Κύριες και κύριοι Υπουργοί,
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές
Πράγματι είναι η πρώτη φορά που έχω την τιμή να απευθύνομαι στην εθνική αντιπροσωπεία ως μέλος της Κυβέρνησης της ΝΔ με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Με βάση και το αντικείμενο της συζήτησης θα ξεκινήσω με μια παραδοχή που νομίζω συμφωνούμε όλοι σε αυτήν την αίθουσα:
Δεν υπάρχει άνθρωπος που εκείνη την τραγική νύχτα, να μην συγκλονίστηκε στο άκουσμα της είδησης του τραγικού αυτού δυστυχήματος στα Τέμπη.
Δεν υπήρχε πατέρας, μητέρα, συγγενής, αδερφός, που να μην ένιωσε στενοχώρια, αγανάκτηση, οργή και πολύ περισσότερο οι άνθρωποι αυτοί για τους οποίους ο χρόνος σταμάτησε εκείνη τη μέρα.
Σταμάτησε η ζωή τους μέχρι εκείνη τη στιγμή και μια πολύ δύσκολη πραγματικότητα που ξεκίνησε έπειτα.
Σήμερα, λοιπόν, είμαστε εδώ και όλες αυτές τις τρεις μέρες σίγουρα, για να απευθυνθούμε με απόλυτο σεβασμό στους συγγενείς των θυμάτων, να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε με νηφαλιότητα, σε όσο το δυνατόν περισσότερα ερωτήματα τίθενται.
Προφανώς τις τελικές και τις πιο ουσιαστικές απαντήσεις θα τις δώσει η Δικαιοσύνη. Θα αναφερθώ στη συνέχεια.
Σίγουρα όμως, υπάρχει μια ανάγκη και τη νιώθω κι εγώ προσωπικά και νομίζω όλα τα μέλη της Κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ. Να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή την πρωτοφανή τυμβωρυχία.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που την συναντάμε σε αυτήν την αίθουσα, σε πολιτικές συζητήσεις από πολλά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όμως θεωρώ ότι λόγω της φύσης της συζήτησης, λόγω του τραγικού του θέματος, λόγω του πόνου που σας περιέγραψα, η ένταση με την οποία χρησιμοποιεί αυτή την τακτική αντιπολίτευση πραγματικά δεν έχει προηγούμενο.
Ποια ήταν η αφορμή όμως για να βρεθούν σήμερα οι βουλευτές όλων των κοινοβουλευτικών ομάδων, τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου για να συζητήσουν αυτές τις 3 ημέρες αυτή την πρόταση δυσπιστίας.
Αφορμή ήταν ένα δημοσίευμα της εφημερίδας το «Βήμα της Κυριακής» το οποίο τι έλεγε στον τίτλο του;
Μιλούσε για «μονταζιέρα στα Τέμπη». Για να καταλάβουν και οι πολίτες που μας ακούν μονταζιέρα είναι μια πολύ βαριά κατηγορία που σημαίνει αλλοίωση, παραποίηση με σκοπό τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Ας δούμε όμως τι συνέβη στην πραγματικότητα όπως το ξεκαθαρίσαμε από την πρώτη στιγμή.
- Υπάρχει ζήτημα αλλοίωσης της δικαστικής έρευνας;
Όχι. Γιατί το σύνολο των συνομιλιών βρέθηκε ακέραιο στο φάκελο της υπόθεσης στη δικογραφία αμέσως μόλις ζητήθηκε από τη δικαιοσύνη αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς.
- Υπήρχε λόγος να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη από την αυτή την υποτιθέμενη μονταζιέρα; Επίσης όχι.
Γιατί το μεσημέρι της ίδιας μέρας, ώρες πριν είχε μεταδοθεί από όλα τα μέσα ακόμα και από το συντάκτη του δημοσιεύματος, από όλους τους δημοσιογράφους η ομολογία του μοιραίου σταθμάρχη.
- Υπήρχε κάποιος λόγος να γίνει, έστω, απόπειρα να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη; Και πάλι όχι.
Γιατί δεν ήταν η μοναδική συνομιλία, αυτή για την οποία γίνεται σήμερα η συζήτηση, και άλλες συνομιλίες την ίδια μέρα, τις επόμενες μέρες και όλες συνηγορούσαν σε συνδρομή -όχι μόνο, το τονίζω για να μην παρεξηγηθώ- του ανθρώπινου παράγοντα.
