Άρθρο του πρώην Υπουργού Γεωργίας Αλέκου ΚοντούΓράφει ο Αλέκος Κοντός
Η αναγέννηση της πατρίδας μπορεί να έρθει από την ύπαιθρο και από τη γεωργία. Κυρίως, από την «άλλη γεωργία», εκείνη που σχηματοποιήθηκε ως όρος και ολοκληρωμένη δράση από την προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για να προωθήσει και να στηρίξει καλλιέργειες πέραν αυτών των «βασικών» προϊόντων της χώρας, αλλά άρον- άρον εγκαταλείφτηκε από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου.
Η λεγόμενη «άλλη γεωργία», η οποία συμπεριλαμβάνει νέες καλλιέργειες και καλλιέργειες μικρής έκτασης, αλλά με εξαιρετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στη διεθνή αγορά, είναι αυτή που περισσότερο ελκύει και ωθεί πολλούς νέους επιστήμονες στο να εγκαταλείψουν τις μεγαλουπόλεις, να εγκατασταθούν στο χωριό, να κυνηγήσουν το «όνειρο» του επιχειρηματία αγρότη, να εφαρμόσουν σύγχρονες μεθόδους παραγωγής και καινοτόμες ιδέες.
Ο χώρος αυτό μπορεί, ακόμα και σε αυτή την πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία, να προσφέρει ανάπτυξη και διέξοδο από την ανελέητη ανεργία. Όλα τα στοιχεία, από τις τελευταίες γεωργοοικονομικές, κοινωνιολογικές και άλλες μελέτες, στηρίζουν ολοένα και περισσότερο την άποψη αυτή.
Στην τελευταία Έκθεση Προβόπουλου για την οικονομία, μπορεί κανείς να διαβάσει μια από τις συγκλονιστικότερες αλήθειες της νέας εποχής. Την αλήθεια που αναφέρεται στο ότι η « .μεγαλύτερη μετατόπιση της φτώχιας για ολόκληρη τη μεταπολιτευτική περίοδο καταγράφεται από τις αγροτικές προς τις αστικές περιοχές και από τους λιγότερο εκπαιδευόμενους, προς τους αποφοίτους των υψηλότερων εκπαιδευτικών βαθμίδων».
Είναι γεγονός ότι ένα πτυχίο στις μέρες μας, δεν προσφέρει πλέον ασφάλεια και σιγουριά για το μέλλον, ενώ η επιστροφή στην ύπαιθρο προβάλει όλο και πιο έντονα ως διέξοδος.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, μόνο κατά το πρώτο εννεάμηνο του 2010, όταν δηλαδή η κρίση άρχισε να δείχνει τις «άγριες διαθέσεις» της, ο αριθμός των απασχολούμενων στον αγροτικό τομέα αυξήθηκε κατά 4,4% (93.500 επέστρεψαν στην καλλιέργεια της γης).
Οι αριθμοί αυτοί, μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν και είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακό το νέο αυτό φαινόμενο. Ακόμη και στις πανελλαδικές εξετάσεις του 2012, οι σχολές αγροτικής οικονομίας ανέβασαν στα ύψη τις βάσεις τους, επιβεβαιώνοντας το σχετικό ενδιαφέρον των νέων ανθρώπων.
Επιπλέον, όλο και περισσότεροι πολίτες διαφόρων ηλικιών, σύμφωνα με στοιχεία του πανεπιστημίου, συνωστίζονται στην Γεωπονική σχολή για μια θέση στα σεμινάρια για νέους αγρότες, που φέτος τριπλασίασαν τη ζήτησή τους.
Είναι λοιπόν ολοφάνερο ότι η ύπαιθρος, που τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 «έσπρωξε» τους νέους προς τις πόλεις, η ίδια αυτή γεωργική γη σήμερα «τραβάει» επτά στους δέκα Έλληνες πίσω. στα πατρώα εδάφη.
Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί.
Μπορεί να αποτελέσει στόχο μιας εθνικής στρατηγικής για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου με καινούργιους πυλώνες, μέσω των νέων επιστημόνων.
Αρκεί, να στηρίξουμε τις προσπάθειες αυτές, αξιοποιώντας τα έτοιμα καλλιεργητικά , επενδυτικά σχέδια για κάθε Νομό της χώρας, που δημιουργήσαμε στο παρελθόν και, δυστυχώς, παραμένουν ξεχασμένα στα «συρτάρια» του Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Τα προγράμματα «νέων αγροτών», τα «σχέδια βελτίωσης», τα προγράμματα ποιοτικής γεωργίας και άλλα προγράμματα από το «Αλέξανδρος Μπαλτατζής» τα οποία η Νέα Δημοκρατία με οργάνωση και διάλογο προετοίμασε, παραμένουν «παγωμένα» στο ψυγείο.
Ευρωπαϊκά χρήματα για το ξεκίνημα των παιδιών που θέλουν να ασχοληθούν με τη γεωργία, χάνονται, ενώ θα μπορούσαν να βοηθήσουν αποτελεσματικά στα πρώτα τους βήματα στην περιφέρεια. Είναι κρίμα να συμβαίνει αυτό σε μια χώρα με ανεργία στα ύψη.
Είναι δε μέγιστο πολιτικό ατόπημα να συμβαίνει αυτό όταν από πολύ νωρίς είχαμε διαβλέψει τη νέα τάση και σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των νέων αγροτών στη χώρα καταστήσαμε ως κεντρικό άξονα της στρατηγικής μας για αγροτική ανάπτυξη την «Άλλη Γεωργία».
Τη γεωργία εκείνη, που διαφοροποιείται από τις παραδοσιακές καλλιέργειες και δίνει υψηλά εισοδήματα και προστιθέμενη αξία από νέες δυναμικές καλλιέργειες που αντιμετωπίζονται με μεγάλο ενδιαφέρον από την ελληνική και τη διεθνή αγορά.
Για την έμπρακτη υποστήριξη της προσπάθειας αυτής είχαμε δημιουργήσει τα Τοπικά Κέντρα Αγροτικής Ανάπτυξης, στελεχωμένα με εκατοντάδες νέους και εξειδικευμένους γεωπόνους ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες κάθε Νομού.
Δυστυχώς αυτός ο πολύτιμος αγροτικός ιστός, διαλύθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε και οι νέοι αυτοί επιστήμονες είτε παραμένουν ανενεργοί, είτε απασχολούνται με διεκπεραίωση γραφειοκρατικών διαδικασιών.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα να ανοίξουν όλοι τα μάτια τους, να κάνουν την αυτοκριτική τους και να δουν τη νέα πραγματικότητα.
Αυτή που επιβάλλει το σχεδιασμό μιας νέας αγροτικής πολιτικής με βασικό δεδομένο ότι νέο «αίμα» μπαίνει στη ύπαιθρο, και προσπαθεί να χτίσει μια σύγχρονη ελληνική γεωργία, στον τόπο μας.
Σε αυτή πρέπει να εστιάσουμε την απόλυτη προσοχή μας, γιατί αυτή είναι το μέλλον του Τόπου μας. (Το άρθρο φιλοξενήθηκε και από την εφημερίδα αγροτική παραγωγή).
