* Καλημερίζω τα καλά μου φιλαράκια!
* Άντε σήμερα και αύριο και πάει το 2009. Να πάει και αυτό και τα προηγούμενα δύο χρόνια γιατί νιώθω λες και το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μου.
* Το 2010 ας είναι το 10 το καλό και να έχουμε μια καλή δεκαετία…
* Μπαΐλντισα πραγματικά τα τελευταία τρία έτη. Θέλω να ανασάνω βρε αδελφέ.
* Σήμερα θα παραθέσω στη στήλη μου ένα μήνυμα που μου έστειλε η φίλη μου Χρύσα Χαμαλίδου και πραγματικά με έκανε να ανεβάσω σφυγμούς και να ανατριχιάσω.
* Ξέρετε το σώμα εκπέμπει αυτό που έχει η ψυχή μας.
* Μετά από αυτό το κείμενο της Χρύσας θα νιώσετε μια ζεστασιά. Μην μελαγχολήσετε. Αλλά ξεθάψτε αυτό που έχετε μέσα σας. Το βλέπω…Είναι εκείνο το φως που εκπέμπουν τα ματάκια σας.
* Μου έγραψε λοιπόν η Χρύσα:
* «Εχθές κάνοντας μια βόλτα στην πόλη αγκαλιά με τη μελαγχολία των ημερών, μου βγήκαν μερικές λέξεις και θέλησα να σου τις στείλω, έτσι απλά, ίσως γιατί νοιώθω πως η «ψυχοσύνθεσή» μας είναι ίδια…είναι απλές, λιτές, φτωχειές μα με πόνο.
* Μόνοι οι άνθρωποι λοιπόν…μόνοι μέσα στα φώτα των γιορτών, μπροστά στις φωτεινές βιτρίνες…μόνο τα μάτια των παιδιών μπορούν να λάμπουν στα σκοτάδια….αγάπη, ελπίδα κι ουρανοί που χουν τα χρώματά τους…λευκά, μελαμψά… αγγελούδια των καιρών…
* Σαν πόσα παιδιά να πεινούν και να κρυώνουν απλώνοντας τα γυμνά τους χεράκια μπροστά σ αδιάφορους ανθρώπους…. μα…. και σαν πόσοι ζητιάνοι, με το δισάκι στον κουρελιασμένο τους ώμο, μαζεύουν «τ αποφάγια» των πολλών σαν «άλλοι Αι- Βασίληδες» των καιρών μας, ή καλύτερα των καιρών που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, περιδιαβαίνοντας τους δρόμους γυρεύοντας λιγή ανθρωπιά…μαζεύοντας ό,τι υπάρχει και δίνοντας ψυχή που μόνον όσοι την «έχασαν» ξέρουν και μπορούν να δώσουν…
* Ας θυμηθούμε πως είμαστε άνθρωποι λοιπόν….λίγο το αστέρι, λίγο οι μάγοι…κι η Παρθένος που στέκει εκεί αντίκρυ να μας κοιτά με το θείο βρέφος….Ένα βρέφος που θα εκπληρώσει το «χρέος» απέναντι στους αιώνες και θα χύσει το αίμα του για να βαφτούμε «κόκκινοι» εμείς από αγάπη…
* Ας προσκυνήσουμε την αγάπη λοιπόν….Είναι και δικό μας χρέος απέναντι στα εκατομμύρια των ανθρώπων που χάθηκαν γυρεύοντάς την και στα εκατομμύρια αυτών που θα την αναζητήσουν κάνοντας την εμφάνισή τους σε τούτο τον κόσμο….μικροί άγγελοι κι αυτοί που ελπίζουν σ έναν καλύτερο κόσμο…τον (γιατί όχι) δικό μας…»
* Χρύσα σε ευχαριστώ πολύ καλή μου…
* Μόνοι μας ερχόμαστε, μόνοι μας φεύγουμε. Τουλάχιστον ας κάνουμε κάτι για να μην νιώθουμε μόνοι μας.
* Κλείνοντας να ευχαριστήσω την φίλη μου Δέσποινα Νεραντζίδου για το μακιγιάζ που μου έκανε. Στην φώτο που έβαλα στη στήλη μου είμαι μακιγιαρισμένη από τα μαγικά χεράκια της…
* Γιορτές έχουμε και προσπαθούμε να γινόμαστε όμορφες εμείς οι γυναίκες.
* Όταν η ζωή μας κάνει κόλπα εγώ της κλείνω το μάτι και της λέω ότι την αγαπάω.
* Και αύριο θα έχω στήλη σ αυτή τη σελίδα. Μεθαύριο δεν θα έχω, γιατί θα έχουμε την ανασκόπηση μας με τα γεγονότα του έτους. Από εβδομάδα μετακομίζω στην τελευταία σελίδα. Εκεί θα γράφω σαν Σπαρτιάτισσα. Λακωνικά!
* Σας φιλώ!
