Το ραδιόφωνο
Στην Σύμη, νησί των Δωδεκανήσων, κάποτε δεν υπήρχε ραδιόφωνο. Όταν ο Νικόλας ο ναυτικός πήγε ταξίδι, έφερε στον πατέρα του το Μιχαλιό ένα ραδιόφωνο. Ο Μιχαλιός απορούσε:
Τι είναι εούτο το πράγμα;
Ραδιόφωνο, του είπε ο γιος του ο ναυτικός.
Και πως δουλεύκει;
Πατάς αυτό το κουμπάκι και ακούς τους σταθμούς.
Από που είναι εούτο;
Από την Αγγλία, μπαμπά.
Μωρέ!!! Εγγλέτζικο πράμα και ξεύρει Συμιακά!!!
Κάτι έμαθε!
Έμαθα κάτι στο σχολείο σήμερα μπαμπά!
Μπράβο! Για πες μου να ακούσω.
Οι μπαμπάδες του Νίκου, του Γιώργου και του Γιάννη τους δίνουν κάθε πρωί 10 ευρώ και όχι 5 όπως εσύ…
Όταν μας βάζουν ιδέες
Ένας ταλαίπωρος δημόσιος υπάλληλος διηγόταν σε έναν γνωστό του πως αρρώστησε και θα πάει στον κτηνίατρο.
– Στον κτηνίατρο; Στον παθολόγο πρέπει να πας. Είσαι άνθρωπος!!!
– Είσαι ο πρώτος που μου το λες και μου φαίνεται ψέμα.
– Τί εννοείς;
– Να, η γυναίκα μου με φωνάζει ζώον, ο γιος μου με κατηγορεί ότι του κάνω τον κόκορα αφού τον ξυπνάω νωρίς το πρωί. Κοιμάμαι με τις κότες. Τη νύχτα λαγοκοιμάμαι, η πεθερά μου ισχυρίζεται ότι περνάω ζωή σκυλίσια, και ο προϊστάμενός μου με φωνάζει βόδι, ενώ οι συνάδελφοι μου με φωνάζουν σουπιά και πονηρή αλεπού. Πιστεύεις ακόμα ότι πρέπει να πάω σε παθολόγο; Με συγχωρείς άργησα, έχω ραντεβού με τον κτηνίατρο. Κικιρίκου!!!
Τι συμπέρασμα βγάζετε;
Δύο πεθαμένοι βρέθηκαν μαζί και σκέφτονταν και οι δύο τις στιγμές που έζησαν στη γη.
Είχαν και οι δύο τον ίδιο καημό ότι πέθαναν άδοξα και νέοι και έγιναν φίλοι.
Πώς πέθανες; Είπε ο ένας στον άλλο.
Από συγκοπή εσύ;
Από πνευμονία. Πώς έγινε;
Ήμουν μέχρι αργά στο γραφείο, όταν κτύπησε το τηλέφωνο και μία ανδρική φωνή από την άλλη πλευρά του σύρματος με ειδοποιούσε ότι η γυναίκα μου με απατά.
Έτρεξα αμέσως στο σπίτι και έψαξα σε όλα τα πιθανά και τα απίθανα μέρη να τον βρω, πουθενά. Το θεώρησα φάρσα και από τη χαρά μου πέθανα.
Α βρε ηλίθιε, αν έψαχνες μέσα στο ψυγείο θα ζούσαμε και οι δύο.
