Γράφει η Μαίρη Δαληκριάδου
Πρόσφατα συνάντησα την καθηγήτρια, συγγραφέα και ποιήτρια Βάσω Τριανταφυλλίδου- Κυπουρού, της οποίας ήμουν μαθήτρια της στο Γυμνάσιο και μου δίδαξε οικιακή οικονομία.. μιλήσαμε αρκετή ώρα και μου πρόσφερε το υπέροχο μυθιστόρημα της με τίτλο.. Στα αντικρινά παράλια. Έχω ξεκινήσει ήδη και το διαβάζω και από τις πρώτες κιόλας σελίδες είναι πραγματικά συναρπαστικό…
Εν ολίγης η περίληψη:
Η Ελένη ήταν δώδεκα χρονών, όταν σ’ έναν περίπατο στο λιμάνι της Αλικαρνασσού, (Μπόντρουμ) έπεσε ξαφνικά στη θάλασσα!… Ο Μαχμούτ ένας νεαρός δεκαεπτά χρονών, αψηφώντας τον κίνδυνο, βούτηξε με τόλμη και έσωσε την Ελένη από βέβαιο πνιγμό.
Με τον καιρό η Ελένη και Μαχμούτ ήρθαν πιο κοντά. Ώσπου μια βραδιά οι δυο ερωτευμένοι νέοι, απομακρύνθηκαν με μια βάρκα και έφθασαν στις Κυδωνιές (Αϊβαλί).
Η Ελένη γίνεται Αλιέ και ζει ευτυχισμένη με τον άντρα της, δημιουργώντας μια όμορφη οικογένεια. Πριν ξεσπάσουν τα σύννεφα της Μικρασιατικής καταστροφής, η Ελένη έπεισε τον άντρα της να μεσολαβήσει προκειμένου να σωθούν οι δικοί της. Ο Μαχμούτ έκανε τις ανάλογες ενέργειες έτσι οι γονείς και τ’ αδέλφια της αποφάσισαν να περάσουν στη Χίο, για να βρεθούν στην ελεύθερη πατρίδα.
Στο μεταξύ μετά τον πόλεμο, οι ανακατατάξεις σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής των λαών στα δύο κράτη, συνεχίστηκαν. Μεσολάβησαν πολλά γεγονότα, όπως, μετανάστευση μελών της Ελληνικής οικογένειας, τα δύσκολα χρόνια της χούντας και η απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο.
Η Ελένη πληρώνει βαρύ τίμημα. Βρίσκεται πληγωμένη ως τα κατάβαθα της ψυχής της. Έτσι κάποια στιγμή παίρνει τη μεγάλη απόφαση.
Το μυθιστόρημα «Στα Αντικρινά Παράλια», προσφέρεται στον αναγνώστη από τη συγγραφέα ως κάτι πραγματικά πολύτιμο, επιβεβαιώνοντας – για μια ακόμη φορά- το σεβασμό της τελευταίας μπροστά σε κάθε τι ανθρώπινο: την αγάπη, τον έρωτα, το πόνο, τα λάθη, τις παρορμήσεις, το θυμό, την αλληλοβοήθεια, τις ενοχές , το φόβο, την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Το μοναδικό της χάρισμα να κρατά την απαραίτητη απόσταση του αναγνώστη από τους ήρωες της – χωρίς να επιχειρεί ταύτιση – γίνεται αποκάλυψη για όσους κρατούν στα χέρια τους τα βιβλία της και ‘ξεναγούνται’ στα μονοπάτια της.
Με τον τρόπο αυτό ενεργοποιεί και επανακαθορίζει σε όλες τις διαστάσεις της την έννοια της ενσυναίσθησης και την έννοια του συμπάσχω , με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ο αναγνώστης και πραγματικά, σελίδα τη σελίδα, γίνεται ο αδελφικός φίλος των ηρώων της συγγραφέως!
Αξίζει να αναφερθεί ότι οι διακρίσεις της κ. Βάσως Τριανταφυλλίδη- Κηπουρού και μέσα στο 2016 συνεχίσθηκαν με ρυθμούς ασύλληπτους! Τέσσερις νέες διακρίσεις- έπαινοι και βραβεία- απονεμήθηκαν στην ξανθιώτισσα λογοτέχνη σε πανελλήνιους και διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, αριθμός που προστίθεται στο μακρύ κατάλογο που κοσμεί το εργοβιογραφικό της σημείωμα.
Βιογραφικό:
Η Βάσω Τριανταφυλλίδου – Κηπουρού, γεννήθηκε στο Πραγγί Διδυμοτείχου. Έζησε εκεί μόνο 10 χρόνια. Το 1958, η οικογένειά της εγκαθίσταται στην Ξάνθη, στον Π. Ζυγό. Σπούδασε στη Χαροκόπειο Ανωτάτη Σχολή Οικ. Οικονομίας (σημερινό Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο) και επέστρεψε στην Ξάνθη όπου εργάστηκε αρχικά ως νηπιαγωγός και αργότερα, ως καθηγήτρια σε γυμνάσια της Δράμας, της Ξάνθης και της Αθήνας. Μετά τη συνταξιοδότησή της, ασχολείται συστηματικά με τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα, με την ποίηση. Το βιογραφικό και εργογραφικό της δελτίο, έχει συμπεριληφθεί στον 23ο τόμο της Νέας Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Χάρη Πάτση. Η ίδια είναι, επίσης, μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Το 2010, τιμήθηκε με το Β΄ Βραβείο στις ποιητικές συλλογές του 2ου Διεθνή Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού του Ε.Π.Ο.Κ. (Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κυπρίων) και μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει τα εξής τέσσερα βιβλία: α).”Ταξίδι ζωής” (Ποίηση), 2006, β).”Η αγάπη μακροθυμεί…” (Ποίηση), 2009, γ).”Κλωνί μου αγαπημένο” (Ποίηση), 2010, δ).”Η Αγγελική χάθηκε!…” (Μυθιστόρημα), 2011, ε). “Το πιο πικρό Αντίο” (Ποίηση), 2012, στ). “Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον” (σε ελεύθερη ποιητική απόδοση), 2013, ζ). “Η Λίτσα η Πασχαλίτσα” (Παραμύθι), 2015 και η). “Το ξερίζωμα” (Νουβέλα),
