Σήμερα θα αναφερθούμε σε έναν περίφημο αρχιτέκτονα, επειδή αυτές τις ημέρες η κυβέρνηση σχεδιάζει τον νέο αυτόδιοικητικό χάρης της Ελλάδος που θα φέρει το όνομα «Καλλικράτης».
Ποιος ήταν λοιπόν ο Καλλικράτης που …μπαίνει κι αυτός στη ζωή μας;
Ας θυμηθούμε τα διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία από τον 5ο π.Χ. αιώνα για τον «νονό» του νέου σχεδίου για την Αυτοδιοίκηση. Με βάση τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία ο Καλλικράτης μαζί με τον Ικτίνο ήταν οι δύο περίφημοι αρχιτέκτονες του δεύτερου μισού του 5ου π.Χ. αιώνα στην αρχαία Ελλάδα. Παρόλο που η φήμη τους ήταν μεγάλη, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες αναφορές για τη γέννηση, τη ζωή και το θάνατο τους.
Ωστόσο οι ναοί και τα έργα που κατασκεύασαν ήταν μεγάλα, σε σημασία και τελειότητα. Ο Καλλικράτης εργάστηκε σε τέσσερα μεγάλα έργα της αρχαίας Αθήνας, σύμφωνα με αναφορές του Πλούταρχου:
Στα Μακρά Τείχη της πόλης (460- 450 π.Χ.),
στην επιδιόρθωση τμήματος των περιφερειακών τειχών των Αθηνών,
στην ανοικοδόμηση ναού, αφιερωμένου στην Άπτερο Νίκη στην Ακρόπολη, το 448 π.Χ. και
τέλος, σύμφωνα με τον Πλούταρχο πάλι, συνεργάστηκε με τον Ικτίνο για την ανέγερση του Παρθενώνα.
Ο Παρθενώνας είναι χτισμένος με έναν ιδιαίτερο, αντισεισμικό τρόπο, με τα τμήματά του να είναι ενωμένα με λιωμένο μολύβι στις κατάλληλες διαμορφωμένες ενώσεις των μαρμάρων του. Όσον αφορά την τοποθεσία που είναι χτισμένος ο ναός σε σχέση με κάποια άλλα κτίσματα της αρχαίας Αθήνας, το κέντρο του Παρθενώνα (η τομή των διαγωνίων του) απέχει εξίσου από το κέντρο του Ηφαιστείου, από το κέντρο του βήματος των ρητόρων της Πνύκας, από το κέντρο της βάσεως του μνημείου του Φιλοπάππου και από το κέντρο του σηκού του Ναού του Ολυμπίου Διός. Όλα τα παραπάνω με μέγιστη προσέγγιση.
Επίσης, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η κατασκευή αλλά και η θέση που είναι χτισμένος ο Παρθενώνας φανερώνουν μια ιδιαίτερη γεωδαιτική αρμονία (γεωδαιτική είναι η σχέση των μέτρων του ναού με τα μέτρα της γης).
Αν εξετάσουμε μερικά ακόμα στοιχεία θα διαπιστώσουμε ότι ο ναός του Παρθενώνα, είναι δομημένος σε τέτοια θέση και με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντλεί το μέγιστο της συμπαντικής ενέργειας και να τη διαχέει αποκλειστικά στο εγγύς περιβάλλον του.
Καλή νύχτα Καποδίστρια καλημέρα Καλλικράτη!
