«Πού σου, θάνατε, το κέντρον; Πού σου άδη, το νίκος; Ανέστη Χριστός, και συ καταβέβλησαι. Ανέστη Χριστός και ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο». (Ιωάν.Χρυσόστομος).
Αν και ο θάνατος σου πολυαγαπημένε μας Βίκοτρα Δόμπρο, βύθισε στο πένθος ολόκληρη την οικογένεια μας, τους συγγενείς μας, τους φίλους μας, τους δικούς μας και δικούς σου ανθρώπους που αγάπησες και σ αγάπησαν, που έζησες μαζί τους 56 χρόνια, σαν σύζυγος, σαν αδελφός, σαν φίλος και γείτονας, αν και η θλίψη μας είναι μεγάλη για τον αδόκητο χαμό σου από την ζωή, αν και δεν το πιστεύουμε ακόμη ότι δεν είσαι κοντά μας, εν τούτοις σεβαστέ μας φίλε και ξάδελφε, η σκληρή πραγματικότητα μας προσγειώνει στην παραδοχή του φαινομένου.
Ο θάνατος υπάρχει στη ζωή των ανθρώπων. Όλοι γεύονται το φοβερό μυστήριο αφού όλοι κληρονομούν αυτή τη φθαρτότητα. Αν και είναι το πιο βέβαιο γεγονός, εν τούτοις αβέβαιη είναι η ώρα και η ημέρα του θανάτου. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα φύγει από τούτη τη ζωή. Έτσι έφυγες και εσύ ξαφνικά το πρωί της Παρασκευής.
Αιωνία σου η μνήμη αξιολάτρευτε Βίκτορ. Καλόν Παράδεισο.
Εκ μέρους όλων των συγγενών σου…
Σταύρος Καρυπίδης
