Παραδοσιακό γλέντι με την Καραθανάση απογείωσε την βραδιά στο «Αμοιρίδειο»
Κείμενο Μαίρη Δαληκριάδου
Στα πλαίσια των Θρακικών Λαογραφικών Εορτών 2010 πραγματοποιήθηκε συναυλία με την Καραθανάση που έτυχε ευρείας αποδοχής από τον κόσμο. Συνομιλήσαμε με την κ. Καραθανάση η οποία δήλωσε ευτυχής που βρίσκεται στην Ξάνθη.
Xanthi News: Κυρία Καραθανάση καλώς ήρθατε στην πόλη μας. Θα ήθελα τις πρώτες εντυπώσεις σας.
Ξ. Καραθανάση: Εγώ είμαι πολύ συγκινημένη που είμαι στην Ξάνθη, έχω έρθει πάρα πολλές φορές, έχω ζήσει συγκινητικές στιγμές εδώ. Ήμουν πάρα πολύ φίλη με τον πρώην Δήμαρχο σας (Φίλλιπας Αμοιρίδης) ο οποίος απεβίωσε και πάντα όταν έρχομαι είμαι συγκινημένη. Η αποψινή βραδιά έχει πολύ κέφι και ο κόσμος διασκεδάζει και αυτό με χαροποιεί γιατί περνάμε δύσκολές ημέρες στην Ελλάδα. Τα ήθη και τα έθιμα είναι αυτά που κρατάνε τον τόπο μας, κρατάνε τις αρχές μας, κρατάνε την παράδοση μας που δεν θα σβήσουν ποτέ όσο δύσκολα χρόνια περνάμε. Ο Έλληνας πάντα έχει την δύναμη μέσα του να τα ξεπεράσει.
Xanthi News: Είστε από τις λίγες γνήσιες φωνές της Ελληνικής παράδοσης. Οι νέοι ακολουθούν;
Ξ. Καραθανάση: Με χαρά μου βλέπω πως το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια μεγάλη μεταστροφή στο παραδοσιακό τραγούδι και όχι μόνο. Τα παιδιά χορεύουν με μεγάλη αγάπη και μεράκι και αυτό μου δίνει ιδιαίτερη χαρά γιατί πιστεύω τα διαμάντια και τα στολίδια που μας αφήσαν οι προγονοί μας δεν θα χαθούν.
Xanthi News: Την αίσθησή σας για το Καρναβάλι της Ξάνθης.
Ξ. Καραθανάση: Ο κόσμος στην Ξάνθη ξέρει να διασκεδάζει με την καρδιά του, με κέφι, με ζωντάνια. Πιστεύω πως είναι αυτό η παράδοση, τα χρώματα που κρατάμε μέσα μας, και η αγάπη που έχουμε για το καλό ελληνικό τραγούδι.
Βιογραφικό
Η Ξανθίππη Καραθανάση μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον γεμάτο από ήχους, η μικρότερη και η πιο ζωηρή ανάμεσα στα τέσσερα καλλίφωνα παιδιά του Αποστόλη και της Ελένης Καραθανάση, ενός ζευγαριού που είναι μάλλον οι καλύτεροι τραγουδιστές και γλεντιστές του χωριού τους για πολλά χρόνια. Σε ένα περίγυρο όπου ζυμώνονται η τοπική Μακεδονίτικη- Χαλκιδικιώτικη παράδοση της οικογένειας, με την φρεσκάδα και τον πρόσχαρο χαρακτήρα των μικρασιατών προσφύγων, την διάλεκτο και τον τρόπο που τραγουδούσαν. Και τα σημάδια αυτής της επίδρασης έγιναν εμφανή από πολύ νωρίς για την Ξανθίππη.
Πρέπει να ήταν φθινόπωρο του 1961, όταν ακούστηκε για πρώτη φορά στον ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, οπότε τα κολακευτικά σχόλια για τη φωνή της την κάνουν ευρύτερα γνωστή.
Σε αυτό το κλίμα η Ξανθίππη, η μικρότερη από την ομάδα του παραδοσιακού τραγουδιού στο σταθμό της Θεσσαλονίκης, έχει μια συχνή ραδιοφωνική παρουσία την περίοδο 1961-1964, όπου διακρίνεται ιδιαίτερα για την ερμηνεία της στα αργά, καθιστικά τραγούδια της Μακεδονίας και κυρίως της Χαλκιδικής, παρόλο το νεαρό της ηλικίας της.
Τότε κάνει και την πρώτη της δισκογραφική εμφάνιση, με τέσσερα μικρά δισκάκια 45 στροφών. Εν συνεχεία συνεργάζεται για λίγο με το Λύκειο των Ελληνίδων. Το 1970 αποσπά το Α βραβείο σε φεστιβάλ Δημοτικού τραγουδιού στην Ντιζόν της Γαλλίας, ενώ κατεβαίνει να μείνει μόνιμα στην Αθήνα. Το 1971 παίρνει μέρος μαζί με τον Χρόνη Αηδονίδη σε μία σειρά συναυλιών του ΕΟΤ με δημοτικά τραγούδια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Είναι η ευκαιρία όπου οι δισκογραφικές εταιρίες ανακαλύπτουν το ταλέντο της Ξανθίππης, την πλησιάζουν και της προτείνουν συνεργασία.
