Καλό Σαββατοκύριακο!
Για τις δύσκολες μέρες που έρχονται ένας φίλος μου έγραψε:
«Όταν θέλουμε να εξετάσουμε ένα άλογο και να του κάνουμε κάτι πχ να το τσιμπήσουμε στην κοιλιά, μπορούμε να του σφίξουμε το αυτί με ένα σχοινί ή μια αλυσίδα. Στρέφει αυτό την προσοχή του όλη στο αυτί και δεν καταλαβαίνει, δεν αντιδρά στο τσίμπημα που του κάνουμε σε άλλο σημείο, στην κοιλιά. Αλλού προσέχει κι αλλού την πατά. Αυτό νομίζω πως μας κάνουν. Μπροστάρης η υπόθεση των οικονομικών, όλη μας η προσοχή εκεί και μας παίρνουν τη γη κάτω από τα πόδια μας χωρίς να παίρνουμε χαμπάρι.
Και το χειρότερο είναι πως πολλοί όταν λες κάποιες αλήθειες, όχι πεποιθήσεις ή γνώμες, αλλά γεγονότα, γεγονότα, κοιτάν με στόμα ορθάνοιχτο να φαίνεται η μασέλα κι ίσως αρθρώσουν δυο λέξεις: «Είσαι εθνικιστής».
Η άλωση δηλαδή έγινε αρχικά στηθόκεντρα και κροταφικά και άρχισε να αντρειώνεται κι εδαφικά.
Η Ελλάδα δεν θα ναι χώρα. Θα ναι χώρος.
«Πολυπολιτισμικός» (ω της εκφράσεως υπεροχή κι ανωτερότητα !!), αλλά με λίγους «Έλληνες».
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία;; Όχι!!
Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει, γιατί ποτέ δεν πεθαίνει ο Θεός.
Ο Θεός μας».
