Ξάνθη, 19/07/22
Ο κ. Μπαράν κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή τόνισε μεταξύ άλλων:
Η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή μέσα στις ειδικές μονάδες, είναι κατ’ εξοχήν μια αγχογόνος διαδικασία. Για πολλά ζευγάρια είναι η «τελευταία ευκαιρία» να αποκτήσουν ένα βιολογικά δικό τους παιδί και αυτό τα οδηγεί σε βαριά συναισθηματική φόρτιση.
Η επικοινωνία με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό εκπαιδευμένο να προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη, αποτελεί για τα ζευγάρια αυτά μια σημαντική διέξοδο που όπως έχει αποδειχθεί, έχει προσφέρει μεγάλη βοήθεια.
Η υπογεννητικότητα δεν είναι κάτι που καταπολεμάται με ημίμετρα. Γι’ αυτό και η πολιτεία οφείλει να σταθεί αρωγός σε όλη αυτή την προσπάθεια που καταβάλλουν με όποιο κόστος (οικονομικό – ψυχολογικό) τα νέα ζευγάρια.
Και πως θα γίνει αυτό.
Με ένα καθ’ όλα ολοκληρωμένο σχέδιο στήριξης της ελληνικής κοινωνίας και ενδυνάμωσης του κοινωνικού κράτους σε πολλούς τομείς των νέων ανθρώπων στην προσπάθεια που καταβάλλουν για τη δημιουργία οικογένειας. Απαιτείται λοιπόν εξασφάλιση πρόσβασης σε κρατικές κοινωνικές δομές και παροχές για τα παιδιά (περισσότεροι παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί), κέντρα ψυχολογικής υποστήριξης, θέσπιση προγράμματος κοινωνικής κατοικίας, ευνοϊκή εργασιακή νομοθεσία για τις μητέρες και τους νέους γονείς, αυστηρή τήρηση του πλαισίου των γονικών αδειών, για να μην ανησυχεί καμία γυναίκα, οποιασδήποτε ηλικίας, να τεκνοποιήσει, έχοντας τον φόβο εκδίωξης από το εργασιακό της περιβάλλον. Είναι απαίτηση, η Ελληνική Πολιτεία να στηρίξει τους νέους ανθρώπους για να πάρουν την απόφαση να γίνουν γονείς αφού οι δυσμενείς εργασιακές συνθήκες, οι μηδαμινές οικονομικές τους απολαβές και τα ανυπολόγιστα έξοδα του οικογενειακού προϋπολογισμού δεν τους επιτρέπουν να ανταπεξέλθουν στις ευθύνες και τις καθημερινές υποχρεώσεις.
Εμάς, ως ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής, μας βρίσκει σύμφωνους η άρση της υποχρεωτικής συναίνεσης του/της συντρόφου πρώην ή νυν για την κρυοσυντήρηση μη γονιμοποιημένου γενετικού υλικού, καθώς η αυτοδιάθεση του σώματος κάθε ανθρώπου είναι δικό του αναφαίρετο δικαίωμα για το οποίο πρέπει να είναι αποκλειστικά υπεύθυνο αυτό. Άλλωστε η ανάγκη συναίνεσης για την συντήρηση μη γονιμοποιημένου γενετικού υλικού του ατόμου, ήταν πλήρως παρωχημένη μέχρι τώρα.
Όμως όσον αφορά στον επανακαθορισμό του έτους ηλικίας φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής της γυναίκας από το 50ο στο 54ο έτος για υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, θα πρέπει να εξετάσουμε τα πράγματα πιο σφαιρικά και ενδελεχώς.
Η Πανελλήνια Ένωση Κλινικών Εμβρυολόγων εξέφρασε την επιφύλαξή της για τη μεγάλη αύξηση του ορίου ηλικίας, το οποίο ξεπερνά κατά πολύ το όριο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αφενός η φυσική γονιμότητα της γυναίκας εξασθενεί πολύ μετά τα 45 της χρόνια αφετέρου υπάρχουν στοιχεία για το ότι η κύηση σε μεγάλη ηλικία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών για τις γυναίκες και τα νεογνά και θα πρέπει να γίνεται υπό προϋποθέσεις και με τους ενδεικνυόμενους και απαραίτητους ιατρικούς ελέγχους και όχι μόνο.
Τέλος ο κ. Μπαράν επισήμανε πως πρέπει να διερευνηθεί ποια είναι η υπάρχουσα βιολογική και σωματική κατάσταση της οιονεί μητέρας. Ποιο το ψυχικό της υπόβαθρο και το ψυχολογικό της ιστορικό. Θα πρέπει να λάβει την απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη από το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτειακό περιβάλλον μέσω ενός κατάλληλου συστήματος πρόνοιας που θα την υποστηρίζει πριν, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και μετά από αυτή. Πέραν όμως όλων αυτών πρέπει να δοθεί η προσήκουσα σημασία και στο τι είναι ψυχολογικά επωφελές για το παιδί. Λόγω του προχωρημένου της ηλικίας της μητέρας, θα πρέπει η πολιτεία να δώσει τα εχέγγυα στο τέκνο στην περίπτωση που αυτό γεννηθεί με πιθανές γενετικές ανωμαλίες, ούτως ώστε να υπάρξει η ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό περιβάλλον ενώ παράλληλα η συμμετοχή σε ψυχοθεραπευτικά προγράμματα θα βοηθήσουν τόσο τη μητέρα όσο και το παιδί στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας αρνητικής και για τους δυο εξέλιξης.
