Μην χάσετε το ταξίδι του βιβλίου!
Ρεπορτάζ: Νάντια Νάκου
Λέσχες ανάγνωσης θα λειτουργήσουν στην Ξάνθη με την υποστήριξη του προγράμματος: «προώθηση της ανάγνωσης- εκσυγχρονισμός των βιβλιοθηκών στο Νομό Ξάνθης» που υλοποιείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Η κ. Αθανασία Χρυσανίδου, Συντονίστρια του προγράμματος μίλησε στην Xanthinews για το πώς θα λειτουργήσουν, ποια τα οφέλη των συμμετεχόντων και ποια τα αποτελέσματα άλλων λεσχών, όπως στο Ν. Έβρου.
ΠΩΣ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΛΕΣΧΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
Η κ. Χρυσανίδου σημείωσε σχετικά με την λειτουργία των λεσχών ανάγνωσης: «Κάνουμε μια προσπάθεια να υποστηρίξουμε ομάδες πολιτών που ενδιαφέρονται να διαβάσουν σε δύο ενότητες. Η μία είναι αυτή που δεν έχουν δυνατότητα εύκολα να διαβάσουν και χρειάζονται υποστήριξη, είτε γιατί δεν έχουν πρόσβαση στο βιβλίο, είτε γιατί έχουν ειδικά ενδιαφέροντα. Η άλλη κατηγορία είναι των ανθρώπων που διαβάζουν και θέλουν να μοιραστούν την γοητεία που έχει η ανάγνωση μέσα από μια ομάδα.
Η κάθε λέσχη ανάγνωσης λειτουργεί με τους κανόνες μιας ομάδας ανάγνωσης, δηλαδή δεν μπορεί να είναι μεγάλος ο αριθμός της ομάδας, για να λειτουργεί πραγματικά με τους κανόνες. Λειτουργούν όλες με έναν συντονιστή ο οποίος είναι εκπαιδευμένος και δεν είναι μέλος της ομάδας. Δηλαδή μια λέσχη δεν μπορεί να έχει περισσότερα από 15 άτομα. Για να μπορεί να λειτουργήσει και με αυτούς τους κανόνες. Στην αρχή κάνουμε τα βιωματικά εργαστήρια για να αναγνωρίσουν μεταξύ τους τα μέλη την αναγνωστική συμπεριφορά και το αναγνωστικό βιογραφικό του καθενός μέλους, με βάση το βιβλίο. Εννοείται ότι συμπληρώνουμε ερωτηματολόγια το καθένα μέλος χωριστά. Περνούν όλα τα μέλη από τον ρόλο να λένε, να ακούν και να παρατηρούν. Για να λύσουμε τα πρώτα προβλήματα της ομάδας. Διότι δεν είναι φιλολογικός όμιλος, ούτε είναι υποχρεωμένοι οι άνθρωποι την στιγμή που πιάνουν το βιβλίο για πρώτη φορά ή στα πρώτα βήματα, να ξέρουν να μιλήσουν με λογοτεχνικούς όρους. Και έτσι στην αρχή μιλάμε με όρους ψυχής, ώσπου να αποκτήσουν κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Με αυτά τα επικοινωνιακά εργαστήρια και τα ερωτηματολόγια που συμπληρώνουν καταλαβαίνουμε σε ένα πρώτο επίπεδο τι είναι το ενδιαφέρον της ομάδας, εννοείται πάντα κατά πλειοψηφία και έτσι επιλέγουμε το πρώτο βιβλίο που θα διαβάσουμε που στην αρχή είναι το ίδιο για όλα τα μέλη της ομάδας. Όταν αρχίσει να καταλαβαίνει ο ένας τι λέει ο διπλανός του τότε η ομάδα έχει τη δυνατότητα να μπορεί να διαβάζει βιβλία ανά θέμα, ότι τους ενδιαφέρει. Δηλαδή αν είναι γονείς θα μπορούσαν να διαβάζουν βιβλία που έχουν σχέση με το μεγάλωμα των παιδιών, θα μπορούσαν να επέλεγαν λογοτεχνική, ιστορική περίοδο, αφιερώματα σε έναν συγγραφέα και να είναι διαφορετικά τα βιβλία. Αυτό που θα τους ένωνε θα ήταν το θέμα».
ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ!
Η εμπειρία στον Έβρο τους δίδαξε πολλά. Ακόμη και το ότι κάποιος που δεν γνώριζε ανάγνωση, να μάθει! Επειδή είχε θέληση και δίψα για μάθηση και ανάγνωση! Η συντονίστρια του προγράμματος υπογράμμισε σχετικά με αυτό το παράδειγμα προς μίμηση: «Στο Ν. Έβρου πάλι με την εφαρμογή του ίδιου προγράμματος προώθησης ανάγνωσης λειτουργούσαμε οκτώ ομάδες ανάγνωσης που κάποιες ήταν στο πλαίσιο πολιτιστικών συλλόγων, όπου με αφορμή τη λέσχη ανάγνωσης έγιναν βιβλιοθήκες, μικρές και ζωντανές γιατί έχουν διαβαστεί τα βιβλία και έτσι μπορεί να τις προτείνει το μέλος της ομάδας και σε άλλους και να μπορεί να κάνει μια δραστηριότητα. Να μπορεί να παρουσιάσει το συγγραφέα, το έργο του κτλ. Αυτό είναι το ένα «όφελος» (εκτός από το ουσιαστικό γιατί όταν διαβάζεις πάντα το έχεις μέσα από το ταξίδι της ανάγνωσης). Κάποιες ομάδες που είχαμε ήταν ειδικών ενδιαφερόντων, π.χ. σε έναν σύλλογο ελληνοβουλγάρικης φιλίας όπου διαβάζονται βιβλία από και προς τα ελληνικά και στα βουλγάρικα. Εκεί είδαμε στοιχεία που έχουν σχέση με γενικότερα ζητήματα της ανάγνωσης. Το πώς δηλαδή μεταφράζεται ένα βιβλίο και τι θα πει πετυχημένη μετάφραση. Η άλλη εξειδικευμένη ομάδα ήταν στην κινηματογραφική λέσχη. Όπου διάβαζαν βιβλία που είχαν γίνει ταινίες. Υπήρχαν όμως και ομάδες με τα άτομα με ειδικές ανάγκες που ήταν οι πιο ενδιαφέρουσες. Μετά την τέταρτη συνάντηση διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ένας 20χρονος που δεν ήξερε να διαβάζει και παρακολουθούσε το πρόσωπο ενός φίλου του που του διάβαζε το βιβλίο και ερχόταν στη λέσχη ανάγνωσης. Μπαίνουμε στη διαδικασία να υποστηρίξουμε ζητήματα που να μάθεις στον άλλο να διαβάζει μέσα από μια λέσχη.
Οι λέσχες ανάγνωσης με παιδιά του δημοτικού και του γυμνασίου ήταν μια άλλου είδους εμπειρία. Διότι ήταν από το ίδιο χωριό, όπου νόμιζαν ότι ξέρει ο ένας τον άλλο και τελικά μέσα από αυτή τη διαδικασία μάθαιναν ότι ήταν ένας άλλος συμμαθητής τους ο απέναντι με άλλα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα. Ήταν μια ανακάλυψη στο πως τα παιδιά προσέγγιζαν και συζητούσαν διάφορα θέματα καθημερινότητας».