- Έμειναν ψευδείς εντυπώσεις, μετά από αυτή την πρώτη μέρα και μετά από αυτή την επίμαχη συνομιλία;
Για ακόμα μια φορά η απάντηση είναι όχι. Γιατί τις αμέσως επόμενες ημέρες, το σύνολο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης και της Δημόσιας Τηλεόρασης δημοσιοποίησαν και αυτή τη συνομιλία και τις υπόλοιπες ξανά και είπαν ότι η συγκεκριμένη συνομιλία δεν αφορούσε την μοιραία αμαξοστοιχία.
Με λίγα λόγια, ένα χρόνο πριν το ζήτημα αυτό και ως προς την ακεραιότητα της δικαστικής διερεύνησης και ως προς την ενδεχόμενη απόπειρα χειραγώγησης της κοινής γνώμης ήταν λυμένο. Ούτε το ένα συνέβη, ούτε το άλλο.
Όλα αυτά τα απαντήσαμε την Κυριακή το πρωί γιατί αυτό οφείλουμε να κάνουμε ως Κυβέρνηση.
Και ενώ όλα αυτά, έχουν γίνει γνωστά έρχεται λίγες ώρες μετά, παραμονή 25ης Μαρτίου ο κ. Ανδρουλάκης, ο πρόθυμος κ. Ανδρουλάκης, και καταθέτει πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης.
Ο κ. Ανδρουλάκης, έχει κατηγορήσει την Κυβέρνηση αυτή για ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Για τους θεσμούς και την παραβίασή τους, για μη δημοκρατικές μεθόδους, ότι κακοποιεί τους θεσμούς, για όλα αυτά τα οποία λέει ο κ. Μάντζος, για υπονόμευση του κράτους δικαίου, για ψήφιση αντισυνταγματικών νομοσχεδίων, για το ότι φτωχοποιεί τη χώρα, ότι συγκαλύπτει εγκλήματα.
Υπομονή κ. Μάντζο υπομονή. Για όλα αυτά, για όλα αυτά, κ. Μάντζο που με βοηθάτε, δεν «σκέφτηκε» ο πρόεδρός σας σε τόσες συζητήσεις στο Κοινοβούλιο, να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας. Αλλά εμφανίστηκε πρόθυμος, το επαναλαμβάνω, Κυριακή απόγευμα, να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας για το δημοσίευμα του «Βήματος της Κυριακής».
Και βέβαια ήταν μιας τάξης μεγέθους όλα αυτό, έγινε ακόμη μεγαλύτερο.
Ως τώρα γνωρίζαμε αυτά που ήδη σας είπα.
Σήμερα βγήκε ο κ. Ν. Παππάς, ο βουλευτής και πρώην Υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ μας έκανε ακόμα σοφότερους. Τι μας είπε; Μαρτύρησε; Του ξέφυγε πριν λίγο στο Action24 ότι υπήρχε και προσυνεννόηση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Άρα, αυτό όχι απλώς έγινε με φοβερά αντανακλαστικά, αλλά προετοιμαζόταν απ’ ό,τι φαίνεται απ’ το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός λοιπόν ήταν και ο λόγος που ήρθε σήμερα ο κ. Ανδρουλάκης, Τετάρτη, ενώ αυτό έχει γίνει πολλές μέρες πριν και προσπάθησε να χρησιμοποιήσει δημοσιεύματα για κοινωνικές συναντήσεις. Και να πετάξει λάσπη σε μια Κυβέρνηση η οποία και την Κυριακή και την Δευτέρα και την Τρίτη, παντού, στο διαδίκτυο με τις ανακοινώσεις μας, τις δικές μου ανακοινώσεις, εκπροσωπώντας το σύνολο της Κυβέρνησης, με τις απαντήσεις που δώσαμε στην ενημέρωση πολιτικών συντακτών, είπαμε την αλήθεια όπως ακριβώς είναι.
