Την Κυριακή 19 Μαρτίου, η μικρή Καθολική κοινότητα της πόλης, εόρτασε με κάθε επισημότητα τον προστάτη Άγιο της, Ιωσήφ τον μνήστορα. Στο παρεκκλήσι που βρίσκεται στην καρδιά της Παλιάς Πόλης της Ξάνθης, είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς το τοπικό ποίμνιο, μια ομάδα προσκυνητών που ταξίδεψε από την Θεσσαλονίκη για την εορτή αλλά και πολλοί ορθόδοξοι περίοικοι, που τιμούν και σέβονται αυτόν τον μικρό χώρο προσευχής.
Την εορτή του Αγίου Ιωσήφ, που φέτος συμπίπτει με το μέσον της Αγίας Σαρακοστής, λάμπρυνε με την παρουσία του ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης Σπιτέρης, τοποτηρητής του Αποστολικού Βικαριάτου της Θεσσαλονίκης. Στο κύρηγμα του, ο Σεβασμιώτατος πέρα από τον βίο και το παράδειγμα του Ιωσήφ, έκανε ιδιαίτερη μνεία στο Ευαγγέλιο της Κυριακής, που αναφερόταν στην συνάντηση του Ιησού με την Σαμαρείτισα:
«Βρισκόμαστε στο 4ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ιωάννη. Ο Ιησούς δεν έχει καλά καλά φανερώσει την φύση του στους μαθητές του. Το κάνει όμως σ’ αυτή. Σ’ αυτή που είναι γυναίκα, που είναι αμαρτωλή, που είναι αιρετική. Αυτός είναι ο Ιησούς μας. Έρχεται και κάνει μια τρομακτική επανάσταση, σπάζοντας κάθε κοινωνική προκατάληψη. Για τον Θεό, η αγάπη δεν έχει όρια, γιατί η αγάπη είναι ο Θεός. Και εκείνη τι κάνει; Εκείνη τον πιστεύει αμέσως. Δεν μένει όμως εκεί. Σπεύδει να κυρήξει το μύνημα που έλαβε. Έτσι πολύ σωστά οι αδελφοί μας οι Ορθόδοξοι, την τιμούν με τον τίτλο της Ισαποστόλου.»
Τέλος δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους παρευρισκόμενους, τους προσκυνητές από την Θεσσαλονίκη, τις κυρίες της ενορίας για τις προετοιμασίες και τα εδέσματα που προσέφεραν μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και ιδιαίτερα τον πατέρα Γιάννους, ο οποίος διανύει εκατοντάδες χιλιόμετρα κάθε εβδομάδα για την διαποίμανση των πιστών της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης.
Λίγα ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με την μελέτη του Δημήτρη Ν. Κασαπίδη, η πρώτη αναφορά για την ύπαρξη Καθολικών στην Ξάνθη γίνεται το 1888 από τον Λαζαριστή μοναχό Καζίμιρο Hybert (1836-1902), ο οποίος επισκέπτεται την πόλη και κάνει μια πρώτη καταγραφή. Με το πέρασμα των χρόνων, και όσο «φουντώνει» το εμπόριο του καπνού, ο αριθμός των ενοριτών αυξάνεται. Έτσι το 1924 ξεκινούν οι διαδικασίες για την εξεύρεση χώρου με σκοπό την μόνιμη εγκατάσταση ιερέα. Το ίδιο έτος, αγοράστηκε διώροφο οίκημα, απέναντι από τον ναό των Ταξιαρχών (Καβακίου). Το ισόγειο διαμορφώθηκε σε παρεκκλήσιο ενώ ο δεύτερος όροφος χρησιμοποιούνταν ως ενδιαίτημα του ιερέα. Μέχρι το τέλος του χρόνου ο ναός εξοπλίστηκε και με ένα αρμόνιο, που στάλθηκε από την Κωνσταντινούπολη.
Σταδιακά, η οικονομική ύφεση (επακόλουθο της οικονομικής κρίσης του 1929) που έπληξε άμεσα το εμπόριο του καπνού, ο πόλεμος, η κατοχή και η μετέπειτα οικονομική ένδεια, οδήγησαν σε παρακμή της κοινότητας. Το κτήριο σχεδόν εγκαταλήφθηκε. Το 1975 κρίθηκε επικίνδυνο και κατεδαφίστηκε μεγάλο μέρος του. Μετά από περίοδο σχεδόν 20 ετών, ολοκληρώθηκε η ανέγερση οικοδομής στο ίδιο οικόπεδο, στο ισόγειο της οποίας λειτουργεί σήμερα ο ναός.
Για περισσότερες πληροφορίες:
– Δημήτριος Ν. Κασαπίδης, Θρησκευτικά Μνημεία στο Νομό Ξάνθης, Ι.Μ. Ξάνθης & Περιθεωρίου- Μουφτεία Ξάνθης, Ξάνθη 2009
– Δημήτριος Ν. Κασαπίδης, Ανάσες και Σκιές της Παλιάς Ξάνθης, Κέντο Πολιτισμού Δήμου Ξάνθης, Ξάνθη 2014
Μπαρδάκης Γ. Παναγιώτης
