Ένα δημιούργημα του Δίκτυο Λόγου και Πράξης
Την άλλη Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011 και ώρα 7.30 το απόγευμα εγκαινιάζεται το Μονοπάτι της Ζωής, που δημιουργήθηκε πίσω από το Νησάκι, στην παρακοσύνθια περιοχή, με την εθελοντική εργασία πλήθους συμπολιτών μας. Το Δίκτυο Λόγου και Πράξης θα παραδώσει στην Πόλη μας, στο πρόσωπο του πρώτου πολίτη της Δημάρχου Ξάνθης, το όλο έργο.
Στην Πλατεία της Ζωής, θα λειτουργήσει την ίδια ημέρα, από τις 6 το απόγευμα, έκθεση εικαστικών δημιουργημάτων και λογοτεχνικών βιβλίων Ξανθιωτών και Ξανθιωτισσών. Μετά τα επίσημα εγκαίνια και τη βράβευση των εθελοντών, θα ακολουθήσουν μουσικές συναυλίες και Stand up comedy.
Θα κυκλοφορήσει σχετικό έντυπο για το Δίκτυο και το Μονοπάτι της Ζωής.
Παραθέτουμε κείμενο για το Μονοπάτι της Ζωής, Κατάλογο όσων εργάστηκαν και πρόσφεραν για την πραγματοποίηση του έργου, καθώς και τα στοιχεία των μελών του Δικτύου.
Ευχαριστούμε με την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας όλα τα μέσα ενημέρωσης της Ξάνθης, εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και διαδικτυακά μέσα για την ολόθερμη συμπαράσταση στα έργα του Δικτύου Λόγου και Πράξης. Θεωρούμε ότι τα μέσα και οι λειτουργοί τους είναι ειλικρινείς συνεργάτες μας.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Του Θανάση Μουσόπουλου
Πριν από ένα χρόνο περίπου, τότε κοντά που ξεκίνησε την πορεία του το Δίκτυο, παράλληλα είχε αρχίσει να υλοποιείται ένα όνειρο. Όταν το Μάη του 2010 με το Γιώργο Κωτούλα, το Μιχάλη Σπανίδη και τον Αντώνη Μουσαδέ αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε πάνω στις ιδέες μου και τα όνειρά μου για το Δίκτυο, ο Γιώργος κάθε λίγο και λιγάκι μας έβαζε σφήνα για το ‘μυλαύλακα’ και για το Μιχάλη Δερμετζόπουλο που είχε βαλθεί να τον ‘ζωντανέψει’.
Σε λίγες μέρες, αφού βγάλαμε το πρώτο κείμενο του Δικτύου, πήγα με το Γιώργο στο μυλαύλακα και γνώρισα το Μιχάλη.
Όταν ήμαστε μικροί στις όχθες του Κόσυνθου ψαρεύαμε και κολυμπούσαμε, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο – εγώ από τους δεύτερους. Σκαρφαλώναμε στις πλαγιές, κατεβαίναμε από την Καλαμού και την Αρχαγγελιώτισσα σ’ αυτά τα μέρη, πηγαίναμε στην περιοχή Υδραγωγείου, που λέγαμε. Ήταν για μας τους μικρούς μια κοντινή παραλία και τόπος διαφυγής και διασκέδασης. Μου έμεινε χαραγμένος βαθιά ένας καταρράκτης. Αργότερα η περιοχή ταυτίστηκε με το Δημοτικό Κήπο, μετά το Νησάκι και τα Παπάκια.
Ο μυλαύλακας και ο Μιχάλης Δερμετζόπουλος, η γυναίκα του Βάσω και ο Γιώργος Κωτούλας ενώθηκαν μέσα μου με όσα παλιά θυμόμουν, έγιναν πραγματικά ένα αληθινό ‘Μονοπάτι της Ζωής’.
Σιγά σιγά, αφού στο Δίκτυο υιοθετήσαμε τούτο το εγχείρημα, άρχισα να αντιλαμβάνομαι τι ακριβώς γινόταν εκεί από τους δύο πρωτομάστορες και τους δεκάδες εθελοντές που δούλευαν ασταμάτητα να φτιάξουν πλάκες να καλύψουν το μυλαύλακα στα σημεία που χρειαζόταν, να φαρδύνουν τα δρομάκια, να δώσουν ομορφιά, αγνότητα, καθαρότητα και ασφάλεια στην όλη περιοχή.
