Πως γίναμε όλοι μας έτσι φίλε Ξανθιώτη. Έβλεπα προχθές στην παρέλαση της 28 ης Οκτωβρίου, τον Γαλανόπουλο και τον Ευστρατίου μαζί με τους δημοσίους υπαλλήλους που διαμαρτυρόταν κατά του Τιμοσίδη και με πήρε το παράπονο. Αναρωτιόμουν πώς τα καταφέραμε έτσι; Ακόμη και τώρα που η χώρα λεηλατείται και η εθνική της κυριαρχία παραδίδεται στους δανειστές της, η κοινωνία είναι μοιρασμένη σε στρατόπεδα! Κάθε επαγγελματική ομάδα αντιδρά μόνο όταν θίγεται το στενό προσωπικό της συμφέρον. Τον άλλο καιρό παρακολουθεί απαθής τις εξελίξεις!
Όλοι μαζί δεν ενωθήκαμε ούτε τώρα για να ανατρέψουμε τα σχέδια εκείνων που μας ρημάζουν στην κυριολεξία και παίρνουν από τα χέρια μας το γάλα των παιδιών μας!!! Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν κατά καιρούς κάποιες δηλώσεις για την τιμή των όπλων, εξαγγέλλουν απεργίες για να δείξουν ότι δήθεν αντιδρούν στα σχέδια της κυβέρνησης και μετά σιωπούν πάλι. Οι επαγγελματίες της Ξάνθης η ομοσπονδία, ο εμπορικός σύλλογος το ίδιο.
Από την άλλη κάθε μέρα που ξημερώνει κάτι καινούργιο ανακοινώνει η κυβέρνηση. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν υπήρξε συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση, ούτε στην αρχή ούτε τώρα που πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια. Κάθε κυβερνητική ανακοίνωση, κάθε νομοσχέδιο που έρχεται για ψήφιση βομβαρδίζει τους ίδιους πολίτες χωρίς να φέρνει αποτέλεσμα.
Ο Σ. Ξυνίδης και οι άλλοι υπουργοί ουσιαστικά δεν κυβερνούν, δεν ξέρουν να το κάνουν ίσος. Ή δεν θέλουν. Έτσι τα έσοδα του κράτους αντί να αυξαίνουν, μετά από τόσες θυσίες του λαού, μειώνονται. Αλλά αυτοί όλοι, παραμένουν στις καρέκλες τους απαθείς, απολαμβάνοντας τους παχυλούς μισθούς τους. Κι εμείς καθόμαστε και τους βλέπουμε ακόμη…
