Οι υπερασπιστές των μολότοφ
Γράφει ο Σωτήρης Ξενάκης
Ένα βράδυ πριν από αρκετά χρόνια βρέθηκα σε ένα τραπέζι στο οποίο καθόταν και δικηγόρος που συχνά βλέπουμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν γνωριζόμασταν προσωπικά. Δεν θυμάμαι από πού ξεκίνησε η κουβέντα μας. Θυμάμαι όμως που κατέληξε. Επέμενε με πάθος ότι «οι μολότοφ δεν είναι φονικό όπλο και δεν σκοτώνουν». Από την πλευρά μου, ομολογώ όχι τόσο ψύχραιμος ,προσπαθούσα να καταλάβω πως μπορεί ένας καλλιεργημένος άνθρωπος, να διακατέχεται από τόσο μένος εναντίον του κράτους, των θεσμών και της στολής γενικότερα, που δεν μπορεί να δει το απολύτως λογικό. Ότι δηλαδή, οι μολότοφ υπό προϋποθέσεις μπορούν να γίνουν φονικά όπλα. Το τραπέζι ολοκληρώθηκε επεισοδιακά. Στο τέλος, ανταλλάξαμε βαριά και προσβλητικά λόγια… Είμαι βέβαιος ότι αν τύχει και διαβάσει αυτό το κείμενο θα θυμηθεί εκείνη τη βραδιά με κάθε λεπτομέρεια όπως την θυμάμαι κι εγώ… Χάρη στην παρέμβαση τρίτων της περιστασιακής μας παρέας το επεισόδιο κάποια στιγμή τελείωσε. Σήμερα λίγες ώρες μετά το περιστατικό που έχει συγκλονίσει όλη την Ελλάδα, ήρθε ξανά στο μυαλό μου εκείνη η νύχτα. Ήρθε, γιατί αν δεν ήταν συνειδητοποιημένοι δολοφόνοι, εκείνοι που αφαίρεσαν τη ζωή των τριών ανθρώπων, ίσως κάπου είχαν ακούσει τη θεωρία ότι «η μολότοφ δεν σκοτώνει». Σε κάποια συντροφιά ενδεχομένως «πληροφορήθηκαν» ότι οι μολότοφ είναι μέσο πολιτικής διαμαρτυρίας ακόμα και στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Το άκουσαν και το πίστεψαν. Μακάρι να βρεθούν και να πληρώσουν για το κακό που έκαναν. Είτε είναι ενσυνείδητοι από πρόθεση φονιάδες είτε ανεγκέφαλοι δήθεν «αντεξουσιαστές». Κι αυτοί, και όσοι με τις παρωχημένες και άθλιες εμμονές τους συγκαλυμμένες από νομικίστικές φιοριτούρες, απενοχοποιούν τις μολότοφ, την τυφλή βία και τις καταστροφές.
