Αργεντινή 1990 – 2000 Καθρέφτης της Ελλάδας
Την προηγούμενη δεκαετία στα τέλη του 2000 ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα την εικόνα της Αργεντινής να καταστρέφεται, τον κόσμο να βγαίνει στους δρόμους αγανακτώντας για την πολιτική των κυβερνήσεων. Τέτοιες εικόνες και αναφορές χρησιμοποίησε ο Έλληνας Πρωθυπουργός αλλά και πολλοί άλλοι ( βολεμένοι ) για να φοβίσουν τους Έλληνες για το τι θα επακολουθήσει εάν δεν σκύψουμε το κεφάλι και δεν υποταχτούμε στους διεθνείς τοκογλύφους ( ΔΝΤ – ΕΚΤ – Γερμανία ). Δεν είπαν όμως στον Ελληνικό λαό πως έφτασε η Αργεντινή σε τέτοια κατάσταση : Η Αργεντινή ήταν μία χώρα που εφάρμοσε στο ακέραιο όλες τις συνταγές του ΔΝΤ κατά την δεκαετία του 1990-2000 με την γνωστή τακτική των τριμηνιαίων δόσεων, που οδηγούσε την Αργεντινή στο Χάος. Σκληρό νόμισμα το πέσος, συνδεδεμένο με το δολάριο σε κλειδωμένη ισοτιμία, Λιτότητα, Συρρίκνωση του Δημόσιου Τομέα, Ιδιωτικοποιήσεις ήταν τα οικονομικά πρότυπα που υιοθετήθηκαν και ενέπνευσαν τις οικονομικές πολιτικές που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις Αλφονσίν, Μένεθ και….Ντε Λα Ρούα. Το αποτέλεσμα: μεγαλύτερα χρέη, κατάρρευση επιχειρήσεων, εκρηκτική ανεργία, τεράστια ύφεση (-12.4% το 2001), και στο τέλος χρεοκοπία και οικονομική κατάρρευση το 2001. Να σημειωθεί εδώ ότι στο καταπληκτικό ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε στα Ελληνικά οι βουλευτές των κομμάτων ( και κυρίως οι Περονιστές … αντίστοιχοι με τους δικούς μας σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ ) αλληλοσυγχαίρονταν όπως προχθές στην δική μας βουλή, όταν ψήφιζαν τα επαχθή μέτρα και ξεπουλούσαν την δημόσια περιουσία. Όταν ο Λαός της Αργεντινής βγήκε στους δρόμους ταρακουνήθηκε όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα κατάρρευσαν όλα αυτά τα πολιτικά ανδρείκελα. Πως λοιπόν έφθασε η Αργεντινή σε εντυπωσιακά δημοσιονομικά αποτελέσματα κερδίζοντας ξανά τουλάχιστον μέρος του Εθνικού πλούτου της, της εθνικής κυριαρχίας της, της περηφάνιας του λαού της.
Σε πολύ απλά Ελληνικά…ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ
Στην Αργεντινή Ακολούθησε μία περίοδος κυβερνητικού χάους και το 2003 εκλέγεται Πρόεδρος της χώρας ο Νέστωρ Κίρχνερ, ο οποίος προέρχονταν από την αριστερά των Περονιστών. Ακολουθεί μία πολιτική πραγματικά ριζοσπαστική.
Κεντρικός πυρήνας αυτής της πολιτικής είναι η απομάκρυνση του ΔΝΤ από την Αργεντινή και η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Οι απειλές που δέχθηκε η χώρα του και τα δεκάδες δικαστήρια που έγιναν από τους διεθνείς τοκογλύφους, άφησαν ανεπηρέαστο αυτόν τον ηγέτη. Ο Νέστωρ Κίρχνερ τηρεί με ευλάβεια αυτή την πολιτική καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας του. Αποχωρεί από την Προεδρία το 2007 και τον διαδέχεται η γυναίκα του Χριστίνα Κίρχνερ, η οποία όπως είναι ευνόητο συνεχίζει την πολιτική του συζύγου της έως και σήμερα. Σημειωτέον ότι ο Νέστωρ και η Χριστίνα Κίρχνερ, συνεργάζονται αποκλειστικά με τη Λέσχη του Παρισιού (ημιεπίσημος οργανισμός που συμμετέχουν εκπρόσωποι 19 κρατών και ασχολείται με θέματα δημόσιου χρέους) για τα θέματα της επαναδιαπραγμάτευσης. Δηλαδή συνεργάζονται με ένα ημιεπίσημο διακρατικό οργανισμό και αποφεύγουν με θρησκευτική ευλάβεια να συνεργάζονται με διαφόρων τύπων και αποχρώσεων επενδυτικούς συμβούλους όπως η περιβόητη Lazard που χρησιμοποιεί ο Γιώργος Παπανδρέου και η ηγετική του ομάδα.
Τα πραγματικά και τελικά αποτελέσματα της πολιτικής των Κίρχνερ στο πρόβλημα του χρέους αποτυπώνονται πάρα πολύ καλά στην προαναφερόμενη ανακοίνωση της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας. Ανάπτυξη και δημοσιονομική εξυγίανση καθώς και η εντυπωσιακή μείωση της φτώχειας και της ανεργίας τα τελευταία χρόνια.
