Γράφει ο Αθανάσιος Τσακνάκης
Την αρχή τής εφαρμογής τού πολεοδομικού σχεδίου «Ενοποίηση των δύο Πλατειών» την έχουμε ήδη παρατηρήσει στο κέντρο τής πόλης μας. Το εγχείρημα δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο, ενώ η τελική επιτυχία του προϋποθέτει μερικούς μήνες υπομονής εκ μέρους όλων των Ξανθιωτών που κάνουν χρήση των οδών και πλατειών τού κέντρου. Αναμενόμενη, λοιπόν, και απολύτως κατανοητή είναι η ταλαιπωρία που προκαλείται από την εκτέλεση των χωματουργικών εργασιών, από την προσωρινή αλουμινένια περίφραξη τής κεντρικής πλατείας, από το κλείσιμο ορισμένων οδικών αρτηριών και από άλλα συναφή. Υποχρέωση των εργολάβων είναι να φροντίσουν υπεύθυνα και σχολαστικά για την διαφύλαξη τής ασφάλειας των πεζών και των οδηγών στις περιοχές όπου γίνονται έργα, αλλά και δική μας υποχρέωση είναι να διερχόμαστε από τις εν λόγω περιοχές με μάτια ορθάνοιχτα, χαμηλή ταχύτητα και μεγάλη προσοχή.
Η επιτυχής περάτωση τού έργου δύναται να αποφέρει πολλά και ενδιαφέροντα οφέλη στον τόπο μας: την δημιουργία ενός ευχάριστου χώρου για καθημερινό περίπατο (όπως η πλατεία Αριστοτέλους τής Θεσσαλονίκης), την αποσυμφόρηση τού κέντρου από την κυκλοφορία των οχημάτων (όπως έγινε στην κεντρική πλατεία τής Κομοτηνής), την τόνωση τής τοπικής αγοράς (όπως έγινε σε πολλές πλατείες τής Αθήνας), την προσέλκυση περιηγητών (όπως γίνεται στις πλατείες τού Στρασβούργου ή τής Βουδαπέστης), τον περιορισμό τής ρύπανσης τού αέρα από καυσαέρια (όπως στο Παρίσι ή στο Λονδίνο), την απόκτηση νέων υπαίθριων χώρων για εκδηλώσεις (όπως στο Βερολίνο ή στην Βαρκελώνη), και άλλα παρόμοια.
Για να καταστεί, όμως, η «Ενοποίηση των Πλατειών» στολίδι τής Ξάνθης μας, οφείλουμε να φροντίσουμε έγκαιρα και για ορισμένα άλλα ζητήματα, που δεν είναι καθόλου δευτερεύοντα: (1) να αποφασίσουμε να χρησιμοποιούμε λιγότερο το αυτοκίνητό μας (ο άνθρωπος δύναται να περπατήσει και για περισσότερο από πέντε λεπτά την ημέρα!), (2) να μην διερχόμαστε από τους πεζοδρόμους με ποδήλατα και μηχανάκια (δεν αποτελούν, πια, τσιφλίκι τού παππού μας!), (3) να μην γεμίσουμε τους νέους χώρους με τραπεζάκια, καρέκλες, σκαμνάκια, ομπρέλες και υπαίθρια μπαράκια (πεζόδρομοι είναι, όχι αίθουσες κινηματογράφου!), (4) να τοποθετήσουμε υπαίθρια έργα κλασικής ελληνικής τέχνης στα κατάλληλα σημεία (αυτά προσελκύουν τους ποιοτικούς περιηγητές, όχι ο φραπές και το σουβλάκι!), (5) να φυτέψουμε και να φροντίσουμε δέντρα και καλλωπιστικά άνθη (για να καθαρίζεται η βρόμικη ατμόσφαιρα και να γαληνεύει το θολωμένο μάτι μας!), (6) να απομακρύνουμε τα αδέσποτα σκυλιά (για να μην μας φάνε καμιά μέρα!), (7) να παραχωρήσουμε δωρεάν μικρούς, αλλά καθαρούς χώρους σε νέους καλλιτέχνες (ζωγράφους, χορευτές, μουσικούς, ακροβάτες), για να μπορούν να παρουσιάζουν, καθημερινά και ανενόχλητα, δείγματα τής τέχνης τους (η τέχνη, βέβαια, δεν τρώγεται, αλλά είναι ένα από εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τον άνθρωπο να διαφέρει από το ζώο!), (8) να τοποθετήσουμε άνετα παγκάκια για να ξεκουράζονται τα συμπαθέστατα γεροντάκια τής πόλης μας (δεν είναι απαραίτητο να πληρώνουν την ξεκούρασή τους 3 ευρώ στις καφετερίες! Αρκετά ξεζουμίστηκαν στα νιάτα τους!), (9) να ορίσουμε έμμισθους φύλακες που θα φροντίζουν την εύρυθμη λειτουργία των νέων δημόσιων χώρων (νέους, ευγενικούς και μορφωμένους ανθρώπους, που δεν θα κυκλοφορούν σαν κουτσαβάκια, με περισσό θράσος και με ύφος σερίφη τού Σικάγου, πουλώντας εξουσία!), και (10) να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ξάνθη είναι πόλη ευρωπαϊκή και δεν τής αρμόζουν σπασμένες πλάκες πεζοδρομίου, παράνομες αφισοκολλήσεις, βουλωμένα φρεάτια και ξεχειλισμένοι κάδοι σκουπιδιών.
Το κέντρο τής Ξάνθης μας αναπλάθεται. Βελτιώνεται ένας χώρος που ανήκει σε όλους μας. Η υπευθυνότητά μας θα αμειφθεί με καθημερινή ευχαρίστηση, ενώ κάθε ανευθυνότητα θα ματαιώσει τις προσδοκίες μας. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας!
