την επιλογή τους. Από την άλλη πλευρά ο «χαμένος» πρέπει να αποδείξει ότι και με μικρή εκπροσώπηση παλεύει και προσπαθεί να αλλάξει τα κακώς κείμενα. Στην πόλη μας η νέα αντιπολίτευση και ο Χρήστος Πούλιος αναλύουν το μήνυμα των εκλογών :
Η λέξη «μήνυμα» ανήκει κι αυτή στην κατηγορία των κακοποιημένων λέξεων. Με την συνεχή χρήση της, την κατάχρηση σε πολλές περιπτώσεις, μετασχηματίστηκε σε μια άνευ νοήματος και περιεχομένου, λέξη. Έτσι η όποια χρήση του όρου «μήνυμα» των πρόσφατων Δημοτικών Εκλογών στον τόπο μας ελλοχεύει τον κίνδυνο εσφαλμένων συμπερασμάτων. Παρ’ όλα αυτά από το οριακό αποτέλεσμα της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, την μεγάλη ανατροπή της δεύτερης Κυριακής και την νίκη – θρίλερ της επί πολλές δεκαετίες ίδιας Δημοτικής Παράταξης προκύπτουν αβίαστα σκέψεις και συμπεράσματα. Στις μέρες της υπονομευμένης – και συχνά οικτρά διαψευδόμενης- ελπίδας ισχυρός σύμμαχος ζωής παραμένει το μή αναμενόμενο, η «έκπληξη». Η δυνατότητα ανυπότακτων, ακομμάτιστων και ενίοτε «απείθαρχων» πολιτών να υπερβούν μηχανισμούς και προβλέψιμες αντιλήψεις και να πετύχουν ανατροπές. Αυτό συνέβη στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση για το Δήμο της Ξάνθης. Και ήταν μεγάλο. Επόμενος πιο δύσκολος στόχος : Να πειστεί η σιωπηλή και απέχουσα πλειοψηφία να μεταμορφώσει την οργή, την απελπισία, τη δυσθυμία ή την απάθειά της σε βούληση συμμετοχής. Να πειστεί ότι μια «άλλη Ξάνθη είναι εφικτή». Η πόλη μας είναι σαν τη ζωή. «Δεν είναι ποτέ ούτε τόσο όμορφη ούτε τόσο άσχημη όσο τη φανταζόμαστε. Είναι όμως η μόνη που έχουμε».
Αξίζει λοιπόν και να τη φανταστούμε πιο όμορφη απ’ ό,τι είναι και να στοιχηματίσουμε στη μεταμόρφωσή της…