Με λίγα λόγια. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Και δυστυχώς, αυτό σας πιέζει. Γιατί δεν μπορείτε να απαντήσετε στους πολίτες, πως είναι δυνατόν, να έχετε απέναντί σας μια Κυβέρνηση η οποία έχει κάνει όλα αυτά δήθεν «κακά» για τον τόπο που έχουν να κάνουν με τους θεσμούς, με τη Δημοκρατία, την οικονομία, αλλά πρόταση δυσπιστίας να κάνετε -από ό,τι φαίνεται σε συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, το είπε ο κ. Νίκος Παππάς, το ξαναλέω υπάρχει το βίντεο γιατί πρέπει κάθε φορά να αποδεικνύουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες- πάνω σε ένα θέμα το οποίο ήταν λυμένο ένα χρόνο πριν.
Τώρα, είναι μια ευκαιρία και καθήκον απέναντι στους πολίτες να απαντήσουμε σε ορισμένα ερωτήματα:
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΩΤΟ
Ποιοι θέλουν πραγματικά να φανερωθεί η αλήθεια για τα Τέμπη;
Μήπως θέλει η Αντιπολίτευση η οποία θεωρεί ότι όλες αυτές οι παθογένειες του σιδηροδρόμου ξεκίνησαν το 2019; Που ενώ λέει ο π. Υπουργός ότι δεν υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της υλοποίησης ή μιας καθυστερημένης υλοποίησης ενός τραγικού δυστυχήματος, μας κατηγορούν εμάς για το αντίθετο ενώ παρέδωσαν μια ουσιαστικά διαλυμένη σύμβαση, μια ανύπαρκτη τηλεδιοίκηση το 2019.
Εμείς από την άλλη πλευρά, όχι απλώς αναλάβαμε την ευθύνη που μας αναλογούσε, με πρώτο τον Πρωθυπουργό, σε πολιτικό επίπεδο. Αλλά και ακόμα μεγαλύτερη, γιατί έτσι αντιλαμβανόμαστε το καθήκον. Και κοιτάξαμε στα μάτια τους πολίτες και ξεκινήσαμε να υλοποιούμε μια σειρά από δεσμεύσεις.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ
Υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης;
Εγώ ρωτάω, καταρχάς, που έγκειται η συγκάλυψη;
Ποιο είναι το ερώτημα που μας έχει τεθεί και δεν έχουμε απαντήσει; Ποιο είναι το ερώτημα ή το αίτημα που μας έχει τεθεί από την Δικαιοσύνη και εμείς έχουμε αποφύγει να το απαντήσουμε; Ποιες είναι συγκεκριμένα οι κατηγορίες -και σας μιλώ και λόγω της νομικής μου ιδιότητας- τις οποίες εμείς έχουμε αποφύγει να απαντήσουμε;
Άκουσα τον προηγούμενο ομιλητή, να μιλά αόριστα για κατηγορίες. Συγκεκριμένα δεν έχετε πει τίποτα. Είχατε όλο το χρόνο να μαζέψετε υπογραφές για να καταθέσετε πρόταση δυσπιστίας αλλά για να κάνετε κάτι ποιο συγκεκριμένο δεν έχετε.
Και ξέρετε γιατί δεν έχετε; Γιατί πρέπει να έρθετε να μας πείτε, ότι επειδή καθυστέρησε να υλοποιηθεί μια σύμβαση -που προφανώς έπρεπε οτιδήποτε περισσότερο να έχει γίνει για την καλύτερη λειτουργία του σιδηροδρόμου- τότε υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος, σύμφωνα με αυτό που υπονοείτε, με το αδίκημα της ανθρωποκτονίας.
Όταν ήρθε όμως, ο Εισαγγελέας, για την τραγική υπόθεση για το Μάτι, και είπε ότι αν υπήρχε το 112, πολύ πιθανόν να είχαν σωθεί πολλές ανθρώπινες ζωές, θα έπρεπε εμείς με την ίδια λογική -την οποία δεν υιοθετούμε- να θεωρήσουμε ότι υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος της μη ύπαρξης του 112 και να θεωρήσουμε ότι πρέπει να πάει κατηγορούμενος όποιος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ευθυνόταν για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας.
Και υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα, αν μπούμε σε αυτή τη συζήτηση. Αλλά, αυτή τη συζήτηση αγαπητές και αγαπητοί βουλευτές δεν την κάνουμε ούτε στα τηλεοπτικά παράθυρα, ούτε στα πολιτικά γραφεία, ούτε στα κομματικά γραφεία.
