Μου στέλνει ένας φίλος μου, δημόσιος υπάλληλος- που είναι αυτό που λέμε ο μέσος Ξανθιώτης- οικογενειάρχης με δυο παιδιά στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, ο οποίος τα έβαλε κάτω και τα λογάριασε:
Έχουμε με τη γυναίκα μου ένα σχετικά καλό εισόδημα 2000 ευρώ τον μήνα και ευτυχώς το δικό μας σπίτι. Με τις περικοπές μισθού του Γιώργου (μείον 150 ευρώ) μας μένουν 1850 ευρώ.
Πάγια έξοδα: Πάμε με τα 250 ευρώ μηνιαίως φροντιστήρια παιδιών και ξένες γλώσσες. Μας μένουν 1600.
– Φως, νερό τηλέφωνο, 250 ευρώ μηνιαίως, μας μένουν 1500.
– Βενζίνη- ασφάλειες και συντήρηση αυτοκινήτου 150 ευρώ μηνιαίως, πιάσαμε τα 1200. (Τώρα με το 1,5 ευρώ το λίτρο και λίγα λέω!!!)
– Κινητό τηλέφωνο (τέσσερα στην οικογένεια) 150 ευρώ μηνιαίως, φτάσαμε στα 1050.
– Ατομικά έξοδα συζύγων, καφέδες, καμιά έξοδος, κανένα κομμωτήριο η γυναίκα, κανένα δώρο για κοινωνικές υποχρεώσεις, δεν καθαρίζουμε ούτε με 300 ευρώ.
Άρα, πέσαμε στα 850 (και ακόμη δεν έχουμε φάει).
– Χαρτζιλίκι δυο παιδιών, λίαν επιεικώς 200 ευρώ μηνιαίως μείναμε με 650.
– Απρόβλεπτα έξοδα (κάθε μήνα όλο και κάτι χαλάει- τις προάλλες ένα ψιλοτρακάρισμα μας βγήκε 500 ευρώ), τουλάχιστον 150 ευρώ το μήνα, είμαστε στα 500 ευρώ (και εννοείται ότι ακόμη δεν έχουμε πάει σούπερ μάρκετ).
– Δεν θα βγεις κανένα Σάββατο, σε κανένα ταβερνάκι σαν άνθρωπος; Άλλα 200 ευρώ, και απομείναμε με 300 (Και ακόμη δεν έχουμε φάει, αλλά ούτε και έχουμε ντυθεί).
Και μάλλον ούτε θα φάμε, ούτε θα ντυθούμε… Και πώς να γίνει αυτό με … 150 ευρώ το δεκαπενθήμερο; Ούτε για… όσπρια δεν φτάνουν.
(Τι είπατε; Διακοπές; Όταν πηγαίναμε μια φορά και έναν καιρό με τον 14 ο μισθό; Ξέρετε τι όμορφη που είναι η Ξάνθη τα καλοκαίρια; Βολτίτσες στη νέα ανακαινισμένη πλατεία, κουβεντούλα στα παγκάκια των πάρκων με πασατέμπο… Όπως παλιά…).
