Τώρα που φεύγεις Γιώργο μου
για πες μου για να ξέρω,
πήρες μαζί σου τ άπλυτα,
ή πάλι θα υποφέρω;
Λέφτά είπες υπάρχουνε,
αφάγωτες οι προίκες,
κι αφού μαζί τα φάγαμε,
στις τσέπες μας τα βρήκες.
Αυξήθηκε το χρέος μας
και του σπιτιού η ζώνη,
να μου τα πάρεις κόντεψες,
σώβρακο, παντελόνι.
Έτσι όπως το πήγαινες,
χάριν καγκελαρίας,
θα πλήρωνα να περπατώ
τέλη κυκλοφορίας.
Για τους καινούργιους τί να πω;
Θά ρθει η έκτη δόση,
μα είμαι σίγουρος,
κανείς εμέ δεν θα μου δώσει.
Μήπως ακόμα μιά φορά,
το σπίτι θ αγοράσω;
ή μήπως από δω κι εμπρός
δεν θα μπορώ να κλαύσω;
Κι αφού ελεύθερα μπορώ,
ακόμα ν αφοδεύω,
εσέ, καινούργιους και παλιούς,
όλους σας σας φιλεύω.
