Ωραίο το Σαββατοκυριακοδεύτερο που περάσαμε με το χιόνι και το τζάκι αναμμένο (ειδικά άμα έχεις περάσει το Σάββατο στο Δασικό Χωριό και είσαι χαλαρός). Χαίρεσαι την οικογένειά σου, πίνεις καφέ σαν άνθρωπος και μπορείς να σχολιάσεις πόσο «χάλια είναι η ομάδα μας» και πως του χρόνου που θα είμαστε στην Β θα πρωταγωνιστούμε σε κάθε αγώνα και θα είμαστε στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Και το βραδάκι, στήνεσαι στα τοπικά κανάλια να ξεχαρμανιάσεις με τους τοπικούς… αθλητικούς σόουμεν που έχουν αναλάβει την… ψυχανάλυση της Ξανθιώτικης φίλαθλης κοινωνίας. Δεν θέλω να ακούω άλλο «βοηθήστε την ομάδα», «δεν είναι ώρα για γκρίνια» και άλλα τέτοια, γιατί εκνευρίζομαι. Εδώ η ομάδα δεν βοηθάει τον εαυτό της η κριτική και τα σχόλια τους φταίνε; «Θα αγχωθούν τα πουλάκια μου και δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν»… Βρε όλοι αυτοί τα κονομάνε με χιλιάδες ευρώ και εσείς χτυπιέστε στην κερκίδα!!! Το κατάλαβες; Καρφί δεν τους καίγεται. (Χαλαράαααα, εξάλλου ο Πανόπουλος λέει την ομάδα εταιρία και εμάς όλους πελάτες!!!!)
