Γράφει ο Μενέλαος Καρυωτάκης
Το αντίπαλον δέος της Δημοκρατικής ιδέας, ασφαλώς παρουσιάζει χαρακτηριστικά αντικοινωνικά- 
πεσιμιστικά και αυταρχικά, τα οποία είναι άκρως επικίνδυνα για τις κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις πολιτών και εξουσίας.
Διότι, ο άνθρωπος δεν είναι, απλά μία λέξη αλλά ένας κόσμος γύρω του είναι έτοιμος να τον συντρέξει .Και δεν μπορεί κανείς να αμφιβάλλει ότι αυτό το ηθικό συναίσθημα διαποτίζει στον άνθρωπο τους νομούς του ορθού και του λάθους.
Άρα, πρόταση για διάλογο με συναίνεση και όχι αλαζονικός αυταρχισμός. Διότι, οι ανόητοι δεν έχουν Βαθμίδες στην κλίμακα τους αλλά υποθέτουν ότι ο καθένας είναι όμοιος με τον άλλο.
Κοντολογίς, η ελευθερία και η δικαιοσύνη είναι φαινόμενο φυσικό και αδιαπραγμάτευτο. Διότι η Φύση έστω και αργά δεν συγχωρεί λάθη. Η άσκηση μιας πολιτικής είναι τέχνη, η οποία έχει στενή σχέση με την σεμνότητα και την ηθική.
Όταν στη πρώτη δεκαετία του 21 ου αιώνα όχι μονό δεν υπήρξε αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων των πολιτών, αλλά μία πραγματική μείωση αυτών που εκτός από τους πολύ πλούσιους, σήμερα είναι μικρότεροι από ό,τι της δεκαετίας του 80 ίσως και του 70. Πραγματικότητες που αφορούν στα προηγμένα ονομαζόμενα Κράτη. Διότι στα μη προηγμένα οι συνθήκες διαβίωσης είναι τραγικές.
Σύμφωνα με μετρήσεις του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Οργανισμού FAO που πραγματοποιήθηκαν στις 5 Ιουνίου 2008: Κάθε 30 δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει από ΠΕΙΝΑ, και κάθε μέρα 25.000 ανθρώπινες υπάρξεις χάνουν τη ζωή τους από την ασιτία. Ακόμη υπάρχουν 850.000.000 άνθρωποι που υποσιτίζονται.
Με την πλέον απλή μαθηματική μέθοδο, όταν όλα τα προηγούμενα αποτελούν τους θεσμούς και τα σημερινά κοινωνικά δόγματα. Δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει πολιτικό σύστημα ή οποιαδήποτε εξουσία, όταν εκφράζεται με ηγεμονικές συμπεριφορές. Διότι, στις ηγεμονικές αυλές ευδοκιμούν οι κόλακες- οι μετριότητες και τα πάσης φύσεως τρωκτικά.
Αν Κυβερνητική εξουσία παρουσιάζει τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά, είναι προδιαγεγραμμένη Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ με την συνακόλουθη κατάρρευση όλου του παραταξιακού πολιτικού οργανισμού.
Σήμερα λόγω της παγκοσμιοποίησης οι Λαοί επικοινωνούν συγκρίνουν και κρίνουν. Δεν δέχονται οποιαδήποτε μεθόδευση- ηγεμονισμό και πολύ μάλλον τους θεατρισμούς στους προεκλογικούς εξώστες.
Από τα γνωστά κοινωνικά συστήματα: Καπιταλισμός- Κομμουνισμός- Σοσιαλισμός- Φασισμός. Οι κοινωνίες απέδειξαν με τις εκλογικές επιλογές τους. Ό,τι επιθυμούν ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ οι οποίες να διαχειρίζονται τον ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΛΟΥΤΟ με διαφάνεια- κανόνες Δικαίου και εφικτά προγράμματα: ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ και ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
