Ο Σύλλογος Φίλων του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης Κομοτηνής με τη συνεργασία της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Κομοτηνής φιλοξενούν την Τρίτη 31 Μαρτίου, στις 20:00, στο Θρακικό Πνευματικό Κέντρο- Θρακικό Ωδείο Κομοτηνής τον Μανώλη Σέργη, Επίκουρο Καθηγητή Λαογραφίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης σε ομιλία με θέμα:
«Έθιμα του Πάσχα από την Θράκη. Σύγχρονη λαογραφική θεώρηση ενός χριστιανικού και αρχαϊκού θρησκευτικού πολιτισμού».
«Στα έθιμα του ελληνορθόδοξου Πάσχα οι λαογράφοι εντοπίζουν μια οργιαστική- στην κυριολεξία- σύνθεση στοιχείων από διάφορες πολιτισμικές και ιστορικές φάσεις του ελληνικού λαού, στα οποία κεντρικός πυρήνας είναι η σχέση «θάνατος- ανάσταση», η αγάπη για τη φύση, η αγωνία για το μέλλον, η γονιμότητα, η βλάστηση, ασχέτως αν τα στοιχεία αυτά λανθάνουν πίσω από τον χριστιανικό μανδύα του «ελληνικότατου» Πάσχα.
Στην εισήγηση γίνεται μια «ποιητική» ανάγνωση των δρωμένων της περιόδου του Πάσχα (από το Σάββατο του Λαζάρου μέχρι και τη Διακαινήσιμο εβδομάδα) στην (ευρύτερη γεωγραφικά και πολιτισμικά) Θράκη, σε μια ολιστική θεώρηση, που βασίζεται στους εξής άξονες: ένταξη των δρωμένων στο πλαίσιο των γονιμολατρικών εθίμων του ελληνικού λαού και οι αρχαιοελληνικές επιβιώσεις σ΄ αυτά, το έντονο θρησκευτικό στοιχείο των ημερών, η κοινωνική διάσταση των δρωμένων (με έμφαση στην επικοινωνία με τους νεκρούς), η εκκοσμίκευση που τα διακρίνει ανέκαθεν, και η εθνική τους διάσταση. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στις μορφές του Λαζάρου και του Ιούδα, όπως αυτές παρουσιάζονται σε θρακικά έθιμα και τραγούδια.»
«Στα έθιμα του ελληνορθόδοξου Πάσχα οι λαογράφοι εντοπίζουν μια οργιαστική- στην κυριολεξία- σύνθεση στοιχείων από διάφορες πολιτισμικές και ιστορικές φάσεις του ελληνικού λαού, στα οποία κεντρικός πυρήνας είναι η σχέση «θάνατος- ανάσταση», η αγάπη για τη φύση, η αγωνία για το μέλλον, η γονιμότητα, η βλάστηση, ασχέτως αν τα στοιχεία αυτά λανθάνουν πίσω από τον χριστιανικό μανδύα του «ελληνικότατου» Πάσχα.
Στην εισήγηση γίνεται μια «ποιητική» ανάγνωση των δρωμένων της περιόδου του Πάσχα (από το Σάββατο του Λαζάρου μέχρι και τη Διακαινήσιμο εβδομάδα) στην (ευρύτερη γεωγραφικά και πολιτισμικά) Θράκη, σε μια ολιστική θεώρηση, που βασίζεται στους εξής άξονες: ένταξη των δρωμένων στο πλαίσιο των γονιμολατρικών εθίμων του ελληνικού λαού και οι αρχαιοελληνικές επιβιώσεις σ΄ αυτά, το έντονο θρησκευτικό στοιχείο των ημερών, η κοινωνική διάσταση των δρωμένων (με έμφαση στην επικοινωνία με τους νεκρούς), η εκκοσμίκευση που τα διακρίνει ανέκαθεν, και η εθνική τους διάσταση. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στις μορφές του Λαζάρου και του Ιούδα, όπως αυτές παρουσιάζονται σε θρακικά έθιμα και τραγούδια.»
