«Ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ην έδησεν ο σατανάς δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου;».
Η σύγκρουση στην οποία αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή έχει ένα χαρακτήρα τραγικό. Πρωταγωνιστές της είναι από τη μια μεριά ο αρχισυνάγωγος, εκπρόσωπος του παρηκμασμένου θρησκευτικού κατεστημένου, κι από την άλλη ο Χριστός, ο ελευθερωτής και καινοποιός. Αφορμή το πρόβλημα μιας απλής γυναίκας του λαού. Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια «ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε διόλου να ανορθωθεί». Είχε πάει στη Συναγωγή να ακούσει τη διδασκαλία του Χριστού και εκεί, «όταν την είδε ο Χριστός, την κάλεσε και της είπε: γυναίκα λυτρώνεσαι από την αρρώστειά σου, έβαλε τα χέρια Του επάνω της, και αυτή αμέσως ορθώθηκε και δόξαζε τον Θεό.»
Στο γενικό αίσθημα χαράς και δοξολογίας του Θεού κάποιος διαφωνεί. Και όχι απλώς δυσαρεστείται, αλλά αγανακτεί για καταπάτηση του νόμου! Ο αρχισυνάγωγος υψώνει φωνή, επειδή ο Χριστός θεράπευσε την ημέρα του Σαββάτου και λέει στο πλήθος: υπάρχουν έξι μέρες που πρέπει κανείς να εργάζεται. Αυτές λοιπόν τις μέρες να έρχεσθε για να θεραπευθείτε και όχι την ημέρα του Σαββάτου.
Δεν είχε το θάρρος να τα βάλει απ’ ευθείας με τον Χριστό και απευθύνεται αόριστα στον λαό. Εφράζεται δήθεν γενικά, ενώ οι υπαινιγμοί του είναι σαφείς. Τροποποιεί σκόπιμα την αλήθεια και χαρακτηρίζει ως εργασία εναν απλό λόγο, μια απλή κίνηση του Χριστού. Επιχειρεί μια κριτική η οποία υποκινείται από ανειλικρινείς προθέσεις.
Το δυστύχημα είναι ότι ο τύπος αυτός του αρχισυναγώγου δεν υπήρξε μοναδικό δείγμα στο ανθρώπινο γένος. Έχει πολλούς μιμητές σε κάθε εποχή. Οι άνθρωποι αυτού του είδους ερεθίζονται περίεργα από το καλό που κάνουν οι άλλοι και σπεύδουν να το στηλιτεύσουν. Δεν μπορούν να δεχθούν ότι μια αξιόλογη προσπάθεια αναλαμβάνεται από κάποιον άλλο. Ότι επαινείται εκείνος και όχι αυτοί.
Ο αρχισυνάγωγος δείχνει επί πλέον περισσή σκληρότητα στην πονεμένη γυναίκα του λαού εν ονόματι της τηρήσεως του θρησκευτικού νόμου. Παρουσιάζεται πιστός σε ένα σύστημα εθιμικό, θρησκευτικών απαγορεύσεων που με τον ιδιοτελή τρόπο με τον οποίο το ερμηνεύει γίνεται πιο δύσκαμπτο και σκληρό. Αγαπάει αρχές, συστήματα, όχι ανθρώπους. Φαίνεται να ανήκει στην κατηγορία αυτών που δείχνουν τυφλή υπακοή στο γράμμα του νόμου, κρατώντας κλειστά τα μάτια στην χάρη.
