Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Χριστός προσκαλεί τους τέσσερις πρώτους μαθητές του τον Πέτρο και τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, να τον ακολουθήσουν. Ήταν ψαράδες, 
άνθρωποι ταπεινοί, αγράμματοι και αφανείς κοινωνικά. Δεν άνηκαν στην τάξη των Φαρισαίων και των νομικών.
Αυτούς που περιφρονούσε ο κόσμος διάλεξε ο Χριστός για Αποστόλους. Και σημειώνει ο Απόστολος Παύλος: «Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταίσχυνε τα ισχυρά». Αυτούς επέλεξε ο Κύριος, για να φανεί στον κόσμο πώς η διάδοση του Ευαγγελίου δεν ήταν αποτέλεσμα ανθρώπινης δυνάμεως και σοφίας, αλλά ήταν αποτέλεσμα της δυνάμεως και της χάριτος του Θεού. Η ανταπόκριση των μαθητών ήταν αυθόρμητη και ολοκληρωτική. Αφήσαν τα δίχτυα, τα πλοία και τον «πατέρα αυτών» και ακολούθησαν τον Χριστό. Δεν είχαν δει από τον Ιησού μεγάλα θαύματα. Δεν ακούσαν σπουδαίους λόγους, κι όμως αντελήφθησαν και κατανόησαν στο πρόσωπο του Κυρίου τον Μεσσία και θυσίασαν τα πάντα γι Αυτόν.
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να δένεται με κανένα πράγμα η πρόσωπο της παρούσης ζωής τόσο, όσο με το πρόσωπο του Χριστού. Τον πρώτο λόγο στη ζωή μας τον έχει ο Κύριος. Δεν μας προτρέπει η Εκκλησία μας να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας, τα υπάρχοντα μας και τις οικογένειες μας. Θέλει όμως περισσότερο από τα υλικά και τα αγαπημένα μας πρόσωπα να αγαπάμε τον Χριστό. Να έχουμε ζωντανή σχέση μαζί Του. Ο σύνδεσμός μας με τον Κύριο να μην περιορίζεται σε μία διανοητική σχέση, σε ένα ιδεολόγημα. Να είναι ζωντανός και να εκφράζεται στην προσευχή, στη συμμετοχή μας στα μυστήρια και στην καθημερινή μας ζωή.
Στις ημέρες μας ανθεί η αλιεία των ανθρώπων για διαφόρους σκοπούς. Αλιεύονται με πολλή τέχνη άνθρωποι, για να εξυπηρετήσουν πολιτικούς, κοινωνικούς, ιδεολογικούς, παραθρησκευτικούς κι ακόμα και αισχρούς σκοπούς. Ανθεί στις μέρες μας μία στρατολόγηση που διακρίνεται για την ιδιοτέλεια και το κέρδος. Παρουσιάζονται πολλοί «μεσσίες» με αξιώσεις υποταγής σ αυτούς εκ μέρους των ανθρώπων. Ζητάμε από τούς άλλους αφοσίωση και υπακοή για να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας πού πολλές φορές είναι και ταπεινά.
Μόνο η υπακοή στο Χριστό ωφελεί τον άνθρωπο. Τον κάνει ειρηνικό απέναντι στους άλλους, χωρίς μικροσυμφέροντα και υλικές απολαβές. Τον καταξιώνει ως άνθρωπο και αναδεικνύει τα χαρίσματά και τις αρετές του. Τον προάγει στη Βασιλεία του Θεού, για να ζήσει αιώνια κοντά στο Χριστό που αγάπησε ολοκληρωτικά και εγκάρδια.
