Εμείς οι Ξανθιώτες δεν έχουμε κανένα στρες, κανένα άγχος και ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη σκιάζεται που έλεγε και η γιαγιά μου. Άλλωστε, όπως μου λέγανε πάντοτε οι παλαιότεροι- που πέρασαν φτώχειες, όχι αστεία- μαζεύονταν στα σπίτια και τις γειτονιές και γλεντούσαν τη φτώχεια τους μέχρι… πρωίας! Έχετε εσείς ακούσει πολλές φορές σήμερα εμάς τους νεόπλουτους να μιλάμε με νοσταλγία για τα γλέντια μας; Απολαύσαμε ως γενιά ακριβά ξενοδοχεία, ακριβά εστιατόρια, μπαρ καφετέριες και όμως είμαστε μέσα στα νεύρα και στη γκρίνια. (Τώρα, μετά την σύνοδο της Πέμπτης ήρθε ο καιρός να έλθουμε στα ίσα μας).
