Στο χωριό του βρήκε το… πεπρωμένο φίλος της εφημερίδας μας που για δυο χρόνια ήταν άνεργος. Πήγε στο χωρίο που είχε το πατρικό του είδε ότι δεν υπήρχε καφενείο σ αυτό και αποφάσισε ν ανοίξει εκείνος ένα. Με λίγη βοήθεια και κάμποση δουλειά τα κατάφερε… Δεν είναι εύκολα τα πράγματα στο χωριό, εννοείται, όμως καλά ξεκίνησε το μαγαζί. Το καλοκαίρι είχε αρκετή πελατεία και τώρα δουλεύει κυρίως Παρασκευοσαββατοκύριακα… Πλούσιος δεν θα γίνει, όμως τώρα βγάζει ένα μεροκάματο πότε μεγαλύτερο, πότε μικρότερο. Κι αυτό είναι πολύ καλύτερο απ’ το να κάθεται άνεργος να… κλαίει τη μοίρα του! Κι αφού βρέθηκε στο χωριό και διέθετε κι ένα ωραίο κτήμα, αναξιοποίητο μέχρι πρόσφατα, έβαλε με τους γονείς του κήπο, αγόρασε μερικές κότες, πήρε λίγα πρόβατα και η ζωή συνεχίζεται… (Κάπως έτσι λοιπόν βρίσκει κανείς δουλειά σήμερα! Μπράβο του!!!).
