Το βιβλίο της συγγραφέως Ελένης Συράκη με 
τίτλο «Κλεμμένος χρόνος» παρουσιάστηκε χθες από το βιβλιοπωλείο «Πυργελή» στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης.
Η συγγραφέας Ελένη Συρράκη για τον «Κλεμμένο Χρόνο»
Συνέντευξη στη Νάντια Νάκου
XanthiNews: Ένας κλεμμένος χρόνος μιας γυναίκας πώς κερδίζεται; Και αν το καταφέρει τελικά τι χάνει;
Ελένη Συράκη: Η λέξη κλοπή ετυμολογικά σημαίνει σφετερισμό κάποιου πράγματος που δε σου ανήκει. Όταν κλέψεις κάτι, πρέπει να είσαι έτοιμος να υποστείς τις συνέπειες και να πληρώσεις το τίμημα των επιλογών σου, αφού κάνεις κάτι που απαγορεύεται και ακολουθείς αντίθετη πορεία με την κοινώς παραδεκτή, αυτή που λογικά πρέπει να ακολουθούν όλοι. Στο βιβλίο μου ο κλεμμένος χρόνος αντιπροσωπεύει την επανάσταση της γυναίκας απέναντι στους τύπους και τους κανόνες που της επέβαλε η κοινωνία. Τη δύναμη της ψυχής της να υπερβεί τα κοινώς παραδεκτά και να ορίσει μόνη τη ζωή της. Όπως είπα παραπάνω όλα έχουν το τίμημα τους και όποιος ρισκάρει ποτέ δεν είναι σίγουρο πως θα κερδίσει. Κάθε επανάσταση ποτίζεται με δάκρυ και αίμα. Όμως σου αφήνει σημάδια και αναμνήσεις που δίνουν νόημα στην υπόλοιπη ζωή σου. Εγώ νομίζω πως μάλλον κερδίζει και δε χάνει τίποτα.
ΧΝ: Γράψατε το βιβλίο αυτό όταν μπήκατε στην πέμπτη δεκαετία της ζωής σας. Έχοντας το απόσταγμα εμπειριών μπορέσατε να αποτυπώσετε αυτή την ιστορία;
Ε.Σ.: Από παιδί, η καλύτερη συντροφιά μου ήταν το βιβλίο. Πραγματική βιβλιοφάγος, διάβαζα παντού και πάντα και ότι έπεφτε στα χέρια μου. Ποτέ όμως δεν πέρασε σαν σκέψη από το μυαλό μου ότι κάποτε θα έγραφα κι εγώ ένα βιβλίο και θα έδινα την ευκαιρία στους αναγνώστες να κοινωνήσουν με τα γραφόμενα μου. Η ζωή όμως μας επιφυλάσσει εκπλήξεις και ποτέ δεν πρέπει να λες «ποτέ». Υπάρχουν καμπές στη ζωή κάθε ανθρώπου, ανατροπές και απρόοπτα, που σε κάνουν να δεις τη ζωή διαφορετικά. Γεγονότα και εμπειρίες που σε αναγκάζουν να ακολουθήσεις άλλη πορεία, να βρεις διέξοδο στα αδιέξοδα σου, να γκρεμίσεις τοίχους και να προχωρήσεις, αν δε θέλεις να σε πάρει από κάτω και να σε διαλύσει. Ναι, οι εμπειρίες και τα παθήματα μου, μου έδωσαν πλούσιο υλικό για να δημιουργήσω το βιβλίο αυτό.
ΧΝ: Ο χρόνος τελικά είναι μια μεγάλη απάτη; Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω θα κάνατε τις ίδιες επιλογές;
Ε.Σ.: Δεν θεωρώ το χρόνο απάτη. Μπορεί να μην είναι κάτι χειροπιαστό δεν παύει όμως να είναι κάτι που το βιώνεις, το νιώθεις, το αισθάνεσαι, το αναθυμάσαι, το αναπολείς. Στο πέρασμα του σημαδεύει τη ζωή σου με σημάδια ανεξίτηλα. Άρα δεν είναι απάτη. Όσο για τα λάθη, αν είχα τις εμπειρίες που έχω τώρα, μετά από δεκαετίες ζωής, πιθανόν να τα απέφευγα. Ίσως να έκανα άλλα.