Ήταν απαραίτητο η όλη διαδρομή να καλυφθεί από ένα γλυκό μύθο. Αυτό ο Κωτούλας το συνέλαβε με τη φαντασία και τους στίχους του, ο Ξάνθος και η Ξανθίππη, ιστορία και μύθος, φύση και άνθρωπος σε μια στενή αρμονία.
Και ήρθε το επόμενο βήμα, το Ανοιχτό Θέατρο, όπου μπορούν να δίνονται κάθε είδους παραστάσεις σε ένα κοινό κοντά διακοσίων καθημένων ανθρώπων. Και το επόμενο βήμα, η εικαστική παρέμβαση με τα γλυπτά έργα ανακυκλούμενων υλικών του Θάνου Μαυροδή, που αναδεικνύουν το Δίκτυο και το γλυκό μύθο του Ξάνθου και της Ξανθίππης.
Και έπεται συνέχεια, με τις τριανταφυλλιές, τα δέντρα και τα άλλα φυτά, που προσιδιάζουν στο Μονοπάτι της Ζωής. Κοντά στην όλη προσπάθεια από την πρώτη στιγμή στάθηκαν θερμά απλοί άνθρωποι, αλλά και ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες, περιοδικά, διαδικτυακά μέσα.
Από τότε που έφτασαν σε ένα σημείο ολοκλήρωσης τα έργα, άρχισαν οι επισκέψεις, ο θαυμασμός από μικρούς και μεγάλους, ντόπιους και επισκέπτες, σχολεία, ομάδες οργανωμένες και συλλόγους. Ανθρώπους που περιδιαβαίνουν, θαυμάζουν, καθαρίζουν, βελτιώνουν. Ίσως κάποιοι που κάνουν και καμιά ζημιά. Στο χέρι μας είναι να αγαπήσουμε και να φροντίσουμε το μέρος αυτό που ανήκει στους πολίτες, στο λαό, στο δήμο – που έλεγαν οι πρόγονοί μας.
Αν μας ρωτήσετε τι είναι το Μονοπάτι της Ζωής, θα σας λέγαμε ότι είναι μια απόδειξη αυτού που σαν Δίκτυο Λόγου και Πράξης ονειρευόμαστε και σκεφτόμαστε : είναι μια τρανή απόδειξη άμεσης, συμμετοχικής και δημιουργικής δημοκρατίας.
Η αρχή για ένα γλυκό μονοπάτι της ζωής, το Μονοπάτι της Ζωής. Ανήκει στον καθένα / καθεμιά ξεχωριστά που δούλεψε και ταυτόχρονα σε όλους μαζί.
ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗΣ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ
Παραδίνοντας στις 17 Ιουνίου 2011 το Μονοπάτι της Ζωής στο Δήμο Ξάνθης και έτσι στο Λαό της περιοχής, μπαίνει το Δίκτυο Λόγου και Πράξης σε μια νέα φάση. Μπορούμε πολλά να κάνουμε, για τον εαυτό μας και για την κοινωνία συνάμα, καλλιεργώντας την Άμεση – Συμμετοχική – Δημιουργική Δημοκρατία, που είναι αντίδοτο στην κρίση.
Ήδη δρομολογήθηκαν τα σχετικά με τις Φωλιές Βιβλίου που θα εγκαταστήσουμε σε ανοικτούς και κλειστούς χώρους της πόλης και της περιοχής. Και άλλα πράγματα βρίσκονται στα σκαριά. Πρόθεσή μας είναι να ξαπλώσουμε το Δίκτυο Λόγου και Πράξης σ’ όλο το νομό Ξάνθης και στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Το Ανοικτό Θέατρο που παραδίδουμε στο Μονοπάτι της Ζωής, είναι ένας χώρος Δοκιμασίας του Λόγου και Πειραματισμού της Πράξης.
Όλοι / όλες μπορούν να συμμετέχουν στο Δίκτυο.
