Με θυμάμαι, πριν τουλάχιστο 2- 3 χρόνια, να προσπαθώ να κατανοήσω την οικονομικο- κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα.
Παρακολουθούσα με ιδιαίτερη έκπληξη τον βαθμό καταναλωτισμού και δεν μπορούσα να τον εξηγήσω. Αναρωτιόμουν αν γίναμε ξαφνικά Μονακό ή Ντουμπάι.
Σκεφτόμουν πώς είναι δυνατό νέες οικογένειες που το μηνιαίο εισόδημά τους δεν ξεπερνά τα 1500- 2000 ευρώ (στην καλύτερη) ΝΑ:
Κάνoυν αγορά διαμερίσματος που η αξία του ξεπερνά τα 200.000€ κατά μέσο όρο (και κατά κανόνα με 30ετες δάνειο)
Διοργανώνουν γάμους και δεξιώσεις αντίστοιχες της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας
Διαθέτουν 2 ή και 3 αυτοκίνητα (εννοείται με αντίστοιχα δάνεια)
Μην αφήνουν 3ημερο χωρίς εκδρομή
Είναι ντυμένοι με την τελευταία λέξη της μόδας
Επιδίδονται κάθε Σαββατοκύριακο σε ξέφρενη διασκέδαση
Ξεσαλώνουν κάθε καλοκαίρι σε τουριστικά θέρετρα για 10- 15 ημέρες
Είναι λοιπόν προφανές ότι όλα αυτά έρχονται σε δυσαρμονία με την ωμή πραγματικότητα.
Και είναι επίσης προφανές ότι δεν γίναμε ξαφνικά Ντουμπάι ή Μονακό.
Όσο και αν η καταπιεσμένη «κυριούλα» θέλει να δει την κόρη της «βασίλισσα», αυτό στην πραγματικότητα δεν μπορεί γίνει χωρίς οδυνηρές επιπτώσεις.
Επιπτώσεις που θα φανούν αργά ή γρήγορα…
Και δυστυχώς τις βλέπουμε ήδη μπροστά μας…
