Η Λέσβος βρίσκεται στο Βορειοανατολικό Αιγαίο και αποτελεί το τρίτο σε έκταση νησί της Ελλάδος με έκταση 1630 km2 και πληθυσμό 100.000 κατοίκων.
Η Λέσβος είναι γνωστή για τις αρχαιότητές της, τα μεσαιωνικά της κάστρα, τα παραδοσιακά χωριά, τους ελαιώνες, τη βιοποικιλότητα της και το μοναδικό Απολιθωμένο Δάσος. Ένα μεγάλο μέρος του Ανατολικού τμήματος του νησιού καλύπτεται από ελαιώνες, οι οποίοι σκεπάζουν λόφους και πλαγιές βουνών, σε αναβαθμίδες. Το Λεσβιακό τοπίο χαρακτηρίζει το γκριζοπράσινο χρώμα των ελαιώνων που έρχεται σε αντίθεση με το βαθυπράσινο χρώμα των πεύκων και των μεσογειακών θάμνων.
Τοπία και Βιοποικιλότητα
Το πλούσιο οικοσύστημα της Λέσβου περιλαμβάνει πολλά είδη πουλιών, ερπετών, εντόμων και θηλαστικών. Η Λέσβος αποτελεί έναν από τους κυριότερους σταθμούς των αποδημητικών πουλιών, τα οποία έρχονται από την Αφρική με κατεύθυνση την Ευρώπη. Λέσβος είναι ο γενέθλιος τόπος σημαντικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών, όπως η Σαπφώ και ο Αλκαίος, ο Πιττακός, ο φιλόσοφος Θεόφραστος, ο Αρίων, ο μεγάλος ζωγράφος Ιακωβίδης (1853 – 1932) και ο μεγάλος Νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.
Η Λέσβος είναι ιδιαίτερα προικισμένη ως προς το φυσικό της περιβάλλον και παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία οικοσυστημάτων. Οι φυσικές της ομορφιές, το κλίμα και η εύφορη γη της φιλοξενούν ανθρώπους με έμφυτη την αίσθηση του κάλλους και της αρμονίας, από την αρχαιότητα έως σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και κατά τη μυθολογία η Λέσβος ήταν γνωστή για την άνθιση των τεχνών. Η Λέσβος περιλαμβάνει τρεις προστατευόμενες περιοχές, οι οποίες ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Natura 2000, «Κόλπος Γέρας και Όρος Όλυμπος GR4110005», «Υγροβιότοποι Κόλπου Καλλονής GR4110004» και «Απολιθωμένο Δάσος –Δυτική Χερσόνησος GR4110003»
Στο ανατολικό τμήμα του νησιού επικρατεί ένα ιδιαίτερα υγρό κλίμα, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Λέσβο. Οι πλαγιές του όρους Όλυμπος καθώς και η χερσόνησος της Αμαλής διαμορφώνουν το ανάγλυφο, ενώ ανάμεσά τους βρίσκεται η τεκτονική λεκάνη του Κόλπου της Γέρας με εντυπωσιακές βραχώδεις περιοχές στην ανατολική του πλευρά. Η βλάστηση σε χαμηλότερα υψόμετρα είναι η τυπική Μεσογειακή, με χαρακτηριστικούς αειθαλείς θάμνους με σκληρό φύλλωμα (ύψους 2 – 2,5 μέτρων), προσαρμοσμένους στις Μεσογειακές κλιματολογικές συνθήκες. Στα μεγαλύτερα υψόμετρα του Ολύμπου η χλωρίδα αλλάζει. Εδώ τα φυτά έχουν προσαρμοστεί σε πιο υγρές και κρύες κλιματολογικές συνθήκες. Σε αυτά τα υψόμετρα, επίσης, καλλιεργούνται ποικιλίες δένδρων, τα οποία σπάνια παρουσιάζονται στα Ελληνικά νησιά, όπως καστανιές, κερασιές, μηλιές και αχλαδιές.
