Μιλώντας μόνο για την Οικονομία και μάλιστα με δυσνόητους για το ευρύ κοινό όρους, τα δυο μεγάλα κόμματα αποφεύγουν να αναφερθούν σε όλα τα άλλα, πολύ σημαντικά θέματα της πρόσφατης επικαιρότητας όπως λ.χ. οι εξελίξεις στο θέμα της «Ζίμενς», οι καταστροφικές πυρκαιές που ερήμωσαν την Αττική, τα σημαντικά Εθνικά Θέματα των ημερών όπως η Τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και η συμπεριφορά των Σκοπιανών, αγνοώντας τα και προσπαθώντας να κάνουν τον κόσμο να τα ξεχάσει.
Τα ζητήματα της Οικονομίας είναι φυσικά τα σημαντικότερα αυτή τη στιγμή αλλά τα δυο «μεγάλα» κόμματα απλώς τα αναλύουν θεωρητικολογώντας χωρίς να προτείνουν ουσιαστικές, άμεσες και εφικτές λύσεις.
Όσον αφορά τον ηθικό και ουσιαστικό εκβιασμό που ασκείται από τη Νέα Δημοκρατία στον απλό ψηφοφόρο ότι «ψηφίζοντας ΛΑ.Ο.Σ. πριμοδοτεί το ΠΑΣΟΚ» αποτελεί ψευτοδίλημμα και ρατσιστική συμπεριφορά.
Έτσι είναι τα πράγματα; Τόσο πολύ φοβάται ένα το μεγάλο κόμμα, ένα άλλο, μικρότερο; Και γιατί να το φοβάται; Έχουν κανένα συμφέρον να φεύγουν οι ψηφοφόροι από ένα «μεγάλο» κόμμα και να πηγαίνουν σ΄ένα «μικρό»; Ή μήπως το « γενικότερο συμφέρον» που του είχαν υποσχεθεί
(του είχαν «τάξει» μάλλον) αποδείχτηκε ψέμα και αφορούσε τους ολίγους εκλεκτούς ενός στενού περιβάλλοντος, ανάλογα με την εξάρτηση και τους όρους υποταγής;
Επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι ο ψηφοφόρος που αναζητεί διαφυγή από το κατεστημένο της Νέας Δημοκρατίας- ή του ΠΑΣΟΚ- που ως κόμμα εξουσίας ούτε τον εκφράζει , ούτε τον δικαίωσε, ψηφίζοντας ένα οποιοδήποτε μικρότερο κόμμα( το ΛΑ.Ο.Σ., τον Συνασπισμό, τους Οικολόγους) βρίσκει διέξοδο και ελπίδα. Και τουλάχιστον , αυτή του την ενασχόληση με την πολιτική μπορεί και να την απολαμβάνει. Να έχει γνώμη. Να έχει άποψη. Και να την εκφράζει.
Όπως και να το κάνουμε, η θεωρία του δικομματισμού δέχεται συνεχώς πλήγματα. Κι αυτό είναι το σωστό. Περισσότερα κόμματα, περισσότερες γνώμες και απόψεις, περισσότερη συζήτηση στη Βουλή και στην Πολιτική, περισσότερη δημοκρατία.
