του Θανάση Μουσόπουλου
Ο χαρακτηριστικότερος, κατά τη γνώμη μου, στίχος για το 1940 είναι του Κωστή Παλαμά:
«Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα».
Σήμερα, την καθιερωμένη σχολική γιορτή της 28ης παρακολουθήσαμε στο Γυμνάσιο Σμίνθης. Μαθητές και μαθήτριες, καθηγητές και καθηγήτριες και ο Διευθυντής κ. Πρόδρομος Νταουτίδης με ζωντάνια και αμεσότητα ανέδειξαν το βαθύτερο της μέρας ουσιαστικό περιεχόμενο.
Με λόγο και εικόνα, με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, με τραγούδια, αναγνώσματα και απαγγελίες μεταδόθηκε το μήνυμα του ΟΧΙ. Παρακολουθώ εδώ και εικοσιπέντε χρόνια περίπου την πορεία του. Είμαι πολύ συγκινημένος για την πρόοδό του. Η ελληνομάθεια έχει κάνει άλματα.
Οι καθηγήτριες κυρίες Ελισσάβετ Βαγιανού και Ελένη Κοτζαμπασοπούλου φρόντισαν από κάθε άποψη τη γιορτή. Είχαν ένα έμψυχο υλικό που πραγματοποίησε το όραμά τους. Οδυσσέας Ελύτης, Άγγελος Βλάχος, Άγγελος Σικελιανός, Γιάννης Ρίτσος – τέλεια απόδοση στη λαλιά αγοριών και κοριτσιών. Το οπτικοακουστικό υλικό και τα τραγούδια της χορωδίας συμπλήρωναν αναγνώσματα και απαγγελίες. Χωρίς μπερμπαλισμούς και πατριωτικές ακρότητες.
Θεώρησα τιμή μου ως αντίδωρο να προσφέρω στο σχολείο έναν τόμο από το βιβλίο μου «Στέφανος Ιωαννίδης: Ένας λογοτέχνης γεννιέται» (2010), Το βιβλίο μου αυτό αναφέρεται στην περίοδο της βουλγαρικής κατοχής στην Ξάνθη, ενώ με βάση αδημοσίευτο ημερολόγιο του έφηβου Ιωαννίδη βλέπουμε το πλούσιο έργο του.
Προσφωνώντας στην αρχή της εκδήλωσης τα παιδιά και τους/τις εκπαιδευτικούς του γυμνασίου Σμίνθης, ευχαρίστησα τον Διευθυντή που με κάλεσε στο βήμα, σημείωσα ότι το ΟΧΙ δεν ήταν στιγμιαίο αλλά διαρκές, τόνισα ότι χριστιανοί και μουσουλμάνοι αγωνίστηκαν το 1940 για ελευθερία, δημοκρατία, πολιτισμό, πρόοδο και έκλεισα με ένα απόσπασμα από το ποίημα του Στέφανου Ιωαννίδη για τους Εβραίους που εξοντώθηκαν βάρβαρα στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο:
– «Γίναν οι φίλοι φωτογραφίες»
Ο ένας ήταν Εβραίος / σου φτάνει να μιλήσουμε μόνο γι’ αυτόν; / Το όνομά του… / Γιατί να το γράψω στο ποίημα; / Μήπως ήταν ένας ο Μωυσής; / η Νίνα, ο Ισαάκ, η Ρεβέκκα; / Έξη εκατομμύρια ονόματα / μπορείς σ’ ένα ποίημα να τα γράψεις;
Η συγκίνησή μου, αν θέλετε η πληρότητά μου, με το τέλος της ουσιαστικής γιορτής στο Γυμνάσιο Σμίνθης, με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι γίνονται θαύματα, μόνο όταν το Όχι είναι διαρκές…
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΞΑΝΘΗ, 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