Πολλοί θα πούνε ότι δεν υπάρχει σύγκριση. Ότι η Αργεντινή είναι μια τεράστια χώρα με πλουτοπαραγωγικές πηγές, είχε το δικό της νόμισμα και δεν ανήκε σε μια Ένωση παρόμοια σαν την Ευρωπαϊκή. Μα αντίθετα αυτά ήταν και τα μειονεκτήματα της. Οι πλουτοπαραγωγικές της πηγές ήταν ξεπουλημένες σε διεθνείς εταιρείες, το νόμισμα τους ήταν ανύπαρκτο ( επίσημα κυκλοφορούσε το δολάριο ) και δεν είχε καμία βοήθεια από μια Ένωση Κρατών σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενδεικτικό είναι ότι η Deutche Telecom ( Ο Γερμανικός Δημόσιος ΟΤΕ ) αγόρασε έναντι πινακίου φακής τον οργανισμό τηλεπικοινωνιών της Αργεντινής αυξάνοντας τις τιμές στους καταναλωτές και δημιουργώντας ένα τεράστιο χρέος. Παρόλο λοιπόν που ήταν ιδιωτική εταιρεία απαίτησε από την κυβέρνηση της Αργεντινής να καλύψει την χασούρα!!! που είχε. Άλλα ευτράπελα που έκαναν οι πολιτικοί της Αργεντινής που προσπαθούσαν και αυτοί να σώσουν τον λαό τους ήταν να πουλήσουν τα αεροσκάφη της πολιτικής αεροπορίας για ( 1 ) ένα δολάριο το καθένα !!! ή να διαλύσουν τον αντίστοιχο ΟΣΕ ( τραίνα ) της Αργεντινής κερδίζοντας μεν 100 εκατομμύρια δολάρια άμεσα αλλά χάνοντας 7 δισεκατομμύρια δολάρια τα επόμενα 2 χρόνια ( μελέτες ανεξάρτητης οικονομικής στατιστικής αρχής ) !!! από την οικονομία τους αφού τα τραίνα ήταν ο βασικός κινητήριος τροχός των μεταφορών και της μετακίνησης του πληθυσμού στην αχανή τους χώρα. Υπολογίστηκε ότι έκλεισαν 1.600 βιομηχανίες και βιοτεχνίες της χώρας, όχι από έλλειψη ρευστότητας αλλά αδυναμίας μεταφοράς των προϊόντων τους σε λογικά κόστη. Όλα αυτά άλλαξαν από τον Κίρχνερ ο οποίος πρόσφατα απεβίωσε αλλά ακόμη και η σύζυγος του η οποία εκλέχτηκε πρόεδρος της χώρας συνέχισε την πολιτική του. Η κυρία αυτή πήρε ένα καταπληκτικό μέτρο που έκανε τα βγάλουν σπυριά οι τοκογλύφοι. Συνέβαινε ένα απίθανο γεγονός. Μια τράπεζα δάνειζε σε μια εταιρεία. Η εταιρεία αυτή από έλλειψη υγιούς ανταγωνισμού ( όπως στην Ελλάδα ) ή από κακοδιαχείριση των ιδιοκτητών ( απατεώνες ) δημιουργούσε ένα μεγάλο χρέος και έκλεινε την εταιρεία. Οι εργαζόμενοι, οι προμηθευτές της εταιρείες έμεναν ξεκρέμαστοι. Όχι όμως οι τράπεζες οι οποίες απαιτούσαν από την Κυβέρνηση να πληρωθούν τα χαμένα χρήματα τους. ( Ανακεφαλοποίηση λέγεται επίσημα ). Δηλαδή η κυβέρνηση πλήρωνε τους ιδιώτες τοκογλύφους τραπεζίτες για το χάσιμο και φορτωνόταν τους άνεργους και τους καημένους προμηθευτές που δεν έπαιρναν τίποτε. Η κυρία Κίρχνερ λοιπόν πέρασε νόμο από την Βουλή με την οποία έδινε την δυνατότητα στους εργαζόμενους να αναλάβουν την επιχείρηση και να την αναστήσουν. Με αυτό τον τρόπο χιλιάδες επιχειρήσεις, εμπορικές – ξενοδοχεία – μεταποίησης ξαναστήθηκαν στα πόδια τους και άρχισαν να δουλεύουν. Υπήρξαν βέβαια οι φωνές των γνωστών – αγνώστων ( όπως στην Ελλάδα ) ότι θα τους πήγαινε στον Κομουνισμό, ότι οι καημένοι οι πλούσιοι χάνουν τα εργοστάσια τους, ότι οι φτωχοί τραπεζίτες δεν μπορούν να πάρουν τα δανεικά τους αλλά το αποτέλεσμα είναι η αναγέννηση της Αργεντινής!
Στην Ελλάδα τώρα γίνεται το ίδιο έγκλημα :
Ο Γιώργος Παπανδρέου ο Λουκάς Παπαδήμος και τώρα τελευταία και ο Αντώνης Σαμαράς απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την οποιαδήποτε (ακόμα και ήπια) επαναδιαπραγμάτευση προς μια αναπτυξιακή κατεύθυνση και εφαρμόζει απαρέγκλιτα και ευλαβικά τις καταστροφικές συνταγές του ΔΝΤ.