ΧΝ: Η ζωή που δε μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη, αναφέρει στίχος σε τραγούδι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Συμφωνείτε με αυτόν; Ή εσείς περιγράφετε στο βιβλίο σας το εντελώς αντίθετο; Ότι όταν μοιράζεται η ζωή σε πολλά πρόσωπα χρειαζόμαστε χρόνο;
Ε.Σ.: Θα προτιμούσα «η ζωή που δε μοιράζεται είναι ζωή χαμένη». Όταν είσαι μόνος δεν υπάρχει ζωή, ούτε κλεμμένη, ούτε κερδισμένη. Η ζωή αποκτά νόημα όταν μπορείς να επικοινωνήσεις με το συνάνθρωπο, όταν μοιράζεσαι μαζί του σκέψεις και συναισθήματα, όταν ξέρεις πως κάποιος νοιάζεται για σένα. Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό ον και η μοναξιά τον βαραίνει. Η μοναξιά αλλοτριώνει την προσωπικότητα του κάθε ατόμου, απλώνει τα πλοκάμια της και τον τυλίγει, στερώντας του τη ζωτικότητα, το γέλιο, τη χαρά, την απόλαυση. Και το χειρότερο, η μοναξιά γνωρίζει καλά τη δύναμη της, την κατα
λυτική της επίδραση στον ψυχισμό του ανθρώπου, γι αυτό κοροϊδεύει τα ξόρκια και τα γητέματα αφού ξέρει πως είναι πιο δυνατή από αυτά. Φυσικά για να φτιάξεις και να διατηρήσεις μια σχέση χρειάζεσαι κόπο και χρόνο. Αλλά για να τη γκρεμίσεις χρειάζεσαι κόπο, πόνο και δάκρυα.
ΧΝ: Έχετε σπουδάσει στην Ακαδημία Αλεξανδρούπολης. Άρα ξέρετε τη Θράκη. Αλλά και η καταγωγή σας είναι από τη Χίο. Οι ακρίτες έχουμε κοινά στοιχεία;
Ε.Σ.: Τα τρία τέταρτα της ζωής μου τα πέρασα στη Θράκη, την οποία και υπεραγαπώ. Αν τις ιστορίες των βιβλίων μου τις τοποθετώ στη Χίο, δεν το κάνω από σωβινισμό, αλλά από το γεγονός ότι ξέρω καλύτερα καταστάσεις και πράγματα τα οποία μπορώ να πραγματευθώ. Επίσης εκεί μπορώ να βρω ιστορικές πηγές που τεκμηριώνουν αυτά που γράφω. Όσο για την ερώτηση σας, υπάρχουν αρκετές διαφορές, αλλά περισσότερες ομοιότητες. Αγαπούν και οι δυο το κομμάτι της γης που τους έταξε η ζωή να κατοικούν και νιώθουν περήφανοι για αυτό. Έχουν αυξημένο το αίσθημα του καθήκοντος και της αξιοπρέπειας. Αγαπούν και τιμούν την οικογένεια και αναλώνουν τη ζωή τους για την πρόοδο των παιδιών τους. Όμως οι Χίοι, σαν νησιώτες, περιζωσμένοι από θάλασσα, με λίγους φυσικούς πόρους που θα τους επέτρεπαν την άνετη διαβίωση, αναγκάστηκαν από πολύ παλιά να βρουν διεξόδους, να παλέψουν με τα στοιχεία της φύσης, να ξενιτευτούν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διευρυνθεί ο ορίζοντας τους, να τους αναγκάσει να υπερβούν τις δυνάμεις τους για να επιβιώσουν και να διακριθούν στο αντικείμενο τους, όποιο κι αν είναι αυτό. Γράμματα, εμπόριο, ναυτιλία. Επίσης εκείνο που μπορώ να πω είναι πως οι Θρακιώτες είναι πιο φιλόξενοι, σου ανοίγουν πιο εύκολα το σπίτι τους και με χαρά μοιράζονται μαζί σου το υστέρημα τους.
