Εκτός από την μετανάστευση των συμπατριωτών μας σε ξένες χώρες, είχαμε πριν μια 20αετία και την εσωτερική μετανάστευση προς τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας μας, αφού οι κυβερνήσεις που είχαν την έδρα τους στην Αθήνα όχι μόνο δεν έβλεπαν ολόκληρη την επικράτεια, αλλά δεν έδειχναν και ιδιαίτερες ανησυχίες για την έλλειψη σχεδιασμού ανάπτυξης της Θράκης που χρόνο με το χρόνο μαράζωνε! Σε μικρότερη κλίμακα το ίδιο έγινε και στην Ξάνθης με τα χωριά της. Χιλιάδες συντοπίτες μας ξεκόπηκαν από το γνώριμο περιβάλλον του δικού τους τόπου και μαζεύτηκαν στην πόλη. Πήραν σπίτι με δάνειο, αμάξι με δάνειο, δουλειά περιστασιακή κλπ Απομονωμένοι σε μια πολυκατοικία έπαψαν να ενδιαφέρονται για ό,τι συνέβαινε στο διπλανό τους, αφού έχασαν την κοινότητά τους, και ένιωθαν ότι οι ίδιοι δεν ανήκουν πουθενά. Έτσι άρχισαν να λειτουργούν σαν μονάδες που ενδιαφέρονταν μόνο για όσα συνέβαιναν μέσα από την πόρτα τους. Τώρα με το μεγάλο αυτό σοκ που δέχθηκε η κοινωνία της Ξάνθης, με την τεράστια οικονομική κρίση και την ανεργία οι περισσότεροι εγκαταλείπουν την πόλη και ξαναγυρνούν στο χωρίο. (Με τις κότες, την κατσίκα για το γάλα και τα χρωστούμενα πάνω από το κεφάλι τους!!!).
