3 χρόνια από την κοίμηση του
Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης
Αναζητώντας μια βεβαίωση για την βάπτιση του γιου μου, βρέθηκα στην Παναγίτσα του Παλαιού Φαλήρου. Ο εφημέριος που τον γνωρίζω πολλά χρόνια, μόλις με είδε έσπευσε γεμάτος περηφάνια να με ενημερώσει: « Την Κυριακή το πρωί θα έχουμε μνημόσυνο για τα τρία χρόνια από τον θάνατο του Χριστόδουλου. Ήταν αρχιμανδρίτης εδώ στην Παναγίτσα. Θα έρθει κι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και όλη η Συνοδός.» Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν το τετριμμένο. Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Και πέρασαν ήδη τρία χρόνια από τη μέρα που ο πιο πολυσυζητημένος Αρχιεπίσκοπος των τελευταίων δεκαετιών ταξιδέψε για να συναντήσει το δημιουργό του. Η δεύτερη σκέψη μου ήταν λίγο πιο μεταφυσική. Αν ζούσε σήμερα ο Χριστόδουλος και ήταν Αρχιεπίσκοπος στο επίκεντρο αυτής της τεράστιας κρίσης που βιώνουμε, ποια θα ήταν η παρέμβαση της Εκκλησίας; Αν ζούσε ο Χριστόδουλος θα βλέπαμε άραγε κάποιες πιο θεαματικές και ταυτόχρονα ουσιαστικές πρωτοβουλίες για τη στήριξη της πατρίδας και των ανθρώπων που υποφέρουν; Διότι πέρα από τα γεύματα αγάπης στις ενορίες-που ασφαλώς είναι λυτρωτικά για πολύ κόσμο-δεν είδαμε όλο αυτό το δύσκολο χρόνο που πέρασε, κάτι σε επίπεδο κορυφής από την Εκκλησίας. Δεν είδαμε- για παράδειγμα- να γίνεται δεκτή η πρόταση του Μητροπολίτη Ναυπακτίας Ιερόθεου να αποδεσμευτούν περιουσιακά στοιχεία της Εκκλησίας και να αναλάβει η ίδια να πληρώνει τους λειτουργούς της.Αν ζούσε ο Χριστόδουλος θα βλέπαμε άραγε κάποιες συμβολικές κινήσεις που θα έδειχναν ότι και οι Ιεράρχες στερούνται μαζί με εκατομμύρια Έλληνες των οποίων η ζωή άλλαξε προς το χειρότερο; Διότι πέρα από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο που πέρσι τέτοιο καιρό ζήτησε να σταματήσει η μισθοδοσία του, δεν είδαμε από άλλον δεσπότη κάποια άλλη ανάλογη κίνηση. Μάλιστα στην τελευταία συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου δεν έτυχε θετικής αντιμετώπισης η πρόταση Ιεράρχη να παραιτηθούν όλοι οι Μητροπολίτες από τον μισό μισθό τους για ένα χρόνο.Αν ζούσε ο Χριστόδουλος θα στήριζε τέτοιες πρωτοβουλίες η θα εξαντλούσε την πληθωρική του προσωπικότητα και το επικοινωνιακό του χάρισμα μιλώντας για το Μνημόνιο, την κατάσταση στον Άγιο Παντελεήμονα, τον φράκτη στον Έβρο και άλλα θέματα από το ρεπερτόριο του Μητροπολίτη Άνθιμου;Θεωρητικά βέβαια όλα αυτά τα ερωτήματα. Ποιος μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα; Και ποιος μπορεί να πει αν η στάση της Εκκλησιάς θα ήταν διαφορετική από σήμερα. Πιο κοντά η πιο μακριά από τις ανάγκες του λαού.Ο διάδοχος του Χριστόδουλου, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει καταφέρει κι αυτός να κερδίσει την αγάπη του κόσμου όμως για πτυχές της προσωπικότητας του εντελώς αντίθετες από εκείνες του Χριστόδουλου. Για τους χαμηλούς του τόνους, την πραότητα που εκπέμπει, την διαρκή προσπάθεια να συγκεράσει απόψεις αποφεύγοντας τις συγκρούσεις. Ίσως αυτό το τελευταίο να μην είναι πάντοτε καλό. Για να μην αναγκαστεί να πει σύντομα κι αυτός μια φράση του Χριστόδουλου που-όταν ακούστηκε- πολλοί τη συμμερίστηκαν: «Είναι στιγμές που αισθάνομαι ότι δεν έχει απομακρυνθεί ο κόσμος από την εκκλησία αλλά η εκκλησία από τον κόσμο.»
