Τον έχουμε γραμμένο τον Σόρος
Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας
Δε γνωρίζω τι περνάει μέσα από το μυαλό των «ταλαίπωρων» εργαζομένων στο Μετρό της Αθήνας που αποφάσισαν τη συνέχιση της απεργίας τους σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους περίπου 285 συμβασιούχους συναδέλφους τους, των οποίων οι συμβάσεις δεν ανανεώνονται, καθώς κρίθηκαν παράνομες από τον Ελεγκτή Δημόσιας Διοίκησης.
Δε γνωρίζω επίσης πως είναι δυνατόν να βλέπει « Ως μονόδρομο την ύφεση και την πολυετή στασιμότητα για τις ευρωπαϊκές οικονομίες» ο γνωστός και μη εξαιρετέος και- οπωσδήποτε- δισεκατομμυριούχος επενδυτής Τζορτζ Σόρος.
Γνωρίζω όμως πως ό,τι και να υπονοεί ή να γνωρίζει ο Σόρος, όσο δίκιο και να έχουν οι εργαζόμενοι στο Μετρό ή σε οποιαδήποτε ανάλογη περίπτωση, χαμένος, αδικημένος και ταλαιπωρημένος βγαίνει στο τέλος ΜΟΝΟ ο απλός πολίτης που στην πλάτη του επάνω, στην οικτρή του καθημερινότητα, στην έλλειψη της οποιαδήποτε αχτίδας φωτός, παίζονται όλα τα παιχνίδια της πολιτικής και της οικονομίας.
Οι εργαζόμενοι στο Μετρό ή σε οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι φοιτητές, οι υπάλληλοι της «γενιάς των 700 ευρώ» θεωρείται σίγουρο ότι δεν …διαβάζουν τι λέει ο Σόρος, ο Όλι Ρεν, ο Στρος- Καν, ο Γιούνγκερ και οι λοιποί για να αποφασίσουν για τη ζωή, την οικογένεια, την εργασία, το μέλλον τους ή την κινητοποίησή τους.
Αυτοί έχουν ψηφίσει στις εκλογές και έχουν εκλέξει μια κυβέρνηση και μιαν αντιπολίτευση για να πάρουν τις τύχες της χώρας και των πολιτών στα χνάρια τους και να προσπαθήσουν να λύσουν τα προβλήματα.
Όταν ξυπνάνε το πρωί, δεν διαβάζουν τι είπε ο κάθε Σόρος, ότι δηλαδή «οι αδυναμίες που είχε το ευρώ ήδη από τη σύστασή του έχουν μεγεθυνθεί λόγω της κρίσης, γεγονός που είναι πιθανό να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Διαβάζουν κάποιες ελληνικές εφημερίδες, ακούνε κάποια ραδιόφωνα, βλέπουν κάποιες τηλεοράσεις και συνεργάζονται με κάποιους συνδικαλιστές ή «εργατοπατέρες» για να πάρουν τις αποφάσεις τους.
Δε γνωρίζουν ότι «Για να είναι μια χώρα δανειστής και να έχει πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών θα πρέπει κάποια άλλη χώρα να έχει έλλειμμα». Πώς να το γνωρίζουν; Ποιος τους το είπε; Ποιος τους το εξήγησε; Κάτι καυγάδες μεταξύ βουλευτών και υπουργών στην τηλεόραση που δεν αφήνουν ο ένας τον άλλο να μιλήσει ακούνε, κάποιους τίτλους για τις προσπάθειες του Γιώργου και τους στόχους του Αντώνη και τις σκέψεις της Ντόρας ακούνε, νέα για τη Μύκονο, τους κοσμικούς στον «Αβέρωφ», τους τραγουδιστές και τους γιατροδικηγόρους που φοροδιαφεύγουν, για τις παραλίες, τα πάσης φύσεως «ξέκωλα» τις νέες συνταγές μαγειρικής, τις δωροδοκίες του Χριστοφοράκου, τη θλίψη της τηλεπαρουσιάστριας που χώρισε…
Αυτοί που θα πρεπε να «δουν» αυτό που βλέπουν οι εργαζόμενοι στο Μετρό, στα λεωφορεία, στα τρόλεϊ, στα μαγαζιά, τα εργοστάσια, τις τράπεζες, τους φορείς του Δημοσίου, τους Δήμους, τα νοσοκομεία, ΔΕΝ είναι στη στάση του Μετρό, του τρόλεϊ, του λεωφορείου, έξω από τις εντατικές, στο λιμάνι, στην ουρά.
Είναι στα γραφεία τους, στη δουλειά τους και…μελετούν τις δηλώσεις του Σόρος. Δεν ενδιαφέρονται για καμία απεργία, καμία διαμαρτυρία, καμία κινητοποίηση. Δεν τους αγγίζει.
Και η απεργία, η κάθε απεργία, πλήττει ΜΟΝΟ τον απλό πολίτη.
Ζούμε σε μια καθημερινή δυστυχία που ανακυκλώνεται χωρίς ποτέ να φτάνει στον …επάνω όροφο.
