Γράφει η Άννα Ζανιδάκη (συγγραφέας –ποιήτρια)
Θήκες και διαθήκες ,τρεχουσών ,συναλλαγών ή αδιάλλεκτων συναναστροφών. Παρακαταθήκες και προσθήκες, ατόμων, καταστάσεων που είτε σκόπιμα, ανώφελα, αλλά τις πιο πολλές φορές, ηθελημένα και με απόλυτη παραδοχή, ρίχνονται σε ένα συνεχές κλίμα λασπολογίας και κιτρινισμού.
Γιατί άραγε να πρέπει και να θέτουμε τους εαυτούς μας ,απέναντι σε μιαρά και ποταπά, οικτρά και απάνθρωπα τυπάκια, που δεν ξέρουν τίποτα άλλο, παρά να λιβελλογραφούν και να φέρονται σιχαμερά και απαξιωτικά.
Λάσπες παντού ,τριγύρω μας, ολούθε και διαπαντός, διαμορφωμένες συνειδήσεις, σχέσεις, απόψεις και σα να μην έφτανε όλο αυτό, γεμίσαν οι οθόνες τα κουτάκια της ψυχής μας και της απόδοσης ,τώρα πια τι να το κάνουμε, ευθυνών και επίδοξων αποδόσεων των επιδιωκόμενων λαθών και της επιτευγμένης αναλήθειας και πρόκλησης στυγνών εγκλημάτων.. της ακεραιότητας της σωματικής, πολιτών δη. Ποιός να το φανταζόταν, εν έτη 2017 θα θρηνούσαμε ανθρώπινα θύματα ,θα έκλειναν απ τη μια στιγμή στην άλλη σπίτια, θα χάνονταν νοικοκυριά και κυρίως, θα μέναν ατιμώρητες σαθρές και στείρες συνειδητοποιημένες υπό λανθάνουσες κατασκευές και οικοδομικές άδειες και παροχές, λαθραίων και μη ,οικημάτων ,αλλά και λαθραία απολαβής αυτών.
Πού να το χωρέσει ο ανθρώπινος νους, πως πηγαίνοντας στη δουλειά τους ,ο καθένας απ αυτούς, ή το να βρεθούν ,λάθος στιγμή σε λάθος τόπο, σε μέρος που εν γνώσει τους μπαζώνοντας ρέματα έθεταν ανά πάσα ώρα και στιγμή, σε κίνδυνο ,όλους εκείνους, που υπεδείχθη μετέπειτα, πως είχαν μεταβεί να αντικρύσουν, εκείνο το μεροκάματο του φόβου ,του τρόμου και των τελευταίων τους στιγμών, που κανείς μας δεν είναι σε θέση ή δε θέλει να αφουγκραστεί και να εισηγηθεί. Χαρακτήρες, τόποι, γεμάτοι ,λάσπες, παντού, βρώμα και δυσωδία.
Άλλοτε παροτρυνόμενη ,από αδαή ,δε θα το λεγα με τίποτα ,κέντρα αποφάσεων, που στόχευαν σε κέρδη, έχοντας ως εντελώς αναλώσιμα και καταναλωτικά όντα, τα θύματά τους, που ως φερόμενοι σφαγείς αυτών, συνετέλεσαν σε ένα ειδεχθές και αποκρουστικό ,έγκλημα κατά ζωής, κατά του μέλλοντος ,αυτών που άφησαν ,χωρίς να το θέλουν οι ίδιοι πίσω, χωρίς να επιδιώξουν, την απομάκρυνσή τους ,απ τα αγαπημένα τους και λατρεμένα τους οικεία πρόσωπα.
Ποιός θα λογοδοτήσει, για τις χιλιάδες ,διάφορες ατασθαλίες ,αυτές, που προκαλούν τα μυαλά τους ,με σχέση ,την πλήρη τους αδιαφορία και τον πλήρη τους λανθασμένο και ναρκωμένο ,εν καιρώ ,και εν φαινόμενα καιρικά ,δύσκολα και μη προλαμβάνοντα, τα απολύτως αναγκαία και επιβαλλόμενα;
Ποιός θα βρεθεί να τους κοιτάξει κατάματα τους εναπομείναντες και τις εναπομείνασες αυτής της φοβερής τραγωδίας, αυτού του επαναλαμβανόμενου και πάντα με τα δήθεν και τάχα υποσχόμενα κίνητρα ,απομακρύνσεων φόβων κατά των φαινομένων;
Ποιοί θα ναι ικανοί και άξιοι, να σταθούν απέναντί μας, να μας κρίνουν και να μας κατακρίνουν, υποδυόμενοι τους κριτές και τους επικριτές;
ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ,,,ΓΙΑΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ..ΜΕ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ,,,ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΚΑΝΕΝΑ …ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ,,ΔΕ ΖΗΣΑΝΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΔΕΝ ΗΡΘΑΝΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ….. Η ζωή μας ανήκει και θα λογοδοτήσουμε μόνο εις τον Κύριον το μόνον ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ,,,ΠΛΑΝΩΝΤΑΙ ΠΛΑΝΗΝ ΟΙΚΤΡΑΝ…..
