Με αφορμή τα όσα τραγικά γίνονται αυτές τις μέρες στην Ξάνθη σε σχέση με την υγεία, το κλείσιμο του στρατιωτικού νοσοκομείου 412, αλλά και την συμπαράσταση των συνδικαλιστών στην «πράσινη» διοίκηση του νοσοκομείου Ξάνθης (συνδικαλιστές που υποστηρίζουν ότι όλα πάνε καλά στο γενικό μας νοσοκομείο) σας παραθέτω το παρακάτω ανέκδοτο. Πεθαίνει κάποιος συμπολίτης μας στην Θεσσαλονίκη και τον πάνε στο χωριό του στα Άβδηρα να τον θάψουν σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία. Στο δρόμο όμως λίγο πριν το χωριό ανοίγει η πίσω πόρτα και πέφτει ο νεκρός στο δρόμο, ενώ ο οδηγός της νεκροφόρας που δεν πήρε χαμπάρι συνεχίζει την πορεία του.
Μετά από λίγο περνάει από κει ένα αμάξι και έτσι όπως είναι νύχτα και δεν υπάρχει ορατότητα πατάει το νεκρό. Ακούει ο οδηγός το θόρυβο, κατεβαίνουν με το συνοδηγό να δουν τι έγινε και όταν βλέπουν το νεκρό νομίζοντας ότι αυτοί τον σκότωσαν αποφασίζουν να τον πετάξουν στη θάλασσα για να μην βρουν τον μπελά τους.
Στη θάλασσα, το ξημέρωμα, ένας ψαράς μαζεύει τα δίχτυα νομίζοντας ότι η ψαριά είναι καλή αλλά τελικά ανασύρει το πτώμα από το βυθό και νομίζοντας ότι ο νεκρός παγιδεύτηκε στα δίχτυα και πνίγηκε και για να μην βρει και αυτός τον μπελά του, του δένει μια πέτρα στο λαιμό και τον ξαναπετάει στη θάλασσα.
Παραπέρα βρίσκονται δυο ψαροντουφεκάδες και ο ένας μόλις βλέπει τον νεκρό τον περνάει για ψάρι και του δίνει μια με το καμάκι. Μόλις όμως καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται για ψάρι αλλά για άνθρωπο τον βγάζουν κατευθείαν έξω από τη θάλασσα και τον πάνε στο κέντρο υγείας Αβδήρων.
Εκεί, αποφασίζουν, «λόγο της κρισιμότητας της κατάστασής του» να τον διακομίσουν στο νοσοκομείο της Ξάνθης, όπου μετά από ώρες αναμονής έξω από την πόρτα της εντατικής βγαίνει ο γιατρός με ένα θλιμμένο ύφος και τους λέει: «Πέντε λεπτά πιο πριν να τον φέρνατε, τώρα θα τον είχαμε σώσει». (Δεν έχει διευκρινισθεί αν ο γιατρός ήταν ειδικός ή ειδικευόμενος).
