Ψηφίστηκε επί της αρχής από την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή το νομοσχέδιο για την άνοδο στην ιεραρχία του στενού δημοσίου τομέα 55.000 συμβασιούχων ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Το νομοσχέδιο για τις «Ρυθμίσεις θεμάτων προσωπικού με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και άλλες διατάξεις οργάνωσης και λειτουργίας της Δημόσιας Διοίκησης» δέχτηκε τα πυρά μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης, η οποία επέμεινε ότι η διαδικασία θα έπρεπε να γίνει με μετατροπή των συμβάσεων σε δημοσίου δικαίου, εξισώνοντας ουσιαστικούς τους συμβασιούχους με τους μόνιμους υπαλλήλους. Για το θέμα μιλά σήμερα στον ΠτΘ ο πρόεδρος του Νομαρχιακού Τμήματος ΑΔΕΔΥ Νομού Ροδόπης κ. Παναγιώτης Τσουκαλάς. Ο κ. Τσουκαλάς μιλά για εξαθλίωση του δημοσίου υπαλλήλου «ο οποίος έχει φθάσει στο σημείο πλέον να σκέφτεται αν θα παραμείνει στη θέση του. Στη δεκαετία του ενενήντα μιλούσαμε για κατοχύρωση του ωραρίου και για αυξήσεις σήμερα είναι πολυτέλεια να μιλάμε για αυτά και ζητάμε μια οικονομική στήριξη ώστε να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε». Η συζήτηση βέβαια επεκτείνεται και σε θέματα που έχουν να κάνουν με την προσωπική συνέντευξη ως βασικό κριτήριο των ετήσιων αξιολογήσεων των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και για το θέμα της εξίσωσης των ορίων ηλικίας ανδρών και γυναικών. Τέλος ο κ. Τσουκαλά αναφέρεται στο θέμα της προσπάθειας του συλλόγου για ανεύρεση στέγης.
Παρατηρητής της Θράκης
«Προλαβαίνετε μέχρι τον Οκτώβριο και ένα λιμάνι στην Κομοτηνή…»
Πρώτα «θωράκισε πνευματικά τη Ροδόπη», την έκανε «πολιτιστικό κέντρο της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης», την μετέτρεψε σε «διεθνή διαμετακομιστικό, τηλεπικοινωνιακό και βιομηχανικό – εμπορευματικό κόμβο», «πολέμησε την ανεργία», «στήριξε εταιρίες και εργαζόμενους στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής», «δημιούργησε πάνω από 1200 νέες θέσεις εργασίας στο εμπορικό κέντρο Ιάσμου», μας έκανε «τουριστικό προορισμό», εφάρμοσε «μια σύγχρονη μειονοτική πολιτική», «στήριξε με την πολιτική του τον αγρότη», «αναμόρφωσε τις υπηρεσίες υγείας» και έκανε «μεγάλα αναπτυξιακά έργα».
Το «νέο Νοσοκομείο Κομοτηνής», η «Δημόσια Διαβαλκανική Βιβλιοθήκη», το «Ινστιτούτο Διαπολιτισμικής Ανάπτυξης», το «Campus Ειδικών Σχολείων στο Κόσμιο για άτομα με αναπηρίες», η «αναβάθμιση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου σε Διαβαλκανικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα», η «εμπορική και πολιτιστική αξιοποίηση των παλιών σταθμών του ΟΣΕ στο Κοπτερό και στον Σώστη» (που ούτε καν υπάρχουν), o «Προαστιακός Σιδηρόδρομος», το «ΤΡΑΜ Κομοτηνής», τα «μεγάλα έργα του αγροτικού τομέα», είναι μερικά μόνο από τα πολλά παραδείγματα.
Και εάν κάποιος νομίζει ότι όλα αυτά αποτελούν υπερβολές ή ένα κακόγουστο αστείο, δεν έχει παρά να ανατρέξει στους κατά καιρούς «απολογισμούς έργου» και στα προπαγανδιστικά έντυπα του κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη.
