Συμπληρώθηκαν 36 χρόνια από την άνανδρη και βάρβαρη τουρκική εισβολή στο νησί μας. Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη το άφρον πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών, που έλαβε χώρα στις 15/7/1974, βρήκε την αιτιολογία που έψαχνε εδώ και χρόνια, για να εφορμήσει πάνοπλη κατά της μικρής μας ιδιαίτερης πατρίδας. Ημέρα πόνου και θρήνου, ημέρα ντροπής και εθνικού ξεφτιλισμού γιατί : ένα τμήμα από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνικής μ ένα περήφανο ελληνικό λαό που στάθηκε πάντα αρωγός και συμπαραστάτης στους αγώνες του εθνικού κορμού, καθώς και οι ελλαδικές δυνάμεις στην Κύπρο, αφέθηκαν στο έλεος του Θεού, αφέθηκαν χωρίς βοήθεια.
Γράφει η Ελένη Χατζηγεωργίου
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πλέον ότι η μεγαλύτερη κατάληψη των κυπριακών εδαφών από τις ορδές του Αττίλα, έγινε με την έναρξη της εκεχειρίας, την οποία ποτέ δεν τήρησαν τα στρατεύματα εισβολής εκμεταλλευόμενα τις εντολές που δίνονταν στους δικούς μας στρατιώτες, ΥΠΟΧΩΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ. Έτσι οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής, σφάζοντας, βιάζοντας, εκτελώντας εν ψυχρώ τους αμάχους και τους συλλαμβανόμενους στρατιώτες, κατάφεραν να ερημώσουν τις περιοχές που ήθελαν και να δημιουργήσουν προγεφυρώματα για την δεύτερη εισβολή τους στο πολύπαθο νησί μας. Έπρεπε πάση θυσία να καταλάβουν τις περιοχές που είχαν συμφωνήσει με τους Κάλαχαν και Κίσινγκερ. Η εκδηλωθείσα βία κατά του άμαχου πληθυσμού ήταν ενταγμένη σε ένα γενικότερο τουρκικό σχέδιο που είχε σαν σκοπό να αναγκάσει τον ελληνικό πληθυσμό να εγκαταλείψει τις εστίες του για να μπορεί άνετα μετά ο εισβολέας, καταστρέφοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά και κουβαλώντας εποίκους και τους Τουρκοκύπριους, να ζητά συγκυβέρνηση δύο κρατών, με απώτερο σκοπό την πλήρη τουρκοποίηση του νησιού μας.
Η τουρκοποίηση της Κύπρου είναι και ο προφανής στόχος της Τουρκίας, κι ας απειλεί με διχοτόμηση του νησιού μας, δεν πρόκειται να γίνει γιατί η ίδια η Τουρκία δεν την θέλει γιατί προφανώς δεν θέλει με τίποτα ελληνικά όπλα στα νώτα της, αλλά και για λόγους γενικότερης στρατηγικής και οικονομικών κινήτρων για μια ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης πολύ μεγαλύτερη της ίδιας της Κύπρου με πλούσια κοιτάσματα κυρίως φυσικού αερίου. Εάν διαβάσει κανείς το βιβλίο του σημερινού Υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας του Αχμέτ Νταβούτογλου «Το στρατηγικό βάθος», θα δει στην σελίδα 279 να λέει επί λέξει: «Ο δεύτερος σημαντικός άξονας του κυπριακού ζητήματος είναι η σημασία της γεωγραφικής θέσης του νησιού από γεωστρατηγική άποψη. Ο άξονας αυτός καθ ευατόν είναι ζωτικής σημασίας ανεξάρτητα από το ανθρώπινο στοιχείο που βρίσκεται εκεί. Ακόμη και αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα.»
Όσον αφορά τις αιτιολογίες των πολιτικών εκ των υστέρων που ανέλαβαν μετά την πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών, υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών. Βγήκε ο κύριος Αβέρωφ τότε Υπουργός Άμυνας της Ελλάδος και μας είπε ότι δεν μπορούσε να υποστηριχθεί η Κύπρος από ελληνικά αεροπλάνα, γιατί δεν έφταναν τα καύσιμα τους για να κάνουν επιχείρηση και να γυρίσουν πίσω. Λησμονώντας ο Υπουργός ότι ήταν ο ίδιος που είχε υπογράψει την συμφωνία της Ζυρίχης, ως εγγυήτρια δύναμη της Κύπρου- (τότε τα αεροπλάνα ήταν καλύτερα;). Ο ίδιος είχε συζητήσει με τους Υπουργούς της Τουρκίας και της Βρετανίας ερήμην της Κύπρου για την συμφωνία της Ζυρίχης. Ο ίδιος ήταν που έδωσε την αναγνώριση των Τουρκοκυπρίων ως κοινότητα με αναλογία εκπροσώπησης στο δημόσιο τομέα 30%, γιατί αγνοούσε το πραγματικό ποσοστό των τουρκοκυπρίων που ήταν τότε 18%.
