Φίλε Ξανθιώτη, εσύ που παρακολουθείς τη στήλη τόσα χρόνια και που με έχεις γνωρίσει από την ορθή και την ανάποδή μου, σου εξομολογούμαι ότι βασανίστηκα αρκετά για να γράψω την εφημερίδα αυτές τις τελευταίες ημέρες. Προβληματίστηκα αν θα έπρεπε να ρίξω το ανάθεμα και σε ποιον, όσον αφορά την παράταξη την οποία στηρίζω τόσα χρόνια. Αρκετές φορές και σε περιόδους κυβέρνησης και σε περιόδους αντιπολίτευσης δεν άφησα «απεριποίητη» την Ν.Δ., διότι αυτό θεωρούσα σωστό. Βέβαια θα πρέπει να ομολογήσω ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να βρεθώ ούτε στην θέση του Α. Σαμαρά ούτε στην θέση των βουλευτών του το βράδυ της Κυριακής. Και νομίζω ότι τώρα που τα βλέπω και από μια χρονική απόσταση τα πράγματα και ο Σαμαράς και ο Κοντός έκαναν την σωστή επιλογή. Δεν σας κρύβω ότι ο Αλέκος έκανε την Κυριακή πολλά τηλέφωνα σε φίλους και συνεργάτες για να τους ρωτήσει την άποψή τους σχετικά με το αν θα πρέπει να αφεθεί η χώρα να βουλιάξει ή θα πρέπει υπεύθυνα η Νέα Δημοκρατία να βάλει πλάτη. (Και πιστέψτε με οι περισσότεροι του λέγανε ότι αυτή η υπεύθυνη στάση του Σαμαρά είναι η σωστή… για την χώρα).
