Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ο Ελληνικός Στρατός πρόσθεσε στην Ιστορία μας νέες σελίδες δόξας, πολεμώντας εναντίον των Μεραρχιών του Μουσολίνι στα χιονισμένα βουνά του Αλβανικού μετώπου.
Θα γιορτασθεί και φέτος με μεγαλοπρέπεια από τον Ελληνισμό η επέτειος του «ΟΧΙ» , των υπερήφανων Ελλήνων απέναντι στον Φασισμό.
Θα παρελάσουν ενώπιον των Αρχών η μαθητιώσα νεολαία , οι σύλλογοι, οι Πρόσκοποι, οι Ερυθροσταυρίτες και τέλος οι στρατευμένοι νέοι.
Στο άρθρο μου για την Εποποιία του 1940 φέτος δεν θα αναφερθώ στον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, ούτε στον Αρχιστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, ούτε στον Διοικητή της VIIIης Μεραρχίας Κατσιμήτρο, ούτε στον πρώτο Έλληνα πεσόντα Αξιωματικό Υπολοχαγό (ΠΖ) Αλέξανδρο Διάκο, ούτε στα ηρωικά παλικάρια που πολέμησαν για την τιμή της Πατρίδος , ούτε τέλος στις άγνωστες ηρωίδες γυναίκες της Πίνδου.
Φέτος θα ξεκινήσω το άρθρο μου μνημονεύοντας λίγες αράδες από το ποίημα του Νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος πολέμησε στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας και έγραψε το αριστούργημα «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» και θα τελειώσω με ένα τηλεγράφημα μιας μάνας στον Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή που δημοσίευσε η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 25 Δεκεμβρίου του 1940 και μια σύντομη επιστολή ενός πατέρα στον γιο του που στάλθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1940.
Αυτά είναι αρκετά σαν μνημόσυνο γι’ αυτούς που θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της Δημοκρατίας.
α. «Άσμα Ηρωικό και Πένθιμο για τον Χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας»
Ο αδικοχαμένος λοιπόν ηρωικός Ανθυπολοχαγός του Αλβανικού Έπους ήταν Θρακιώτης. Δεν γνωρίζουμε το όνομά του, όμως ο ίδιος ο Ελύτης επιβεβαιώνει την καταγωγή του, που συγκλονισμένος από τον ηρωικό του θάνατο, γράφει στο ΣΤ’ κεφάλαιο του ποιήματός του:
«Ήταν ωραίο παιδί. Την πρώτη μέρα που γεννήθηκε
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης να φανεί
Στους ώμους της στεριάς το στάρι που αναγάλλιαζε
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης και το φτύσανε
Μια στο κεφάλι, μια στον κόρφο, μια μέσα στο κλάμα του.
Βγήκαν Ρωμιοί με μπράτσα φοβερά
Και το σήκωσαν στου βοριά τα σπάργανα»
Ο ηρωικός λοιπόν ηρωικός Ανθυπολοχαγός του Αλβανικού μετώπου ήταν Θρακιώτης και ίσως είναι ένας από τους Εφέδρους Ανθυπολοχαγούς που οι φωτογραφίες τους κοσμούν το Πολεμικό Μουσείο Διδυμοτείχου:
– Κανδηλάπτης Θεόδωρος. Έπεσε στις 28/2/1941 στο Μπούμπεσι.
– Λεπτοκαρόπουλος Χρήστος. Έπεσε τον Δεκέμβριο του 1940 στη Ζούζουλη.
– Παπαγιαννόπουλος Τηλέμαχος. Έπεσε στις 13/3/1941 στην Κλεισούρα.
– Παρασκευούδης Πέτρος. Έπεσε στις 10/3/1941 στο Πόγραδετς.
β. Τηλέγραφημα μάνας στον πρωθυπουργό.
«Ο υιός μου Ευάγγελος Ιωάννου Ιωαννίδης απωλέσθη εις τας επιχειρήσεις της Κλεισούρας.
Παρήγγειλα εις τους τέσσαρας ήδη υπηρετούντας Χρήστον, Κώσταν, Γεώργιον και Νίκον Ιωάννου Ιωαννίδην να εκδικηθικώσιν τον θάνατον του αδελφού των. Κρατώ εις εφεδρείαν άλλους τέσσαρας Πάνον, Αθανάσιον, Γρηγόριον και Μενέλαον Ιωάννου Ιωαννίδην, κλάσεως 1917 και νεοτέρων.
Παρακαλώ κληθώσιν ονομαστικώς και ούτοι εις πάσαν περίπτωσιν ανάγκης της Πατρίδας ή τυχόν απωλείας ετέρου τέκνου μου προς εκδίκησιν εχθρού.
Γνωρίσατε Βασιλέα μας ότι ύστατον επιφώνημά μου θέλει είναι: Ζήτω η Πατρίς.
Ελένη Ιωάννου-Ιωαννίδου, Κυπαρισσία»
γ. Επιστολή ενός πατέρα στον γιο του.
«Εν Μαρτίνω τη 25 Νοεμβρίου 1940
Παιδί μου
Μου ζητάς την διεύθυνση του αδελφού σου.
Σου την γράφω «Πάνθεον Ηρώων».
Σφίξε την καρδιά σου.
Σε φιλώ
Ο Πατέρας σου»
Ας υψώσουμε λοιπόν την Ελληνική σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, ας ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη των ηρώων κι ας κάνουμε τον σταυρό μας αναφωνώντας : «Αιωνία σας η μνήμη άξια τέκνα της Πατρίδος, που πολεμήσατε στην Πίνδο, στον Καλαμά, στον Μοράβα, στην Κορυτσά, και στα άλλα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, και γράψατε χρυσές σελίδες δόξας στην βίβλο της Ελληνικής Ιστορίας.
Αντγος ε.α.
Νικόλαος Φωτιάδης
Επίτιμος Υδκτης Δ’ΣΣ
