Αντίθετη είναι η Επιτροπή Δωρεάς Οργάνων Ιστών της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών στην απόφαση του Υπουργείου Υγείας να είναι όλοι οι Έλληνες εν δυνάμει δότες οργάνων, για να χρησιμοποιηθούν σε μεταμόσχευση, σύμφωνα με όσα προβλέπει το νέο προσχέδιο νόμου που δόθηκε στη δημοσιότητα. Ο Πρόεδρος της ΠΟΣΕΑ κ. Χρήστος Πρωτόπαππας σε δηλώσεις του στην Xanthinews πριν την έκτακτη συνεδρίαση της Επιτροπής έκανε σαφές ότι μια τέτοια απόφαση ανοίγει παραθυράκια για παράνομο εμπόριο δωρεάς οργάνων, ιδιαίτερα τώρα που η χώρα μας αντιμετωπίζει οικονομική κρίση. Δηλώσεις του Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών Εδώ και ενάμισι μήνα είχε στα χέρια της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών το προσχέδιο νόμου που αφορά στη μεταμόσχευση οργάνων στη χώρα μας και είχε καταθέσει από 3 Μαρτίου τις προτάσεις της στον Υπουργό Υγείας και στον Πρόεδρο και στα μέλη του Δ.Σ. του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων. «Αλλά δυστυχώς μετά την ανακοίνωση του προσχεδίου νόμου που έγινε από το Υπουργείο Υγείας διαπιστώνουμε ότι δεν λάβανε υπόψη μας καμία από τις παρατηρήσεις μας», τόνισε ο Πρόεδρος της ΠΟΣΕΑ κ. Χρήστος Πρωτόπαππας μιλώντας στην XanthiNews, αναφερόμενος στις σοβαρές επισημάνσεις που έκαναν και είναι κυριολεκτικά ζωής και θανάτου: «Πρώτα από όλα τους επιστήσαμε την προσοχή σε ένα θέμα που αφορά στις ζώσες μεταμοσχεύσεις. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στην πρόθεση του ΕΟΜ για την τροποποίηση του ισχύοντος νόμου, διευρύνοντας τους βαθμούς συγγενείας για τις ζώσες μεταμοσχεύσεις. Θέση που δεν μπορεί παρά να μας βρίσκει αντίθετους ως συλλόγους που προωθούμε την ιδέα της δωρεάς οργάνων για τους παρακάτω λόγους: Το να μπορείς να πάρεις νεφρό από μακρινούς συγγενείς οδηγεί σε αυξημένη πιθανότητα για διακίνηση οργάνων, εμπόριο δηλαδή και μάλιστα με νομιμοφανή τρόπο. Όσο απομακρύνεται η συγγένεια, τόσο πιο εύκολο είναι το κίνητρο του δότη να μην είναι αλτρουιστικό, ιδιαίτερα αν το συνδέει με το λήπτη ένα απλό σύμφωνο συμβίωσης. Φυσικά ο ΕΟΜ προτείνει μια τριμελή επιτροπή ελέγχου. Το ότι ο ΕΟΜ θα ελέγχει ποιος είναι ο μακρινός συγγενής θα διασφαλίζει ότι δεν έχει αγοραστεί το μόσχευμα του νεφροπαθή; Υπάρχει τρόπος να ελέγξεις τον αλτρουισμό πέρα από το στενό οικογενειακό κύκλο; Το πιο προκλητικό παράθυρο της συγκεκριμένης πρότασης είναι ότι αν δεν απαντήσει η επιτροπή του ΕΟΜ που θα ελέγχει τις προϋποθέσεις σε έναν μήνα θεωρείται σύμφωνη γνώμη για να γίνεται μεταμόσχευση. Αν είναι δυνατόν! Αυτά τα μέτρα προφανώς μπορεί να είναι θετικά από πλευράς των νεφροπαθών και των γιατρών τους δεν πρέπει όμως μια μερίδα πασχόντων να βλέπει μονόπλευρα τα πράγματα διότι ένα περιστατικό εμπορίας να συμβεί η ιδέα της δωρεάς οργάνων θα πληγεί ανεπανόρθωτα σε όλα τα επίπεδα και όλοι τελικά θα είμαστε χαμένοι. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε εκείνους τους ασθενείς που εξαρτώνται άμεσα από τις πτωματικές μεταμοσχεύσεις όπως π.χ. οι καρδιοπαθείς. Σε εποχές δύσκολων οικονομικών συνθηκών στη χώρα μας είναι πιο εύκολο να ευνοηθεί το εμπόριο οργάνων. Είναι λάθος που σ αυτήν την περίοδο της κρίσης προτείνονται τέτοια πράγματα. Παγκόσμια έχει φανεί ότι όπου ο νόμος με τα παραθυράκια του ευνοεί την αγοραπωλησία και βλέπουμε στο Πακιστάν τι γίνεται, θυματοποιούνται τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα πουλώντας νεφρά στους περισσότερους πλούσιους. Αυτήν την εικόνα θέλουμε στην Ελλάδα; Η χώρα μας είναι από τις πρώτες στις ζώσες μεταμοσχεύσεις. Σε τελική ανάλυση γιατί να προσπαθούμε να πάρουμε νεφρά από ζώντες ανθρώπους λόγω χάρη από συμβατά ζευγάρια ή συγγενικά πρόσωπα με πιθανότητα να βλάψουμε την σωματική τους ακεραιότητα όταν καθημερινά χάνονται αναξιοποίητα μοσχεύματα από πτωματικούς δότες, επειδή δεν υπάρχει οργάνωση, εκπαίδευση, υποδομές στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Δυστυχώς στη συγκεκριμένη νομοθετική πρόταση δεν φαίνεται να υπάρχει ενδιαφέρον για την επίλυση των πραγματικών προβλημάτων που άπτονται των πτωματικών μεταμοσχεύσεων όπου υστερούμε και ως χώρα. Πριν λίγα χρόνια που είχε κατατεθεί και πάλι στη Βουλή σχετική τροποποίηση του νόμου που περιλάμβανε την διεύρυνση στις ζώσες μεταμοσχεύσεις, δεν είχε τελικά ψηφιστεί. Τότε ορισμένοι σύλλογοι δωρητών οργάνων είχαμε συνυπογράψει πρόταση που εκφράζαμε τη διαφωνία μας. Είμαστε αντίθετοι από την υποχρέωση του καθενός να είναι δότης οργάνων και ιστών. Αυτό εφαρμόζεται στην Ισπανία αλλά και εκεί οι συγγενείς έχουν τον τελευταίο λόγο. Στο προσχέδιο νόμου έχει μέσα ποινές που είναι αστείες μόνο που τις διαβάσαμε. Είναι αδιανόητο να θεωρεί κανείς ότι μπορεί να προφυλάξει μια παράνομη εμπορία οργάνων με αυτές τις ποινές».