Μετά από όλα αυτά λοιπόν, το επόμενο Σάββατο (29/8), λίγους μήνες, ίσως και ημέρες, πριν από τις εκλογές της οριστικής κατάρρευσης και αποχώρησης της κυβέρνησης της Ν.Δ., ο Ευριπίδης Στυλιανίδης κλείνει την υπουργική του θητεία με το «Νέο Αεροδρόμιο Γενικής Αεροπορίας και Αεραθλητικό Κέντρο Ροδόπης».
Για την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα του έργου δεν υπάρχει φυσικά καμιά αμφιβολία, όπως βέβαια δεν υπάρχει και καμιά αμφιβολία ότι στον κυβερνητικό χρόνο που απομένει στη Ν.Δ. δεν μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο από αυτό που έχει ήδη ανακοινωθεί, δηλαδή μια ακόμη εξαγγελία χωρίς αντίκρισμα και μια εκδήλωση – επικοινωνιακή φιέστα. Το μόνο που μένει να αποδειχθεί είναι εάν ο κ. Στυλιανίδης και οι συνεργάτες του τα πιστεύουν όλα αυτά, έστω και μέσα στην παραίσθηση από τη μέθη της εξουσίας ή μας «δουλεύουν» όλους τόσο απροκάλυπτα και τόσο ωμά.
Φωνή της Ροδόπης
Συνηθίζεται βέβαια όταν συμμετέχουν σε ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός, όπως ήταν η επανάχρηση του αρχαίου θεάτρου Μαρώνειας, να χρησιμοποιείς λόγους επαινετικούς και αβροφροσύνης, ακόμα και να κρύβεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Να παραβλέπεις τα λάθη, τις οργανωτικές αδυναμίες και τα παρατράγουδα μη τυχόν κατηγορηθείς για δυσφήμηση του τόπου σου. Όταν όμως φεύγουν τα χαμόγελα και σβήνουν τα φώτα της σκηνής, καλό είναι να εντοπίζεις τα λάθη προς γνώση και συμμόρφωση των υπευθύνων. Κάτι τέτοιο θα ήθελαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που δεν δίσταζαν στα έργα τους να ασκήσουν έντονη κριτική στην εξουσία, ενώ δεχόταν πλήθος ζαρζαβατικών από το φιλοθεάμον κοινό που δεν συμφωνούσε με τον τραγωδό. Και εμείς καταφέραμε με τον ερασιτεχνισμό που μας δέρνει, να φέρουμε την εκδήλωση όχι μονό στο επίκεντρο του παράλληλου ενδιαφέροντος αλλά να την κοντύνουμε σε ένα τοπικό γεγονός με την παρουσία υψηλών προσκεκλημένων. Από την …επαγγελματική διοργάνωση του δήμου, δόθηκαν εισιτήρια σε άσχετους με την όλη υπόθεση, έμειναν κενές θέσεις και έψαχναν Μαρωνίτες την τελευταία στιγμή για να σώσουν την κατάσταση. -Ίσως οι διοργανωτές δεν κατάλαβαν καλά ότι ένα θέατρο παραδίδεται μετά από 2300 χρόνια στον παγκόσμιο πολιτισμό, δείχνοντας το μεγαλείο των Ελλήνων και των Μαρωνιτών, που σε εποχές άγριες και δύσκολες, με τόσους κατακτητές γύρω τους, έδωσαν βάρος και σπουδαιότητα στις διαχρονικές αξίες, φτιάχνοντας μικρά θαύματα. Νεοέλληνες όμως ήταν και αυτοί που κουβάλησαν και κατέστρεψαν τα μάρμαρα για να φτιάξουν τα σπίτια τους όπως μας θύμισε ο πρώτος αρχαιοφύλακας Φώτης Κωνσταντινίδης. -Έντονη υπήρξε, υπέρ το δέον και η υπερβολή στην ολιγόλεπτη ερμηνεία της Λυδίας Κονιόρδου. Πάντως στο τόπο που το μόνο που έχουμε να αναδείξουμε είναι ο αρχαίος πολιτισμός, μάλλον χρειάζονται συγκροτημένες επαγγελματικές κινήσεις. Όχι ερασιτεχνισμούς.
Ο Χρόνος
