– Τι έγινε φίλε; Ο Ξανθιώτες συνάντησε στο δρόμο γνωστό του έμπορο. – Τι να κάνω; Παλεύω με ολόκληρο το κράτος. Αγώνας… διαρκείας φίλε… – Ε τότε κοίτα να πάρεις ισοπαλία. Βάστα γερά μερικούς μήνες ακόμη. Απελπισμένος όμως ο άλλος. – Ρε φίλε εδώ και ένα χρόνο όλο άμυνα είμαστε αλλά όλο γκολ τρώμε. Με δυο μαγαζιά και ψάχνω για δουλειά, για μεροκάματο… – Τι λες ρε φίλε τα ‘κλεισες; – Εγώ όχι. Ο κόσμος, η αγορά που δεν κινείται. Κάνουμε τζίρο μερικά κατοστάρικα το μήνα, δεν πρέπει να ψάχνω για μεροκάματο; Πώς θα ζήσει η οικογένια;
