Τα παραδοσιακά.
Τα πατροπαράδοτα.
Τα ελληνικά γνήσια και αυθεντικά γλυκά των Χριστουγέννων
λέγονται ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ. Λέγονται ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ.
Υμνήθηκαν από ποιητές, λογοτέχνες, μαγείρους, ζαχαροπλάστες.
Οι κουραμπιέδες
Ιδανικοί για τσίπουρο, οι θαλασσομεζέδες.
Όνειρο κάθε γλυκατζή, όμως, οι κουραμπιέδες.
Χαρίζουν στο λαρύγγι μας, λευκό που ξεχωρίζει.
Σαν ψήνονται ευχάριστα, η γειτονιά μυρίζει.
Άχνη ζάχαρη απο πάνω, σαν το χιόνι απαλή,
έχουνε οι κουραμπιέδες, πρόκληση μοναδική.
Ποιητές και συγγραφείς, τους έχουνε υμνήσει.
Ποιός παραδοσιακός Ρωμιός, κουραμπιέ δεν έχει…τιμήσει.
Σ΄ένα μονάχα κουραμπιέ, δύσκολα μένουμε συνήθως,
δείχνουμε λιτοδίαιτοι, Έλληνες δίχως…ήθος.
Χωρίς τριγλυκερίδια, πίεση και χοληστερίνη,
σα φαρμακεία δείχνουμε, δίχως μια ασπιρίνη.
Παρασυρόμενοι λοιπόν, του δίνουμε να καταλάβει.
Σπεύδει ενίοτε το ΕΚΑΒ, κάποιους να παραλάβει.
Άσε δε που μοιάζουμε, φρεσκοασβεστωμένοι,
μέσα στην άχνη ζάχαρη, είμαστε βουτηγμένοι.
Λέγεται αδελφοποίηση, όταν οι ασπριτζήδες,
βρεθούν δίπλα να στέκονται, με τους κουραμπιετζήδες.
Αν μάλιστα διέπονται και απο φαντασία,
σκιέρ στην… άχνη γίνονται, οποία πανδαισία.
Μετεωρολόγο αν θα δεις, ΄΄ καιρός να λέει άστατος ΄΄,
στο νου του μπήκε κουραμπιές, νόστιμος, τρισδιάστατος.
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, όποια χρονιάρα μέρα,
τιμούμε κάθε κουραμπιέ, δε νοιώθουμε φοβέρα.
Τα μελομακάρωνα
Το μέλι ήταν ανέκαθεν, των γεύσεων μαγνήτης.
Αν ήτανε αστερισμός, θα λέγονταν Αποσπερίτης.
Κάνουνε γλυκά με μέλι, στον Ουρανό όλοι οι Αγγέλοι.
Στη Γη όσοι κρατάνε πλάστες, αρτοποιοί – ζαχαροπλάστες.
Μια μέρα σε συνέδριο, Άγγελοι και γλυκατζήδες,
αποφασίσαν να γενούν, ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑΤΖΗΔΕΣ.
Να κάνουν δηλαδή γλυκό, προς δόξαν Γης και Ουρανού,
να τρώνε, να ευφραίνονται, στα γεννητούρια του Θεού.
Πήραν και ανακάτεψαν, καρύδια – μέλι – σιμιγδάλι,
και αλισίβα και κονιάκ, κανέλα ως και πορτοκάλι.
Έψησαν καλά το μίγμα, λούζοντάς το με σιρόπι,
να τρώνε οι Βαλκάνιοι και όλη η Ευρώπη.
Είπαν ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΟ, το Θεϊκό γλυκό.
Χριστούγεννα πιό ξακουστό, δεν είναι άλλο απ αυτό.
Άφοβα λοιπόν αδέρφια, τρώτε όσο πιο πολύ μπορείτε,
Παράδεισο που χάσατε, σίγουρα για να ξαναβρείτε.
Λέμε πατροπαράδοτα, τα φαγητά και τα γλυκά,
άμεσα που σχετίζονται, μ΄ έθιμα εορταστικά.
Από τον Σεφ
Στέλιο Αρσενίου
