Αλησμόνητε φίλε Νίκο
Βάσκανος μοίρα σε άρπαξε βάναυσα και πρόωρα από κοντά μας και σε οδήγησε στις σκοτεινές πύλες του Άδη βυθίζοντας τα παιδιά σου, τα αδέλφια σου, τα ανίψια σου και τους λοιπούς συγγενείς και φίλους, σε βαθύτατο πένθος και απόγνωση. Αυτή δυστυχώς είναι η μοίρα των θνητών, ποιος μπορεί να την αποφύγει;
Ήσουν καλός και αγαθός και αφήνεις μνήμη αγαθή. Και ο Δίκαιος και παντογνώστης Κριτής, γνωρίζοντας την όμορφη ψυχή σου, θα σε κατατάξει ασφαλώς, σε τόπους φωτεινούς και χλωρούς, όπου όπως λένε τα ιερά μας γράμματα, «απέδρα πάσα ωδύνη, λύπη και στεγανά μας». Θα μου μένει όμως αλήθεια πάντοτε, αγαπητέ φίλε, η απορία, εάν άραγε άκουγες, εκεί που βρισκόσουνα, τους γοερούς κλαυθμούς και την συντριβή της δυστυχισμένης μοναχοκόρης σου, που καθ’ όλη την διάρκεια της εκφοράς σου, ράγισαν κυριολεκτικά τις καρδιές όλων των παρισταμένων συγγενών και φίλων, οι οποίοι με πόνο ψυχής και βαθύτατη θλίψη για τον απροσδόκητο χαμό σου, είχαμε συγκεντρωθεί για να σε προπέμψωμε στο τελευταίο σου ταξίδι. Εκ μέρους όλων των ακολουθησάντων την εκφορά σου, οικείων – Συγγενών και φίλων και εμού προσωπικά, σου απευθύνω με το σημείωμα μου αυτό το ύστατον χαίρε.
Θα σε ενθημούμεθα πάντα με αγάπη.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε. Αμήν
Κυ-Πα.