Τα δικαστήρια γίνονται στις δικαστικές αίθουσες, οι ανακρίσεις γίνονται στα γραφεία των ανακριτών και το λέμε καθαρά:
Κανείς δεν είναι αθώος επειδή έχει την οποιαδήποτε ιδιότητα, αλλά και κανείς δεν είναι ένοχος επειδή το λέει οποιοσδήποτε άλλος εκτός από την Ελληνική Δικαιοσύνη.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΡΙΤΟ
Ποιοι μιλούν για δικαιοσύνη; Σε αυτήν εδώ την αίθουσα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι «κουνάνε το δάχτυλο», συμπράττουν σε προτάσεις δυσπιστίας, αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ, με βασικό αντικείμενο το κράτος δικαίου.
Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τον κ. Παππά εισηγητή σε αυτή τη συζήτηση ο οποίος έχει καταδικαστεί αμετάκλητα 13-0 από τη δικαιοσύνη για αδικήματα που έχουν να κάνουν με το κράτος δικαίου.
Άνθρωποι οι οποίοι είχαν στα βουλευτικά αλλά και τα υπουργικά έδρανα καταδικασμένους για ζητήματα και υποθέσεις χειραγώγησης της δικαιοσύνης.
Μιλάνε για την ελευθερία του Τύπου και έχουν πρώην υπουργούς και νυν βουλευτές που απειλούν δημοσιογράφους, πολιτικούς αντιπάλους και δικαστές.
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Χθες, μάλιστα, υποψήφιος, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε δύο κυνικές αποστροφές. Στη μια ουσιαστικά ευχήθηκε μια Ευρωπαία Εισαγγελέας να ρίξει την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας μας. Και αυτό ξέρετε δεν είναι προσβολή στην Κυβέρνηση, στον Πρωθυπουργό, στην Νέα Δημοκρατία. Είναι ευθεία προσβολή στους Έλληνες πολίτες. Γιατί την όποια Κυβέρνηση την αποφασίζουν οι πολίτες με την ψήφο τους και δεν μπορεί κανένας να βγαίνει και να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο.
Και βέβαια έκανε και έναν επικίνδυνο συνειρμό με τους δικαστές και τα χρόνια της Δικτατορίας. Απάντησε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ πιστός στο παρελθόν του ταυτίστηκε και με τον κ. Φαραντούρη. Αλίμονο! Εδώ έχει ταυτιστεί με αμετάκλητα καταδικασμένους και τους έχει ξανά υποψήφιους.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ
Πόσο υποκριτής είναι κάποιος που στέκεται δίπλα σε πονεμένους ανθρώπους, σε μια χαροκαμένη μάνα, σε απελπισμένους συγγενείς και προσπαθεί να πάρει «μερίδιο» από ένα ψήφισμα -το οποίο με σεβασμό αντιμετωπίζουμε και όσους το υπογράφουν, πολίτες που μπορεί να ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα-. Το οποίο, μεταξύ άλλων, τι λέει; Να καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών.
Ήρθε η Κυβέρνηση της ΝΔ πριν πολύ λίγα χρόνια και εξομοίωσε την παραγραφή των αδικημάτων για τους υπουργούς με αυτή που ισχύει για κάθε πολίτη. Το θυμάστε αυτό αγαπητές και αγαπητοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ;
Αν αυτό σας φαινόταν λίγο -και απευθύνομαι και σε σας και στους ευρωβουλευτές σας που πάνε και στέκονται δίπλα σε πονεμένους ανθρώπους για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη- γιατί δεν ήρθατε σε αυτήν εδώ την αίθουσα για να προτείνετε την κατάργηση, τότε που είχατε τη δυνατότητα;
Τι απαντάτε σε αυτούς τους ανθρώπους, μαζί με τους οποίους πηγαίνετε για να αποκομίσετε πολιτικά οφέλη και να εργαλειοποιήσετε τον πόνο τους, τη στιγμή που δεν έχετε κάνει τίποτα στην πράξη, εδώ, που κρίνονται όλα, στη Βουλή;
Τίποτα. Αλλά δεν περιμέναμε τίποτα περισσότερο.
Όλη σας η ιστορία είναι συνυφασμένη με την υποκρισία και την εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου.
