Ένα «ΝΑΙ» και δυο «ΟΧΙ».
Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Με ενοχλεί και με τρομάζει όταν ακούω νέους , αξιόλογους και φερέλπιδες πολιτικούς να
μιλούν δημόσια χρησιμοποιώντας όρους πολιτικής ασάφειας. Και μάλιστα πολιτικούς τούς
οποίους το κόμμα τους και ο αρχηγός τους εμπιστεύεται και προωθεί σε υψηλές
κυβερνητικές θέσεις , θέσεις ευθύνης, θέσεις που απαιτούν ισχυρό πολιτικό λόγο , θέσεις
που περιέχουν δισταγμούς, επιχειρήματα του τύπου «ναι μεν αλλά» και αοριστίες.
Στη σημερινή συγκυρία , το Υπουργείο Ενέργειας είναι ένα πραγματικά κρίσιμο, κορυφαίο
υπουργείο και ο υπουργός ένας νέος καλο-σπουδασμένος πολιτικός που εκφέρει λόγο
κρίσιμο για τα αυτιά του μέσου πολίτη, του πολίτη ο οποίος αντιμετωπίζει μεγάλα
προβλήματα και θέτει σοβαρότατα ερωτήματα που χρειάζονται σαφείς και ολοκληρωμένες
απαντήσεις.
Ο Κώστας Σκρέκας εκλεγμένος με τη Νέα Δημοκρατία στην περιφέρεια Τρικάλων από τις
βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2012 , τέως υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και
Τροφίμων και σήμερα Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας , γιός του Θεόδωρου
Σκρέκα, βουλευτή της ΝΔ στις εκλογές του 1996, του 2000, του 2004 και του 2009 ,είναι
ένας νέος άνθρωπος, 48 ετών, πολιτικός μηχανικός με μεταπτυχιακό στη Διαχείριση Έργων
από το Πανεπιστήμιο του Birmingham με όλα τα στοιχεία και προσόντα που δικαιολογούν
την επιλογή του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Απορώ ειλικρινά , (ιδιαίτερα γιατί γνώρισα τον πατέρα του και την υπευθυνότητά του όταν
συνυπηρετήσαμε στη Βουλή το 2004) για την έλλειψη προετοιμασίας του σε εμφάνιση του
–προ ημερών- στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 για την ενεργειακή κρίση. Και απορώ, ως
προσωπική μου άποψη, για τέσσερα πράγματα τα οποία είπε:
- «Εμείς σαν Ελλάδα έχουμε εξαντλήσει τις δυνατότητες στήριξης νοικοκυριών και
επιχειρήσεων. Εφόσον η κρίση παρατείνεται, πρέπει η Ευρώπη να πάρει έκτακτα
μέτρα στήριξης, καθώς πολύ απλά, καμία χώρα, κανένας προϋπολογισμός δεν
μπορεί να τα αντιμετωπίσει». - «Καταθέτουμε την ίδια πρόταση που υπήρχε με την κρίση του κορονοϊού, αλλά
ενισχυμένη. Δεν μπορεί το κάθε κράτος-μέλος μόνο του να αντιμετωπίσει τις
συνέπειες. Ζητάμε οι πόροι αυτοί που θα δοθούν, να μην επηρεάζουν το χρέος και
το έλλειμμα κάθε χώρας». - «Αν μπορούσαμε με ένα νόμο και ένα άρθρο να βάλουμε τέλος στην ακρίβεια των
αγαθών και της ενέργειας, θα το είχαμε κάνει όλες οι χώρες». - «Δεν φαίνεται να έχουμε διαταραχές στην ροή φυσικού αερίου αυτήν την στιγμή.
Όμως κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει στο μέλλον. Υπάρχουν εναλλακτικές».
Κι μάλιστα, λέγοντας την τελευταία φράση, αναφέρθηκε στο σχέδιο που εκπονήθηκε στην
έκτακτη σύσκεψη της Ομάδας Διαχείρισης Κρίσεων του ΥΠΕΝ. Και για ν αρχίσω από το
τελευταίο: Δεν θεωρώ θέσφατο «ένα σχέδιο που εκπονήθηκε» σε μια σύσκεψη ώστε να
αποτελέσει διαβεβαίωση ότι «υπάρχουν εναλλακτικές» για το τεράστιο πρόβλημα της
Ενέργειας που σίγουρα θα πλήξει την Ελλάδα.
Και τι θα πει ότι «Εμείς σαν Ελλάδα έχουμε εξαντλήσει τις δυνατότητες στήριξης
νοικοκυριών και επιχειρήσεων»; Είναι αυτή φράση που πρέπει ένας υπουργός να εκφέρει
από τηλεοράσεως, αφού ο ίδιος καταλήγει στο ότι «Εφόσον η κρίση παρατείνεται, πρέπει η
Ευρώπη να πάρει έκτακτα μέτρα στήριξης»;
Αντιλαμβάνομαι πλήρως το πιθανολογούμενο ενεργειακό αδιέξοδο μπροστά στο οποίο
βρίσκεται η Ελλάδα αλλά αυτή είναι μια φράση που μόνο ο πρωθυπουργός δικαιούται να
εκφέρει.
Σέβομαι την σκληρή ομολογουμένως προσπάθεια του συμπαθέστατου κ. Σκρέκα να
…απαλύνει την ανησυχία του μέσου πολίτη αλλά εάν το θέμα ήταν να μπορούμε ή να μη
μπορούμε « με ένα νόμο και ένα άρθρο να βάλουμε τέλος στην ακρίβεια των αγαθών και
της ενέργειας», πάλι μόνο ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να το θέσει.
ΕΑΝ ήθελε να επιστρέψει στη ρητορική της κατάργησης «των μνημονίων με ένα νόμο και
ένα άρθρο» όπως θα έκανε ο Αλέξης Τσίπρας. ‘Ένα ΝΑΙ στην προσπάθεια του κ. Σκρέκα και
δυο ΟΧΙ στα επιχειρήματά του.