Πριν ανεβάσετε ένα πανό για νεκρούς, πρώτα «ζυγίζετε» ποιοι είναι οι νεκροί.
Πριν βγείτε στο δρόμο να κάνετε πορείες για μια δολοφονία, πρώτα σκέφτεστε ποιο ήταν το θύμα. Και επί ποιων ημερών, ποιας Κυβέρνησης μπορεί να έγινε μια δολοφονία.
Η ιστορία σας είναι συνυφασμένη με την υποκρισία και την τυμβωρυχία.
Δεν διστάζετε αυτό να το κάνετε ακόμα και στις πιο θλιβερές ιστορίες.
ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΕΜΠΤΟ
Και τελευταίο, απ’ το οποίο βγαίνουν και όλα αυτά τα συμπεράσματα. Γιατί έγινε αυτή η πρόταση δυσπιστίας;
Για δύο λόγους.
Ο ένας λόγος είναι γιατί όταν δεν έχεις πολιτικό αφήγημα, όταν δεν έχεις αντιπρόταση φτάνεις ακόμα και στο σημείο να τη δημιουργήσεις μέσα από μια τραγική ιστορία.
Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί δεν μπορεί να γίνει ένας διάλογος για όλα τα υπόλοιπα που απασχολούν τους πολίτες.
Σας αρέσει να γίνεται αυτή η συζήτηση για να μην συζητήσουμε ότι η ελληνική οικονομία, μια άλλοτε διαλυμένη οικονομία, ουραγός της Ευρώπης πρωταγωνιστεί παρά τις κρίσεις και την εισαγόμενη ακρίβεια.
Για να μην συζητήσουμε για τις 400.000 θέσεις εργασίας που έχουν δημιουργηθεί.
Για να μην πούμε για το ότι η Ελλάδα από μια χώρα που ήταν ξέφραγο αμπέλι, οχυρώνει τα σύνορά της.
Για να μην μιλήσουμε για το πως αυτή η Κυβέρνηση δίνει περισσότερα χρήματα στην Υγεία και την Παιδεία.
Να μην μιλήσουμε για τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία που υποχρηματοδοτούσατε.
Να μην μιλήσουμε για διορισμούς στην α’ βαθμια, β βαθμια εκπαίδευση και για όλα όσα απασχολούν τους πολίτες.
Αλλά όσο και να θέλετε να τα αποφύγετε, στο τέλος της ημέρας θα ασχοληθεί με αυτά ο ελληνικός λαός.
Κλείνω λέγοντας, πως από τον προηγούμενο χρόνο, που όπως είπα στην αρχή, ήμουν κι εγώ ένας απ’ τους πολλούς που είχα το αυτονόητο συναίσθημα της απογοήτευσης, της στενοχώριας, της οργής για το θάνατο 57 συμπολιτών μας.
Αυτό που μεσολάβησε είναι ότι έγινα κι εγώ πατέρας. Όπως και πολλοί μέσα σε αυτή την αίθουσα και πολλοί από αυτούς που μας παρακολουθούν.
Και ασχέτως της ιδιότητας της Κυβερνητικής, της πολιτικής, της κομματικής, θέλω να σας πω κάτι. Είναι πάρα πολύ άσχημο να κουνάτε το δάχτυλο σε οποιονδήποτε εκπρόσωπο ενός άλλου κόμματος μόνο και μόνο γιατί αυτό το υπαγορεύει το δικό σας «παιχνίδι» και να επισύρετε κατηγορίες.
Είναι πολύ βαρύ να λέτε στον οποιονδήποτε, χωρίς καν κάποια ένδειξη, όχι απόδειξη, ότι συγκαλύπτει τον οποιονδήποτε, ότι κρύβεται πίσω από μια ιστορία συγκάλυψης, μονταζιέρας, ή σκευωρίας. Είναι πολύ βαρύ.
Γιατί κάθε πατέρας πονάει το ίδιο. Και πιο πολύ αυτοί που χάνουν τα παιδιά τους.
Κάθε άνθρωπος συγκλονίζεται το ίδιο. Ας μπει επιτέλους ένα τέλος στην τυμβωρυχία και ας εμπιστευθούμε την αποκλειστική υπεύθυνη που είναι η Ελληνική Δικαιοσύνη.
Σας ευχαριστώ.
